Húsfreyjan - 01.01.1963, Blaðsíða 33

Orlof í húsmæðraskóla
Síminn hringir. Það er orlofsnefnd, sem býður
upp ;l fimm daga dvöl í Húsmæðraskólanum að
Laugalandi í Eyjafirði. Léttúðin og gamall draumur
bæra á scr, og bóndinn telur sjálfsagt að ég fari;
heimilið komist af þessa daga og 21. janúar legg ég
af stað. Við erum scx, orlofskonurnar, á aldrinum
31—57 ára, eigum 30—40 börn á aldrinum fjögurra
mánaða til fullorðins ára. Elzta konan er ekkja, en
engin okkar hefur áður fengið slíkt frí. Ein er gam-
all nemandi þessa skóla, en slikt hefur farið fram hjá
okkur hinum.
Forstöðukona skólans frk. Lena Hallgrímsdóttir,
tekur á móti okkur, glöð og alúðleg og býður okkur
vclkomnar. Það hafði verið þrcngt að og einhverjar
höfðu lánað rúm sín og rúmföt og allt er eins og
við getum bezt ákosið, og okkur er boðið að ganga
uin húsið og vera Jjar sem við helzt óskum. Margt
er ritað og rætt um æsku nútfmans og við lítum Jjví
með nokkurri forvitni á Jjennan stóra stúlknahóp.
Og skcmmtilegar eru Jjær, vcl klæddar, frjálsar og
starfsglaðar og virðast una vel leiðbeiningum og
móðurlegri stjórn forstöðukonunnar. Það er gaman
að horfa á vinnubrögð þeirra, og afköstin sýna, að
tlminn cr notaður vel og frístundirnar líka. Og ekki
Jjarf að kvarta yfir viðmótinu.
Dagstofa forstöðukonu verður brátt helzti dvalar-
staður okkar og þangað koma líka kennslukonur (
frístundum sfnum. Okkur orlofskonum eru valin
bcztu sætin og brátt sitja allar mcð handavinnu,
hlusta á útvarp og spjalla saman eftir atvikum. Eina
langaði að sauma i refil. Forstöðukonan hjálpar
henni að komast af stað mcð Jjað. Önnur er mcð
vcfgrind, sem hún hefur ekki komizt á lag mcð að
nota. Vefnaðar-kennslukonan kcmur Jjar til hjálpar.
Við hinar njótum góðs af. Ein hafði nýlega vcrið á
föndur-námskciði, og er mcð hálfgert stykki, og okk-
ur hinar langar að ieyna við Jjað líka. Á þriðjudags-
kvöldið safnast allar sainan í dagstofu skólans, incð
handavinnu sína, námsmeyjar, orlofskonur og
kennslukonur. Fyrst er hlustað á framhaldslcikritið,
cn Jjví n;est lcs ein kcnnslukonan framhaldssögu, og
allar hlusta og keppast við vinnuna. Á eftir er svo
drukkið kaffi með fínum kökum og hlustað á lög
unga fólksins og stúlkurnar stíga dansspor um leið
og Jjær bera af borðunum. Er hægt að sameina bct-
ur gamalt og nýtt, gagn og skemmtun? Forstöðukon-
an grípur tómstund og sýnir okkur húsið. Eldhús,
búr, geaymslur, Jjvottahús og straustofu, og bcnílir
okkur einnig á matjurtagarð skólans og scgir okkur
sitthvað um starfsemina.
Þvott og ræstingu kennir frk. Fríða V. Aðalsteins-
dóttir, barnung stúlka og er Jjetta fyrsti vetur hcnn-
ar sem kennslukona. Hér er allt svo hreint og fág-
að, að manni finnst það varla geta verið öðruvísi.
En sjálfsagt er hér, sem á öðrum heimilum, Jjau störf
minna helz.t á sig, ef þau eru ekki unnin. Og mikill
þvottur er af yfir 40 stúlkum. Fríða kennir einnig
vél- og handprjón, en við sjáum lítið af Jjeirri vinnu,
en dáumst að frágangi Jjeirra fáu stykkja, sem við
sjáum. Eldhúsið er bjart og rúmgott og aðstaða til
að elda í fernu lagi, og er það gcrt. Einnig cr sér-
stakt rúm til að baka. Matreiðslu kennir frk, Ingi-
björg Jónsdóttir, ung stúlka, sem tekur hlutvcrk sitt
alvarlega. Daglegur matur cr hafður íburðarlaus, en
einnig kennt að búa til veizlumat og alltaf kcmur
eitthvað nýtt. Stúlkurnar lána okkur hækur sínar og
við skrifum upp úr þeim Jjað, scm okkur líkar bezt.
Forstöðukonan kennir bæði fatasaum og útsaum, og
einn morguninn hefur lnin tekið fram sýnishorn af
Jjví, sem stúlkurnar liafa fullgert; og Jjar er margt
að sjá. Stórir borðdúkar mcð svartsaum og aðrir
með hvitsaum. Sklmarkjólar mcð svo fínum útsaum,
að undrun sætir, vöggusett og ýmis konar barnaföt,
bæði ytri og innri. Kjólar, svuntur, pils og blússur
og jakkar og allt er þetta unnið af ungiiin liöndum,
mcð útsjón og cftirliti sömu konu og stjórnar [jessu
40 manna heimili. Duglegustu stúlkurnar eru á hálf-
um vetri búnar með 30—40 stvkki I handavinnu,
vefnaður með talinn. Allar taka stúlkurnar meira cn
skyldustykkin, cn misjafnt nokkuð. Vcfnað kcnnir
frk. Sigrún Gunnarsdóttir. Vefnaður er sú grcin
handavinnu, sem minnst er stunduð hér meðal al-
mcnnings og munu margir lita á heimavefnað scm
gamaldags sport, fremur en gagnlega iðju. Eitt
kvöldið er okkur boðið að skoða vefnaðinn. Við höf-
um áður komið í vefstofuna og séð, hvcrnig Jjar cr
unnið. Og nú fáum við að sjá stykkin fullgerð og
frágcngin. Þarna eru dívanteppi, gólfmottur, dregl-
ar, værðarvoðir, treflar, rcflar, dúkar af mörgum
gcrðum, Jjurrkur, handklæði, svuntur og pils, ótrú-
Icga fjölbrcytt að efni, gcrð og litasamvali. Okkur
cru sýnd stykki frá liðnum vetrum. „Við höfðum
Jjctta svona í fyrra, og svona I hittcðfyrra. Maður
verður alltaf að breyta eitthvað til, annars verður
maður svo leiður á sjálfum sér", segir kennslukonan
brosandi og býður okkur næst inn i einkastofu slna.
HÚSFRE YJAN
33