Líf og list - 01.08.1950, Blaðsíða 9

VICTORIA
SMÁSAGA
eftir Geir Kristjánsson
Hann stundar hvíldaræíingar eftir forskriftum amerískrar
bókar — liggur á bakinu uppi i hótelherbergi með kodda undir
hr.ésbótunum og annan kodda undir hnakkanum — og slakar á
öllum vöðvum.
Fyrir nokkrum dögum sá hann Miðjarðarhafið í fyrsta
skipti á ævinni, og þegar hann kemur heim, ætlar hann að segja,
að það sé ekki eins blátt og menn halda.
Sólin hélt áfram að skína dag eft-
ir dag — ónáttúrlega hvít sól, sem
gerði þessa febrúardaga að vordög-
um á meðan næturnar héldu áfram
að vera vetrarnætur. Hann sat og
kipraði hvarmana utan urn kald-
blá, ofurlítið fljótandi augu.
Bankastjóri ofan úr Normandíu,
borðfélagi hans á hótelinu, rétti
honum máttla.usa hönd í kveðju-
skyni þrisvar á dag — vísiíingurinn
kræktur inn í lófann eins og öngull
— drakk ölkelduvatn með matnum
— konan hans, ofurlítill svartur í-
korni, iðaði og klappaði saman lóf-
unum, svo ókunnugir skyldu ekki
sjá, hvað henni leiddist.
l»að var étin stcikt önd, og þeir
töluðu af kunnáttu um andaveiðar
og blöndun kokkteila milli þess,
sem þeir kyngdu. Svo komu enda-
lausir bíltúrar um nágrennið —
sömu vegarspottarnir uppi í hæð-
ardrögunum fram og altur — milli
sofandi smájiorpa, sem öll voru
eins, með blómstrandi mímósu-
trjánr í illa hirtum görðurn og
grænmáluðum hlerum fyrir öllum
gluggum.
— Very nicel Very nicel The sunl
Vcry nicel Hann sat einn í aftur-
sætinu og l'yllti út hversdagsleik
þessarra orða með mikilúðlegu
handapati.
— Magnifique! Merveilleux! tísti
frúin og klappaði sarnan lófunum
á meðan Jressi föli og kinnfiska-
sogni bankastjóri keyrði, eins og
hann væri með lögregluna á hæl-
unum.
Áður en Jrau skildu niðri við
bifreiðageymsluna minntust þau á,
hvað allt hefði verið dásamlegt, og
hann tók Jréttingsfast í fingur-
krækta liönd bankastjórans og
kvaddi frúna með virktum, ánægð-
ur yfir að hafa lent í fínum félags-
skap.
Þessi bankastjórahjón gáfu sér
aldrei tíma lil að stanza neinsstað-
ar á leiðinni, og liann var ofurlítið
stirður í hnjánum og bakinu fyrsta
spölinn niður eftir götunni. Hann
leitaði uppi stólinn sinn á „Pró-
menadinum“, og það pústaði dauf-
um vindlajrcf upp úr fötum hans
um leið og hann settist.
Hann hafði stungið giftingar-
hringnum í vestisvasann, látið taka
mynd aí sér undir pálmatré — og
nú setti hann upp dökk sólgleraugu
og horfði á kvenfólkið.
Kalkhvítar forhliðar lúxushótel-
anna glömpuðu í sólinni, og
pálmablöðin verptust í hitanum.
Hann flutti sig niður í fjöruna,
Jrar sem hálfnaktar konur veltu sér
í hvítu grjótinu eins og brúnar
slöngur og rosknir menn á aldur
við hann sjálfan köstuðu á milli
sín stórum boltum eins og þeir
væru í fæðingarleik.
Hann liafði tekið með sér bók-
ina, þar sem mönnum var kennt að
hvíla sig, og setzt hjá stúlku, sem
lá ein sér undir hvítum strand-
veggnum og hafði fallcga fætur.
Þegar hún leit á hann, dró liann
upp sígarettupakka og gætti Jress að
nokkrir þúsundfrankascðlar fylgdu
með í ógáti.
— Do you want American cigar-
ettes?
iStúlkan mældi hann með augun-
um og fékk gæsahúð, Jregar hún
varð þess vör, að liann horfði á
hana.
— No, thank you, sagði hún stutt.
— Nice town? sagði hann og
bandaði með höfðinu í áttina til
lúxushótelanna.
— Yes.
— Nice weather to-day?
— I must go now, sagði stúlkan
og ilutti sig.
— Ég verð að passa mig á að gera
GEIR KRISTJÁNSSON lauk stúdentsprófi
irá Menntaskólanum á Akureyri vorið
1943, nam norræn fræði við Háskóla
Islands um skeið, lagði síðan stund á slav-
nesk mál við háskólann í Uppsölum. Síð-
astliðið ár dvaldist Geir í París og stund-
aði bókmcnnta- og fagurfræðinám við
Sorbonne-háskólann.
LÍF og LIST
9