Líf og list - 01.11.1950, Qupperneq 13

BÆ K U R
TVÖ KVÆÐI
eftir BJÖRN DANÍELSSON
SORG
Sorgin flýgnr
sem stór fugl
yfir bláa jörð.
Rauðir vœngir
fella skugga
á glært lítið blóm.
Blómið gleymir
að handan vængja
sólin vefur gull.
LJÓÐ
hvit lilja
vex úr mold
rauðri sveittri mold
gegnskriðinni af snákum
mettaðri af blóði
þungaðri af sæði
myrkurs og ótta
lilja hvit
i sveittri þungri mold
svartri titrandi liræddri mold
vax þú ört
inn i vitund mina
svo glyemi ég
lioldi jarðarinnar
rauðu og lostafullu
með blind sjáöldur
og snöggan andardrátt
ungs grósliufulls lifs
sem bylgjast
'undir fótum mér
og vex uþp i kring um mig
eins og þykkar blöðkur
sem ná til himins
grænar rammar illar
Ný skáldsaga:
Leiðin lá til Vesturheims
EFTIR
SVEIN AUÐUN SVEINSSON
Við lestui' þessarar skáldsögu
kemst lesandinn skjótt að raun um
að höfundur er gæddur íhygli
(hann hefir gaman af að velta fyr-
ir sér ýmsum vandamálum, sem
verða á vegi hans og reyna að
kryfja þau til mergjar á heimspeki-
lega vísu). En sá galli er á gjöf
Njarðar, að höfundur virðist ekki
vera í vafa um lausn allra vanda-
rnála lífsins. Og til þess að kóróna
þessa sjálfsvissu sína tekur hann
sig til og fer að predika. Hann
íkinokar sér ekki við að boða sið-
prýði, dygðugt og hreint ástarlíf,
bjartsýni og trú á framtíðina.
Þessi boðskapur gengur eins og
rauður þráður gegnurn alla bók-
og ágengar við
vesalings skuggann minn
sem hverfur eyðist
unz allt i kring er
ekkert að sjá
nema hlauþltennt myrkur
hált og gljáandi
en beint yfir höfði
er blátt auga
með hvitan augastein
hann er liljan hvita
sem
grær i huga minum
hann hoþþar niður
hlær i kringum mig
ina. Ungir skriffinnár, sem haldn-
ir eru þessum ávana, eru leiðinleg-
ustu fyrirbæri, sem hægt er að
komast í tæri við. Einhvers staðar
í sögunni lætur höfundur hetju
sína Álf Eyjólfsson segja: „. . . og
mörgum finnst, að einmitt þessar
nútímaskáldsögur séu of ríkar ,af
boðskap, en snauðar af list.“ Þar
hittuð þér sjálfan yður í hjarta-
stað, Sveinn Auðunn Sveinssonl
Þér virðist ekki hafa gert yður
ljóst, að gera verður aðrar kröfur
til skáldsögu en siðalærdómspistla
og hagnýtrar sálfræði, sem menn
læra í Kennaraskólanum. Skáld-
sögu er lireint ekki ætlað að vera
nýpostilla einfaldra og frómra
rekur burt
moldina myrkrið
en þá
þá deyrðu liljan hvit
þvi uppúr hverju
átlu að vaxa
ef moldin sjálf
hoþþar frá rót þinni
— það verður ekkert eftir
ég er einn í glæru tómi
og hósta hryggð minni
út.milli hvitra — gervitanna
LÍF og LIST
13