Safnaðarblaðið Geisli - 24.12.1953, Qupperneq 9

G E I S L I
151
yiii.Aegangur.
HCóir,n frá Svplbarfii:
SÖGURNAR_________h A N S J A K 0 P S___G A M L A.
(Niðurl.).
V.
Korguninn eftir sagði séra Bjö'rn við konu sína og syni: "Ég,
veit ekki hvernig a bví stendur, að henn Kohhi gam]i hverfur mér ekki úr
huga. Mig hefir líklega verið að dreyma hann.- Eitthvað var mig^að dreyma
heim að Stað,- en svoóglöggt, að ég ^et ekki rifjað það unn. FÓstra minn
sa ég í draumnum, en eftir Kohha man eg ekki".
"Vi.ltu ekki ganga við hja Kohha gamla, um leið og þú ferð ofan eft-
ir,- eða a ég að senda drengina til hans?" spurði prestskonan.
"Nei", svaraði prestur,"ég kem við hjá honum.- Verið þið öll sæl og
hlessuð ", -
Prestur kvaddi dyra hjá Kohha gamla, en enginn kom fram. Hann opn-
aði dyrnar og gekk innar. Ekkert heyrði hann og var farinn að halda, að
Jakoh gamli væri ekki heima. Hann vildi þó ganga úr skugga um það, og opn-
aði þvi stofudyrnar og leit inn, Þar lá Jakoh gamli á hekk, hvítur sem
mjöll og veikindalegur. Hann leit þó upp, er preetur kom inn, og mælti
með veikum rómi:
"Æf mikið var gott, að þú komsi.... Ég mátti vits það, að bú kæmir.
Hann sagði þetta í nótt, blessaður gamli presturinn. Hann sagði rétt svona
"Ég kem fljótlega og sæki þig, en talaðu við Ejörn áður.^Ég sksl láta hann
koma".-- Og svo ertu kominn.- - Blessaður séra Þórður, já - - - en ég þarf
að tala við þig, séra Ejörn,- - - Ég er svo lasinn".,
"Já, ég sé það", mælti prestur,"viltu ekki að ég nai 1 lækni? Þoð
vill svo vel til að Steínbór læknir er hér í dag".
"Það er ekki til nokkurs,- Sera Þórður sagðist sækja mig,- - en þú
ræður samt". #/ , ,
"Ég fer'og næ í hana Veigu gömlu og hið hana að vera hja þer a með-
an læknirinn kemur ekki", mælti prest.ur, um leið og hann snaraðist út.
- Veiga gamla kom að vörmu spori. HÚn fór þegar í stað að taka til
í stofunni, en Kohha gamla var lítið um bað gefið.
Læknirinn og séra PjÖrn komu hráðlega,
Það stéð ekki lengi á úrskurði læknisins. Hann var í fáum orðum
þessi:"Hér er ekkert að gjöra". - Þar með fór hann, en séra Björh varð
eftir,
"Jæja, ég hjóst alltaf við bessu", sagði Kohhi rólega,"og því er
gott eð taka.- - Ég skulda engum neitt", hélt hann áfram, "en geymi þetta,
sem þú veizt, fyrir drengina,- - Eigur mínar eru kofinn og það, sem í hon-
um er. Af því að ég á.enge skylduerfingja, gef ég honum Nonna litla þínum
kofann með öllu, sem þar er, en Sigga litla, vini mínum, gef ég Skjóna
minn, og hlessuðum Þórði mínum - þínum ætlaði ég að segja - inneign mína
í Kaupfelaginu, að frádregnum útafararkostnaði,- og svo bað, sem er í
veskinu mínu undir koddanum. Ef ég þarf að staðfesta það, þá náðu i
votta - - - -", Nú yfirhugaði þreytan og veikindin hann. Hann féll í mók,
eftir þrautakastið. En bá kom frú Sigrún inn með drengina sína.Hann varð
þess ver, leit upp og hrosti, Innan andartaJcs mælti hann:
"6já, blessuð verið þið öll,- - Komin til að kveðja gamla manninn.
- - Ég spyr ekki að tryggðinni á Stað,- - Líkt er þetta fólkinu ykkar þar.
- - Það kann nú að vera -
Erú Sigrún tók í hendine á velka öldungnum og þerraði svita af
enni hans með hinni,
t )'0, þakka ykkur fyrir allt og allt,- - Marghlessuð, Rúna mín.- -
Lattu nú hlessaða stúfana koma.- Elessaðir verið þið. NÚ er Kohhi gamli
að fara, drengir mínir, en þið skuluð ha'fa þetta, eins og við höfurrTtal-
að um,- - Sæll, Nonni minn, Sæll, Þórður minn, hlessaður litli prestur-