Húsfreyjan - 01.07.1960, Síða 24

hlassi og gert stórt strik í reikninginn.
Þetta ætti hvert barn að geta skilið.
Það er enginn hlutur til, stór eða smár,
sem ekki er gerður úr aragrúa örsmárra
ósýnilegra agna — tilveran öll er byggð
á þeim — smæðin er því meira virði en
flestir hyggja. Smámunirnir geta því ver-
ið mjög mikils virði, jafnvel þótt þeir líti
hversdagslega út.
Við skulum nú taka til athugunar nokk-
ur atriði í sambandi við bleikingu þvott-
ar með klóri og bleikivatni. Til eru hús-
mæður í þessu landi, sem orðið hafa varar
við lélega endingu þvottar síns og eru þær
of margar. Ef þið, sem þessar línur lesið,
eruð í þeim hópi, þá gefið ykkur stund
til að íhuga, hvernig þið hafið farið með
tauið. Hvaða þvottaefni hafið þið notað
og hverra bragða hafið þið neytt, til þess
að fá þvottinn ykkar hvítan?
Það eru efalaust ekki allar húsmæður,
sem gera sér Ijóst, hvaða áhrif þvotta-
aðferðir og ýmis þvottaefni og önnur
hjálparmeðul hafa á þvottinn.
Þess vegna vil ég gefa gott ráð þeim,
sem er sárt um þvottinn sinn: Notið aldrei
þvottaefni, sem bleikir (sjálfvirkt), án
þess að afla ykkur upplýsinga um, hvemig
á að nota það og hve mikið er af perbór-
ati í því. Mörg sjálfvirk þvottaefni gera
jafn mikinn skaða og klórnotkun, séu þau
notuð of mikið og á rangan hátt.
Notið ekki klór eða bleikivatn, án þess
að brýn nauðsyn sé til, og alls ekki, nema
kunna full skil á, hvers konar áhrif það
hefur á tauið og hvemig bezt er að nota
það án þess, að það skaði meir en þörf er.
Klór og bleikivatn er mjög skaðlegt fyrir
þvottinn, og það segir fljótt til sín, ef það
er notað ógætilega. Gætið þess.einnig, að
þetta tvennt er sitt hvað. Klórvatn er að-
eins klórkalk leyst upp í vatni, en bleiki-
vatn er klórkalk og sódi blandað saman
í upplausn.
Bleikivatnið er sterkara en klórvatnið.
Klórvatn, sem við ætlum að laga sjálf, er
gert á eftirfarandi hátt:
Klórkalkið þarf að leysa mjög vel upp
og er það gert í köldu vatni. Við notum
i/4 úr bolla (h.u.b. 1 matskeið) af klór-
kalki og leysum það upp í ofurlitlu af
vatni, síum þetta á þéttu bómullarklæði
og bætum við volgu vatni, svo að það
verði um ein fata eða 10 1 allt saman.
Það er áríðandi að sía þetta vel, því klór-
kalkmolar, sem annars kunna að vera í
blöndunni, eta göt á tauið á örskömmum
tíma, ef þeir fá að liggja með. Nota verður
heil, glerhúðuð ílát eða það, sem bezt er,
tréílát.
Sterk klórupplausn mun þó skemma
glerhúðina smám saman og gera hana
matta.
Aldrei má láta klór í málmílát. Klór
leysir upp málma. Af þessu má ráða að
fara verður varlega, þegar verið er með
klór, ekki má ýrast á fötin, því þá skilur
það oftast nær eftir upplitaða skellu eða
gat. Klórið er einnig mjög hættulegt fyrir
öndunarfæri og augu. Það rýkur mjög
fljótt upp, og ef það slettist í augu, getur
það haft alvarlegar afleiðingar. Klórgas
er baneitrað og ef loftið, sem við öndum
að okkur, inniheldur aðeins 0,001% klór
er það hættulegt, og ef það inniheldur
svo mikið sem 1%, þá er það bráður dauði
hverjum þeim, er andar því að sér í örfáar
mínútur. Nauðsynlegt er því að geyma
klórið í vel þéttum umbúðum, þrýsta lok-
inu vel á baukinn, þegar búið er að taka
úr honum í hvert sinn, og þó að klórkalk-
ið sé geymt þar, sem ekki er hætta á, að
það eitri andrúmsloftið, þá er nauðsyn-
legt, að ílátið sé loftþétt — klórið er gas-
tegund, sem rýkur burt, ef ekkert aðhald
er.
Viðkvæmur þvottur er aldrei látinn í
klórupplausn, það er aðeins gróft og
óvandað tau, sem þannig er farið með,
helzt bómullarefni. Hör er oft bleiktur,
en hann þolir það verr en bómull. Ull og
silki má aldrei bleikja með klóri.
Tauið, sem bleikja á, er þvegið vand-
lega og soðið, ef þörf er — skolað sér-
staklega vel, síðan er það lagt blautt í
upplausnina og látið liggja sem stytzt í
Framhald á bls. 28.
24
HÚSFREYJAN