Reykvíkingur - 27.09.1928, Síða 5

REYKVIKINGUR
541
011111 sé ég hóp af peira, sem
aliu að gera pað, að þeir standa
1 ®akindum við borðstokkinn og
pípu sina, eins og ekkert
lefði verið um að vera.
hrópaði ])á til þeirra og
Sf)Ul’ði livern fjandann sjálfan
í)eh' hugsuðu. En einn þeirra
Svaraði ofboð rólega að þeir væru
híða eftir því að ég kallaði:
*Tundurskeytið hitti!« Eg hafði
^eymt að segja þessi orð, en
Sa£ði þau þá nú og þeir stukku
hinna, sem voru að fara í
uátana.
^ f5egar bátarnir voru að fara
d skipinu, sáum við sjónpípu
Kafbjj
fað
atsins á að giska hundrað
Ula frá okkur.
^ ið höfðum látið suina bátana
uiöur á endann til þess að
lifi eins og alt færi í handa-
skolum af hræðslu hjá okkur.
^e&ar bátarnir voru komnir vel
. siíipi okkar, sáuin við sjón-
('r;u kafbátsins rétt hjá þeim.
611 hafbátsmenn voru auðsjá-
eSa að athuga hvernig skip-
nð^ar Va3ru klæddir, hvort nokk-
j. Va3ri grunsainlegt við þá, Og
^ Ser vel ef= hafði
. menn mína varast alt það
*^aburði, er gæti gefið grun
að þeir væru annað en ó-
^yttir sjómenn.
fast a^^tUrrnn kom 1111 héruinbil
að skipinu, og sáum við
vilja helzt hinar góðkunnu ensku
reyktóbaks-tegundir
Waferley Mixture,
Glasgow---------
Capstan---------
Fást 1 öllum Terslmm.
sjónpípu lians 10 eða 15 metra
frá okkur, eða ekki lengra frá
en það, að smádrengur hefði get-
að sent þangað steini. Eg þurfti
að stilla mig afar mikið, að
skjóta ekki á sjónpípuna. Hað
hefði verið til einskis að gera
I>að; hinsvegar leit svo út, sem
að kafbáturinn mundi alls ekki
koina*upp og að við því hefðum
til einskis látið skjóta okkur
tundurskeyti.
Skipið fór nú að sökkva undir
okkur og sökk með framendann
á undan, en þeir, sem við fall-
byssurnar voru, lágu grafkyrrir,
og það þó farið væri að flæða
upp undir þá, sem við fremstu
fallbyssuna voru. Ivoin sér vel
hin frábæra stilling manna minna
því alt hefði verið til einskis,
þótt ekki hefði verið nema það
að [einn maður hefði tapað sér
og sýnt sig á þilfari þar, sem