Eining - 01.02.1963, Blaðsíða 5

EINI NG
5
Litið inn til Guðmundar Einarssonar
myndhöggvara
Þannig var það einnig á velgengnis-
tímum Reglunnar. Hún hlaut einnig
þá drjúgan skerf af aðkasti og níði.
Er ekki vandráðið, hvers vegna. Á
öllum öldum hefur það verið svo, að
þeir menn, sem reyna að færa eitt og
annað til betri vegar í siðum og lífi
þjóða, komast ekki hjá því að stíga
einhvers staðar á strá þeirra manna,
sem ala ýstru sína á spillingunni og
eymd annarra, og þessir menn æpa
ókvæðisorðum að allri siðbót. En oft
mættu vikadrengir sannleika og rétt-
lætis, hvort heldur er á sviði trúmála,
bindindismála eða annarra umbóta-
samtaka, minnast orða góðskáldsins:
Taktu ekki níSróginn nærri þér,
það næsta gömul er saga,
að lakasti gró&urinn ekki það er,
sem ormamir helzt vilja naga.
Tökum höndum saman um að efla
það trúarlíf og þann hugsunarhátt,
sem bezt magnar menn siðgæðis-
þroska, og eflum hvern þann félags-
skap, sem reynir að bjarga þjóðinni
frá áfengisbölinu. Gerum bindindis-
samtökin aftur að stórveldi í land-
inu. Þetta getum við ef við viljum, en
við þurfum að vera mjög samtaka.
P. S.
Lægstur ungbarnadauði a' íslandi
Ánægjulegt er það fyrir okkur, að
skýrslur alþjóðaheilbrigðisstofnunarinnar skuli
sýna það, að lægstur meðal allra þjóða sé
ungbarnadauðinn á íslandi. Eitt sinn var
ástandið hér í þessum efnum mjög hörmu-
legt. Sennilega myndi stokkblind bölsýni
samt fullyrða að allt umbótastarf manna sé
gagnslaust. Heimurinn verði ekki betraður
né honum breytt. Sem betur fer hafa hugsjóna-
menn allra alda trúað á sigur hins góða og
sanna, og þótt hann sé oft seinunninn, vinnst
hann samt.
Fyrrihluta desembermánaðar s.l. var
opin síðasta sýning Guðmundar Ein-
arssonar. Það er alltaf notalegt og and-
leg endurnæring að litast um í þessari
sérstöku veröld listamannsins, og ekki
síður gott að hitta hann að máli, því
hann er ekki aðeins listmálari, mynd-
höggvari og þúsund þjalasmiður,
heldur einnig maður andans og inn-
blástur, en nú skal ekki fjölyrt um það.
Ekki heldur um sýningu hans, því að
enginn sérfræðingur er ég í þeim efn-
um. En gott þótti mér. að horfa á mál-
verk Guðmundar. Varð mér þar star-
sýnt á málverkin: Örn við hreiður,
Rjúpur í Hrafnagjá, Gamli bærinn
Ármúlasel við Kaldalón. / lendingunni.
á Suðumesjum, Kvöld við Skálavatn —
Veiðivötn, Þernuvik við ísafjarðardjúp,
Hraunstindur við Öxnadal, Úr Aðal-
dalshranmi, Hóll í Bolungarvík, svo að
eitthvað sé nefnt.
Við, óumsköpuð náttúrubörnin, dá-
umst að fegurð náttúrunnar, uppmál-
aðri af listamannshendi, engu síður. en
úti.
Listamennirnir okkar, ’hinir sann-
kölluðu listamenn, hvort heldur er á
sviði myndlistar, höggmyndagerðar,
sönglistar, leiklistar eða einhverrar
annarrar fagurrar listar, eru einna
beztu landkynnendur þjóðar okkar.
Finnar. hafa verið að kaupa verk eft-
ir Guðmund Einarsson. Til dæmis var
á árinu 1961 komið fyrir í Safni Dr.
Leukola í Helsinki hinni stóru högg-
mynd af tónskáldinu fræga, J. Síbelíusi,
og einnig tveim málverkum eftir Guð-
mund Einarsson. Á þá safnið sex verk
eftir listamanninn.
Um höggmyndina af Síbelíusi, sagði
ekkja hans: „Þetta er ekki einungis
mynd af manni mínum, heldur einnig
tónverkum hans“.
Sama ár var, samkvæmt fregn frá
Dr. Jorma Savolainen, forstjóra Gal-
leri Pinx í Helsinki, komið fyrir við
Karelska skólann þar í borg, högg-
myndinni, tveir vinir (steinmynd af
tveim ísbjarnarhúnum). Sú athöfn fór
fram við skólasetningu.
Uppsetninguna annaðist finnski
myndhöggvarinn Aimo Tukiainen.
Stöpulinn undir myndina teiknaði hann
einnig.
Blöðin Helsingin Sannomat og Uusi
birtu frásagnir af athöfninni
og myndir af styttunni. Meðal ræðu-
manna voru: Kennslumálafulltrúi,
rektor skólans, Matti Kohakka, og svo
Dr. J. Savolainen, er sagði meðal ann-
ars: „Þessi höggmynd mun um aldur
og ævi gleðja nemendur og kennara
skólans, einnig alla þá, sem heimsækja
þenna mikla skóla. Fyrir hann er
myndin táknræn og einnig vináttu-
tengsl tveggja norrænna landa“.
Þegar undirritaður var að skoða sýn-
ingu Guðmundar Einarssonar í des-
ember, varð hann góðfúslega við þeirri
beiðni minni að láta Einingu í té nokkr-
ar myndir af verkum hans til birtingar
í blaðinu, og eru hér tvær hinar fvrstu.
Pétur Sigurðsson.
Tónskáldið Sibelius og höfundur listaverksins. Tveir vinir.