Dægradvöl - 01.06.1950, Qupperneq 5

r
HEIIABROT
—
Stúdentarnir og unnustur þeirra.
Sex bandarískir stúdentar, Johnson,
Barry, Brewster, Edwards, Adams og Hunt-
er, nema hver við sinn háskóla, nefnilega:
Yale, Harvard, Princeton, Dartmouth,
Cornell og Columbia.
Fimm stúdentanna eru trúlofaðir. Unn-
usta Barrys heitir ungfrú Short, unnusta
Brewsters heitir ungfrú Philips, unnusta
Hunters heitir úngfrú Klag, unnusta Johns-
ons heitir ungfrú Rice og unnusta Edwards
heitir ungfrú West.
Ungfrú Philips þekkir engan Connell-
stúdent.
Ungfrú Klag liefur aldrei kynnzt nein-
um Columbia-stúdent.
Ungfrú West hatar alla Harvard-stúd-
enta.og ungfrú Rice elskar Dartmouth.
Ungfrú Kent nemur við Prinseton-háskól-
ann.
Brewster þekkir ungfrú West, en hún
vill ekkert hafa meö hann.
Barry hefur látið sauma stórt Y á brjóst-
ið á íþróttaskyrlunni sinni.
Athugið ofangreindar staðreyndir gaum-
gæí’ilega, og svarið síðan spurningunni:
Frá livaöa liáslwla er hver stúdent?
Hvtið ráðlagði vitringurinn?
Konungur nokkur í Austurlöndum, scm
átti tvo syni, andaðist og lét cftir sig svo-
fellda erfðaskrá:
„Hvor sona minna skal taka hest sinn og
ríða honum héðan og til borgarinnar Am-
begael, sem stendur á bökkum íljótsins
Foalady, um 20 dagleiða vegarle ngd héð-
an. Sá sona minna, sem á þann hestinn, sem
verður seinni í gegnum borgarahliðið,
hlýtur all konungsríki mitt.“
Synirnir stigu á bak og héldu af stað, og
reið hvor sínum hesti. En þar sem hvor um
sig kepptist um að verða á eítir hinum, þá
sóttist þeim ferðin seint. Fyrstu 10 dagana
ferðuðust þeir aðeins tvær dagleiðir, og
hægðu stöðugt á sér eftir því scm þcir nálg-
uðust borgina fyrirheitnu. Þeir sáu nú frarn
á það, að för þcirra myndi taka óratíma,
því að hvorugur vildi gefa sig. Báðir voru
ákveðnir í því að erfa ríki föður síns.
Þeir komu sér því að lokum saman um,
að leita ráða hjá einhverjum nafnkunnasta
spekingi ríkisins, góðvini þeirra beggja, sem
olt liafði bjargað föður þcirra, og reyndar
þeim sjálfum líka, út úr mörgum vandan-
um. Spekingurinn hlustaði á vandkvæði
þeirra með mikilli atliygúi, hugsaði sig unt
stundarkorn og sagði að lokum við þá að-
eins tvö orð. Fn Jressi tvö orð voru töfraorð,
Jrví að varla hafði liann lokið setningunni
fyrr en konungssynirnir ruku á dyr, stigu
á bak hestunum og riðu álciðis til borgar-
innar Ambegael eins og Jteir ættu líf sitt að
leysa.
Hver vorn þau tvö orö, sem spekingurinn
sagði við konungssynina?
Allt er hey í harðindum.
Flækingur nokkur, sem var íorfallinn í
sígarettur, átti orðið mjög erfitt mcð að
sníkja sér lieilar sígarettur eða jafnvel hálf-
ar. Þessir erfiðleikar lians stöfuðu af gjald-
eyrisvandræðum þjóðarinnar og annari ó-
áran. En sígarettur varð hann að fá. Hann
varð Jjví að láta sér lynda, að tína upp, af
götum og torgum, J)á stubba, sem aðrir
fleygðu frá sér. Reynzlan kenndi honum
brátt, að úr fjórum stubbum gat hann búið
DÆGRADVÖL
5