Reykvíkingur - 27.09.1928, Blaðsíða 10

562
REYKVIKINQUR
þeian, en hún kvaöst sátt við alla
aÖ)?a. Sýndi séra Porvarður henni
nú fram á að þeir hefðu alls
engin áhrif getað haft í þessa átt,
og dagiinn eftir sagðist hún vera
sátt við alla. Bað hún prest þjön-
usta sig og gerði hann það. Sagði
hún honum síðan æfisögu sína
og dró ekki úr brestunum, en
eigi mun sú æfisaga hafa verið
skráð.
Friðrik Sigurðsron frá Katadal,
sem ásamt Agnesi drap þá Nat-
an og Fjárdráps-Pétur var ekki
nema 18 ára gamall, er hann vann
ódæðisverk þetta. Var hann í
haldi á Pingeyrum og var vel
farið með hann þar. Lét hann
í fyrstu ekkert á sig fá og hæld-
Lst jafnvel yfir að hann hefði ráð-
ið þrjú hin mestu illmenni af
dðgum: Natan, Pétur — og sjálf-
an sig. Hann gekk altaf laus þar
til póstur kom að sunnan 1829,
en þá kom fregnin um að hæzti-
réttur hefði staðfest dauðadóm-
inn, og lét Blðndal sýslumaður þá
leggja járn á hann. Hafði það í
fyrstu ill áhrif á skap hans, en
hann náði fljótt vaidi yfir sjálf-
um sér aftur. Þó varð honum
afar mikið um er honum var sagt
á jóladaginn að fara í kirkju í
járnum, og lét gremju sína i ljós
yfir að þurfa að koma þannig
fram fyrir söfnuðinn, og hafði
þó tekið þvi með mestu rósemd
þegar sýslumaður bfrti honum
dauðadóminn.
Menn furðar á því að Friðrik
skyldi ekki reyna að flýja alla11
þann tíina er hann gekk 1®US;
eða aldrei á tímabilinu frá I)V1
dauðadómur hans féll í undir'
rétti 2. júlí 1828, þar til á jé'a'
föstu árið eftir. En það voru aðri1
tímar þá en nú, og mönnurn ð* 1
augum ferðalag þá, þó inikið l®#1
við, er menn fara nú að galTir1i
sínu. Ef til vill hefir loforð hallS
við Björn Oisen á Þingeyrum,
er
að
pó
hann var i haldi hjá, um
strjúka ekki, haldið honuni-
hefir ef til vill mestu ráðið, a
hann iðraðist sárlega verknaða
þess er hann hafði framið,
hvort sem það er nú rétt, Pa
víst, að talið var þá, að það>
i'yrst hafi leitt hann inn ó iðruná^
brautina hafi orðið atburður sá, e
hér segir:
Eitt sinn slitnaði axlaban
hnappur hans, og varð vinnukon^
þeirri er festi hann á aftur Þ‘
að stinga i bakið á Friðriki,
að hann æpti við. „Skrækn'ðu
j þessu<“ sagði stúlkan, ,,held
ekki að hann Natan hafi ful1 „
« meira til þegar þið stunguð hanrV
■ Er sagt að Friðrik hafi u*( T,^
^ hæist um eftir þetta, og L1I)I)
I þessu farið að líta öðrum au«l
á það, sem hann hafði ger|‘
U Til er afrit af bréfi, er ha