Safnaðarblaðið Geisli - 24.12.1953, Qupperneq 17

-—0*1 SL I......................AW........... —- VIII.ÁRGANGUR.
líoacki
BIEL ttHARDRI TIN í HELIUNUM HJÁ JERÍKÓ V3B DAlBAHAí1]!)
Ec
J V
(Mðurleg') o
KAFPHLAUF VB TÍMARN,
Þegsr rannsóknirnar
í klausturrústunum höfðu
staðið 2 ar,gerðist lik-
ur athurður og 1947.
Nokkrir fafróðir Bedú-
ínar reyndu að selja
gömul handrit í Betle-
hem og Jerúsalem. Það
gerðist í desemher 1951.
Harding prófessor hra
skjótt við, stofnaði
leiðangur handarískra,
franskra og jórdanskra
fornfræðinga, lagði af
stað frá Jerúsalem í
langferðahíl og tók Be-
dúínana með ser sem leið-> ■ 1
sögumenn. Helt leiðangurinn til dals
nokkurs, sem nefndur er Wadi Mara-
haat, og er eiginleya hreið gjá
milli hárra, þverhníptra hamraveggja,
vestan við Dauðahafið, en 18 km suð-
ur frá klausturrústunum.
Þegar leiðangurinn kom að hell-
inum, var þar fyrir hópur Bedúína í
óða önn við að leita að meiri dýr-
mætum, en ekki hafði þeim þó tekizt
að finna neitt, sem merkilegt gat
talizt. Fornfræðingarnir réðu þá þeg-
ar i þjónustu sína, 'og var siðan haf-
inn þarna uppgröftur eftir öllum vís-
indanna reglum. Svo örðugt var að
komast að staðnum, að múldýrum varð
ekki komið við, og urðu Bedúínarnir
að hera það sem fannst, á hakinu að
hílunumj en uppgröfturinn tók hátt á
annan manuð. Þarna fundust 4 hellar,
sem allir voru rannsakaðir nákvæm-
lega, og kom^ í ljós, að þeir höfðu
verið mannahústað ir um alda skeið.
Munir úr trá, sem þarna fundust, og
einnig úr^leðri, höfðu varðveizt til-
tölulega óskemmdir, vegna þess hversu
þurrt eyðimerkurloftið er á þessoim
slóðum. Fornleifafræðingarnir fundu
óvéfeggjanlegar sannanir þess, að
menn hefðu huið í hellunum 8 til 7
öldum f.Kr.,eða á veldistímum Júda^-
ar konungs. Merkilegasta fundinn ma
þó hiklaust telja handrit, sem hafa
eð geyma heimildir, varðandi Gyðinga-
uppreisnina 130-155 e„Kr0
SÍBASTA FRELSISHETJA
GYÐINGA.
Bókfellsstrang-
arnir, sem fundust í hell-
um þessum, voru talsvert
skemmdir, þar eð mýs og
önnur smádýr höfðu hreiðr-
að um sig í leirkrukkunum.
Þarna voru kaflar úr
Mósehókum, og voru þau
handrit eldri en þau,sem
fundust í hellinum, sem
fyrst er um getiðj leyf-
ar af hjúskaparsáttmála,
fré þvi á 7.öld f.Kr.,og
allstórt hréfasafn.
í einu hréfinu er þar
minnst á Hadrían keisara,
sem uppi var 124 árum e.
Kr., og mátti af því
ráða aldur hréfasafnsins, Merkilegust
eru þó tvö hréf frá Símeon Koseha til
Jesua hen Galgala. Yirðist^engum hlöð-
um um það að fletta, að hréfritarinn
sé hinn frægi uppreisnarforingi Gyð-
inge, Bar Kochha, sem í gyðinglegum
heimildum er nefndur Ben Koziha.Hann
var aðalforinginn í síðustu uppreisn
Gyðinga gegn Rómverjum. Um þessa upp-
reisn er harla lítið vitað, nema af
stuttri umsögn, þar sem hæði rómversk-
ir valdhafar og gyðingaprestar for-
dæmdu uppreisnina og foringja hennar.
Urðu uppreisnarmennirnir að lokum
sigraðir eftir langvinna og harða har-
áttu, árið 135 e.Kr.^
í öðru þessara hréfa svarar Koch-
he nokkrum kvörtunum hen Galgala,
varðandi skipulagsörðugleika á tím-
um rcmverska hernámsins.^í hinu ræð-
ir hann um "heiðingja" þá, sem þeir
uppreisnarmenn eiga í höggi við.Bera
hrefin því vitni, að þá hefir maryt
verið furðrálíkt því, sem ýmsar þjcð-
ir urðu að þola undir hernámscki naz-
ista i siðustu styrjöld.
LEGSTEOT USSIJASAR KONUIÍGS. Nckkur
handrjtanna
sem þarna fundust,eru rituð a hehresku
og armenisku með lejurgerð, sem vís-
indamenn hafa ekki aður kynnst, auk
þess sem skriftin er svo^máð,að hún
verður vart greind, En þó er talið
víst, að leturgerð þessi sé fönisk
að uppruna og handritin frá þvx: a
Á svæðinu,sem merkt er
X fundust hellarnir.