Safnaðarblaðið Geisli - 01.09.1952, Blaðsíða 3

- StLSTJDAli-------/d?----------VII.' ÁRGAKGUR,— SEFT.-0KT.H952. —
TILGANGUR KIRKJUGONGU.
Ég efast ekki um,að það yrði talið mjög heimskulegt af íþróttamanni, ef
hann allt i einu hætti að æfa íbrótt sína, en ætlsði engu síður að taka þatt
í keppni, Og yrði ekki.talið eitthvað athugavert við meistara í tafli,ef hann
teldi sig ekki burfa bjálfunar við,aður en hann keppti um taflkonungstitil?
Ég efast ekki um svarið við þessari spurningu, Allt sem á að efla,hvort sem
það er líkama eða sá.l,Þarfnast stöðugrar þjálfunar, Án þjélfunar er afturför
vís. Listameðurinn teíur sig sífellt verða sð halda. éfram að þjálfe sig í
list sinni,svo að hann geti náð sem beztum árangri, Hvort sem maðurinn er í-
þróttameður,máleri, taflmaður, tónskáld, rithöfundur eðe eitthvað annað,veit
hann,að hann verður ötullega að þjálfa sig og stæla til þess að komest nær
fullkomnuninni. sá sem telur sár trú um,að hann nái fullkomnun fyrirhafnar-
laust,heimskar með því sjálfan sig, og rekur sig fyr eða síðar á bað,að hon-
um hefir skjátlest hrapalega, Og þau vonbrigði geta orðið sár,örlagabrungin,
Þjálfun hugans er krafa hinna andlegu viðfangeefna, bjálfun líkamens krafa
hinna ytri viðfengsefna, Þjálfun er þroskendi og gefur viðfangsefninu æðra
markmið. Því betur sem ma.ðurinn þjálfar sig í viðfangsefni sínu,því betur
skilst honum hve fullkomið markmiðið er. Þegar barnið byrjar að lære stafina,
finnst því viðfangsefni sitt erfitt, Svo fer þeð að mynda orð úr bókstöfunum,
Síðan myndar það setninger, og loks nær þpð því valdi yfir lestrarefninu, að
það getur farið að lesa bað og skilja, En til allE þesss hefir það þurft þjalf-
un, An viðhelds á viðfengsefninu næst auðvitað enginn vexandi árengur.
Ég myndi brosa að þeim menni,sem segði, að nu væri hann fær um að skrife.
vel, því að henn hefði hvílt sig við að drega til stafs í 10 ár. Ég held að
þeir yrðu fleiri, sem fyndist slík fullyrðing hjákátleg,
En eg hefi oft heyrt svipaða fullyrðingu. Þette lætur^underlega í eyrum,
en samt er þeð satt, Ég hefi heyrt fullyrðingu eitthvað á þessa leið: "Ég
hefi ekkl komið i kirkju síðan ég var fermdur, og nú eru 20 ár siðan, Ég
þarf ekki að 'fare 'þanga^T bvi eo^'eg veit vel hvao þar er segt".' ÁHrir full-
yrða: ,rÉg lærði bibliusögurnar mínar í skólanum, Ég þarf þvi ekki að líta í
Biblíuna. Ég veit hvað stendur þar", Þeir sem taka ser slíkar fullyrðingar
í munn, ættu að hugsa áður en þeir tala, til þess að geta komið^með einhver
frambærileg rök þeim til stuðnings. En rökþrot þeirra eru auðsjáanleg, Þeir
telja sig a byrjunarstigi viðfengsefnisins hafa náð fullkomnuninni. En slíku
hafa verið gefin ýmis nöfn, svo sem kæruleysi, tepruskapur, hroki, heimska,
eða eitthvað þess háttar, En elgengast nafn á þessu mun þó vera skilnings-
skortur, Væri það eintóm heimskp eða mannvonzka, sem flutt væri frá prédik-
unarstól eða í sálmunum, er þette. tómlæti afsakanlegt, En svo er bara ekki,
Það neita því víst fáir, að jörðin og himininn með öllum sínum órjúfenlegu
lögmálum hafi átt einhvern uppruna. Elestum mun þeð ljóst,að til hljóti að
vera máttur,afl,orka,sem viðheldi þessum lögmálum, En þer sem máttur þessi
er ósýnilegur með okkar mannlegu augum,getum við ekki líkt honum við^neitt,
sem maðurinn skynjar,svo úr því verði til fullnustu skorið ,hvernig útlit
hans se, En hins vegar verða“,mönnum daglega ljósar verkanir hans.Þessi mátt-
ur er það, sem við 1 deglegu tali köllúm Guð, Lýsing á honum orðar Davíð
Stefansson svo fagurlega, er hann segir: "Þú mikli, eilífi andi,
sem í öllu og allstaðar býrð.
Þinn er mátturinn,bitt er valdið,
^þín er öll heimsins dýrð".
ba sendi hann sendiboða til þeirra,
/þrotum gagnvart Guði. Og kærleikur-
■r „1 v, •* — --------- -jost, að kærleikurinn er grundvöllur
o ™annkynsins. En hvernig eiga menn að verðé fullkomn-
_ « ai s a?sm,1í>8 er þessi leið til fullkomnuner í kærleikanum, sem boðuð
er og iðkuðvið allar guðsþjonustur, Það er stungið á beim meinum, sem fjar-
ílan9|nn ? leiðinni að fullkomnunartakmarkinu, En mennirnir
verða að iðka þið goða, til þess að geta nað fullkomnun 1 bvi.enffu siður an
listamaðunnn, a hvaða sviði sem er, verður að þjalfa sig íPlÍsf linnifil^að
na sem mestum arangri.
En mennirnir vildu ekki viðurkenna Guð,og
til þess að frelsa þá frá villu sinni o
inn kom með Kristi, En það er mönnunum
f rið e.r, gleð i ‘
ir- • - --