Birtingur - 01.09.1954, Blaðsíða 15

■\
JONAS E. SVAFAR:
ÞÓRSHANAR OG NÁNASIGÐ
Brot úr atómrímu
i
ÞrýstiloftiS hjá frjálsri þjóð
þriðja vídd tímans magnar
við eldingu vaknar mitt æfiljóð
og elskan syngjandi fagnar
II
(„seven lonely days")
djarfur helga daga
er draumurinn til þín
í mittið undir maga
á meyjarbrjóstin fín
III
mín hugsjón er blind
og brjálað mitt hjarta
(með sínu lagi)
IV
matarmeyjan heit en hvít
í hugarhjartað trúna tekur
á kökukeflið sykur „sveet"
og kraftaskáld í rúmið rekur
en hér vantar tímavísira tvo
í vegginn er gullstafi hringi
þá líða tíðirnar tvíbura svo
að tvær konur verði á þingi
Þá kom á daginn að eftirlælisangi fjölskyld-
unnar, elsku lilla kornið, hafði falið hatt herra
Jones, og Jjví sagði pabbi að hann yrði að vera
kyrr, bauð honum í pípu og bað liann skrafa
við sig dálitla stund. Pabbi reykti pípu sína og
akrafaði, og Jones sat kyrr. Hann ællaði alltaf
að manna sig upp í að stíga hið stóra skref, en
hann gat það ekki. Pabbi var farinn að verða
leiður á Jones; hann hreyfði sig óþolinmóður
í sæti og sagði í spaugsömum tóni, að hann
ætti bara að gista hjá þeim í nótt: Þau myndu
hafa einhver ráð með að hýsa hann. Jones
misskildi skensið og þakkaði honum grátklökk-
ur fyrir hugulsemina; pabbi vísaði honum til
samgur í sérstöku herbergi og bölvaði í hljóði.
Daginn eftir að loknum morgunverði fór
pabbi til vinnu sinnar og skildi Jones eftir til
að hafa ofan af fyrir elsku litla korninu. Hann
var gjörsamlega bugaður — átti ekkert vilja-
þrek til lengur. Allan daginn var liann að hugsa
um að fara, en hann var búinn að fá þetta allt
saman á heilann og gat það hreinlega ekki.
Þegar pabbi kom heim um kvöldið varð hann
bæði undrandi og gramur yfir að Jones skyldi
vera ófarinn ennþá. Hann reyndi að reka hann
af höndum sér með háði — sagðist líklega
BIRTINGUR
51