Líf og list - 01.10.1950, Blaðsíða 10

— Það er aðeins eitt, sagði hann
og sneri sér að veggnum. — Ég get
ekki gert það upp við mig að fara
út. Ég hefi verið hér í allan dag.
— Gætirðu ekki farið úr borg-
inni? }
— Nei, sagði Ole Andreson. —
Ég er steinhættur öllu þessu hring-
sóli.
Hann starði á ve gginn.
— Það er ekkert hægt að hafast
að núna.
— Geturðu ekki tekið einhverja
ákvörðun?
— Nei, mér hefir skjátlazt. Hann
talaði enn í þessum sama, jafna og
hæga tón.
— Það er ekkert hægt að gera
núna. Eftir nokkra stund ætla ég
að taka ákvörðun og fara út.
— Ég held ég ætti að fara að
hitta Georg, sagði Nick.
— Vertu sæll, sagði Ole Andre-
son. Hann leit ekki í áttina að
Nicka. — Þakka þér fyrir innlitið.
Nick fór út. Urn leið og hann
lokaði hurðinni, sá hann Ole
Andreson liggja alklæddan í rúm-
inu og stara á vegginn.
— Hann hefir verið í herberg-
inu sínu í allan dag, sagði konan,
þegar hann kom niður. — Ég býst
við, að hann sé ekki hress. Ég var
að segja: Þú ættir að fara út núna,
herra Andreson, og labba um á
þessum fagra haustdegi, en hann
kvaðst ekki vera í skapi til þess.
— Hann vill alls ekki fara út.
— Mér þykir leitt, ef honum líð-
ur illa, sagði konan, — hann er svo
yndislegur maður. Þú veizt, að
hann var hnefaleikakappi.
— Ég veit.
— Þú gætir ekki vitað það ,nema
þú sæir framan í hann, sagði kon-
an. Þau stóðu og töluðu saman
rétt fyrir innan dyrnar, sein lágu
út að götunni.
— Hann er alltaf jafn-yndisleg-
ur.
— Jæja, góða nótt, frú Hirsch,
sagði Nick.
— Það er ekki ég, sem heiti frú
Hirscli, sagði konan. — Hún er
eigandi hússins. Ég lit aðeins eftir
Ég heiti frú Bell.
— Jæja, góða nótt, frú Bell,
sagði Nick.
—• ^Góða nótt, sagði konan.
Nick gekk upp dimmt strætið að
liorninu hjá götuljósinu og síðan
sömu leið til baka fram hjá bif-
reiðaslóðinni og upp á matstofu
Henrys.
Georg var fyrir innan afgreiðslu-
borðið, þegar hann kom inn.
— Fannstu Ole?
— Já, sagði Nick. — Hann er
inni í herberginu sínu og vill ekki
fara út.
Kokkurinn opnaði dyrnar inn
úr eldliúsinu, þegar hann heyrði
rödd Nicks.
— Ég vil ekki einu sinni hlusta
á þetta, sagði hann og lokaði dyr-
unum.
— Sagðirðu honum frá þessu?
spurði Georg.
— Auðvitað sagði ég honum
það, en hann veit um það allt.
— Hvað ætlar hann að gera?
— Ekki neitt.
— Þeir munu drepa hann.
— Ég býst við því.
— Hann hlýtur að hafa lent í
einhverju þarna í Chicago.
— Trúlegt, sagði Nick.
— Djöfull er það.
— Hryllilegt, sagði Nick.
Þeir sögðu ekki neitt urn stund.
Georg náði í þurrku og sópaði
burt af borðinu .
— Hvað skyldi hann hafa gert?
sagði Nick við hann.
— Leikið á einhvern. Þeir drepa
víst menn fyrir það.
— Ég ætla að flytja burt úr borg-
inni, sagði Nick.
— Já, sagði Georg. — Það er
heillaráð.
— Ég get ekki þolað að hugsa til
lians, þar sem hann bíður í her-
bergi sínu og veit, að hann fær að
kenna á því. Það er allt of hræði-
legt að hugsa til þess.
— Jæja, sagði Georg, — ég held
þú ætth ekki að hugsa um það.
Sýningarsalur Málarans-
PÉTUR FRIÐRIK SIGURÐSSON
sýnir vatnslitamyndir í salarkynnum
Málarans í Bankastræti. Opið daglega
kl. 10—18 og kl. 20—23.
10
LÍF og LIST