Reykvíkingur - 27.09.1928, Qupperneq 13

REYKVIKINQUR
565
Jll>tt veggjanna og loftið alt í
hálfrökkri.
)á nú þarna enn um stund
11 Þess að hann yrði var við
lle'tt, en j>á heyrði hann lágt urg,
Cltls og dregið væri frá litið
j'pjald cða hleri Hljóðiö var svo
a8t, að þó Max hefði góöa heyrn,
llll>ndi hann ekki haía heyrt það,
el ekki hefði hvílt slík dauða-
^8» yfir öHu, sem þarna.
Hann varð nú var við aö raf-
jósið, sem hékk í lortinu, sveifl-
flðist lítið eitt fram og aftur, og
ann fann greinilega að horft var
a Þann, þó ekki væri það með
1 c>njulegum skifningarvitum, að
a»n varð þess áskynja. Hann
la,ln nú sterkan rómpej og af
en>hverri honum óskiljanlegri or-
>i()K var rósaþefúr honum nú sér-
e8a rnóti skaþi.
Hci'm, Kijuj! Herra King var aö
ailll|ga hann!
hó Max heíði frámunalegt vafd
^ lr sjálfum sér, þá fann hann
svitinn var að brjótast fram
a»dliti hans, en elnmitt í því
eyrði hann aftur lága urgið.
Var herra Kíng búinn að lo'Ja
öranum afturV Honunn virtist
s'eifiUr lampans vera að minkar
eftir nokkra stund sá frann
t>að
lok
>neð vissu, að svo var, og
s kom þar, að lampinn varð
Mtur grafkyr. Enn leið nokkur
stUnd, og Max, sem lá við að fá
krampa af því að liggja altaf í
sömu skorðum, vogaði að snúa
sér litið eitt til í rúrninu. En þó
hann gerði það með hinni mestu
varfaani, þá virtist honum i hérnvi
miklu kyrð er þarna rikti, sem
að miklir brestir og brak heyrð-
ist.
Hann lá nú kyr í tíu mínútur,
en af því ekkert skeði þá vog-
aði hann að hreyfa sig aftur, en
beið síðan hreyfingarlaus i fuf'a
þrjá stundarfjórðunga. En er
elvkert skeði ákvað hann að hefja
rannsóknir sínar.
Hann settist fram á rúmið og
liorfði í kringum sig, og fyrst
if ölfu varð ho mm á að horfa
111>p fyrir sig, þangað setn hann
hafði heyrt urgandi hljóðið. En
svo kænlega var hleranum kom-
ið fyrir, að hann sá atls ekkert
er benl gæti á hvar hanm væri.
Hann klifraði nú gætilega upp
á rúmbríkurnar og horfði gauim11
gæfifega á þann hluta veggáins
sem urgandi hljóðið virtist hafa
komið frá, en sá ekkert. Hann
rendi fingrunum yfir vegg'nn
þar, a en fann engi t sa nskeyti, og
fór að detta i hug, hvort þcr
hefði eklu misheyrst, og ni'ssý ist
jtegar hiaun þóttist hafa séð lamp-
ann dingla fram og aftur.
Hann drap nú laus'lega með
íingrunum á vegginn, og heyrði
þá að það var ekki sama hfjóö-