Eining - 01.03.1963, Blaðsíða 9

EINING
9
Skógaskóli.
í einhverja mannaumferð, kallaði prest-
urinn í safnaðarbörn sín og sagði: „Þið
komið á samkomu.“ Og það brást ekki,
þar var ævinlega húsfylli góðra tilheyr-
enda, og frammi fyrir tilheyrendum
eins og séra Halldóri, Kristjáni A.
Kristjánssyni, Örnólfi Valdemarssyni
og fjölskyldum þeirra og öllum hinum
ágætu tilheyrendum, gat hver skussi
orðið mælskur.
Áreiðanlega hefur það verið séra
Halldóri yndi alla hans prestskapartíð,
40 ár, að flytja guðsríkisboðskapinn, og
ekki gleymdi hann því, að bindindi er
einn ávöxtur andans, eins og postulinn
segir. Séra Halldór og frú hans hafa
því verið ágætir templarar og traustir
liðsmenn bindindisstarfsins um áratugi.
Hver og einn í mannheimi, sem ber
sannleika og réttlæti vitni, er hinn lif-
andi steinn í musterisbyggingu þeirrar
andlegu menningar, sem standa skal
háreist og voldug um aldur og ævi.
f afmælisgreininni um séra Halldór
Kolbeins, kemst Björn Magnússon, pró-
fessor svo að orði á einum stað:
„Og hann er enn fullur f jörs og áhuga,
enda hefur áhuginn jafnan verið ein-
kenni séra Halldórs, ásamt miklum
starfshæfileikum og óbugandi bjart-
sýni. Hann er gæddur skörpum gáfum
og eldlegri mælsku, sem hlýtur að
kveikja líf og f jör í kringum hann, hvar
sem hann kemur. En mest er honum í
muna prédikunin, að flytja hinn fagra
og fagnaðarríka boðskap um líf og
frelsi, um bræðralag manna og faðerni
Guðs. Hann hlaut sína mótun sem pré-
dikari á þeirri öld, þegar bjart var til
lofts og vítt til veggja, og honum er ó-
gerningur að láta nokkurt moldviðri né
þokurembing byrgja fyrir sér þá dýrð-
legu útsýn. Jafnvel köld kirkja og
mannlaus, hefði ekki getað dregið úr
áhuga hans að prédika, því að hann veit,
að þótt ekki komi saman nema tveir í
nafni frelsarans, þá er hann þar sjálf-
ur hinn þriðji með sinn frelsandi eggj-
unarmátt.“
Hér er séra Halldóri rétt lýst sem
starfsmanni í víngarði drottins og sem
manni, og þar með er hið bezta um hann
sagt. Hagalín segir um hann, að „hress
og reifur“ sjái hann „margar sólir á
lofti, hvort sem hann lítur um öxl til
liðins dags eða horfir til þess, er koma
skal.“ Séra Halldór á þannig bæði sín
fögru minningalönd og einnig vona-
lönd, og ég óska honum af heilum hug
og hans ágætu konu, að kvöldroðinn
varpi sem fegurstum og notalegustum
ljóma á vonalöndin og framtíðarstund-
írnar. Pétur Sigurðsson.
Skólamót
Félag áfengisvarnanefnda í Rangár-
þingi gekkst fyrir skólamóti í Skóga-
skóla laugardaginn 2. febrúar. Mótið
sóttu nemendur efstu bekkja barna-
skóla sýslunnar ásamt skólastjórum,
kennurum og áfengisnefndarmönnum.
Að sjálfsögðu voru og á mótinu kennar-
ar og nemendur Skógaskóla og höfðu
þeir að miklu leyti undirbúið dagsskrá
samkomunnar.
I upphafi flutti bæn sr. Sigurður
Haukdal á Bergþórshvoli og skólakór-
inn í Skógum söng undir stjórn Þórðar
Tómassonar. Björgvin Sveinsson for-
maður bindindisfélags Skógaskóla flutti
ávarp. Aðalræðu dagsins hélt Pétur
Sigurðsson, ritstjóri og formaður lands-
sambandsins gegn áfengisbölinu. Einn-
ig sýndi hann mjög athyglisverða kvik-
mynd um skaðsemi reykinga. Sigurður
Tómasson á Barkarstöðum í Fljótshlíð
flutti að síðustu lokaorð, en hann er
formaður Félags áfengisvarnanefnda í
sýslunni.
Auk þess, sem skólakórinn söng,
skemmtu nemendur Skógaskóla með
því að sýna nokkra leikþætti, þá söng
flokkur stúlkna með gítarundirleik og
einnig fór fram sundkeppni í sundlaug
skólans undir stjórn Snorra Jónssonar
íþróttakennara. Áður í vetur hafði Fé-
lag áfengisvarnanefnda efnt til ritgerða-
samkeppni um bindindismál meðal nem-
enda Skógaskóla. Úrslit þessarar sam-
keppni voru birt á mótinu og hlutu níu
nemendur verðlaun, sem voru vandaðar
bækur. Bezta ritgerðin var eftir Guð-
finn P. Sigurfinnsson frá Stardal við
Stokkseyri. Jón R. Hjálmarsson, skóla-
stjóri í Skógum, stjórnaði samkomunni.
Gestir og heimamenn á skólamótinu
voru nokkuð á þriðja hundrað. Veður
var hið fegursta um daginn og var sam-
í Skógum
koma þessi hin ánægjulegasta í alla
staði.
—o—
Þessi aðsenda frásögn um skólamótið
í Skógaskóla, er aðeins hnytmiðuð
skýrsla, en hér skal ekki miklu bætt við,
þótt mótið ætti það skilið. Það var nota-
legt að vera gestur þarna. Móttökur
hinar beztu, og það fór um sál mína
einhver notalegur blær, þægileg áhrif,
er ég var setztur í hinum vistlega og
rúmgóða íþróttasal skólans, sem var
þéttsetinn prúðum samkomugestum,
heimamönnum og aðkomnum. Út um
gluggann sást í snai-bratta og sólroðna
hlíðina rétt við skólavegginn. Landslag-
ið og veðurfegurðin veitti inn í hugann
þægilega róandi áhrifum, og á hollri al-
vörustund hófst samkoman.
Þá var, að minnsta kosti gömlum
manni, hugsvölun að heyra 50 manna
kór skólans, allt ungmenni, syngja 8
eða 10 lög, allt hin gömlu og hugþekku
alþýðulög okkar. Skemmtiatriði unga
fólksins vöktu almenna kátínu og voru
vel þegin. Stjórn skólastjórans gerði
sitt til þess að gera alla samkomuna
þægilega. Og þá má ekki gleyma því, að
ekkert smáræðis verk var það, sem
hinar þjónustufúsu hendur kvennanna
á bak við tj öldin — í eldhúsinu — inntu
af hendi að bera á þriðja hundrað
manns góðar veitingar, smurt brauð og
kökur, kaffi, súkkulað og mjólk, en
þetta kom sér auðvitað mjög vel, þar
sem samkoman stóð margar klukku-
stundir.
Ég flyt skólastjóranum, Jóni R.
Hjálmarssyni, og öðrum sem komu
þarna við sögu, beztu þakkir fyrir góð-
ar móttökur og ánægjulegar samveru-
stundir. Enginn vafi er á því, að mót
eins og þetta, eru gagnleg og góð.
Pétur Sigurðsson.