Reykvíkingur - 11.12.1928, Blaðsíða 24

840
REYKVlKINGtJlt
»Hefurðu heyrt mn fylliríið á
bannvinafundinum?«
»Nei, hvernig- var jtað? Hver
var fullur?*
»MáIshefjandi var fullur af
andagift, og áheyrendurnir virt-
ust drekka í sig hvert orð sem
hann sagði«.
Á fundi í ensku tóbaksbind-
indisfélagi tók kona til máls,
og segir meðal annars: »Loksins
hef ég náð því takmarki mínu,
að maðurinn ininn er hættur að
reykja. Núna 'í dag, sem er af-
mælisdagur minn, lofaði liann
mér því hátíðlega, að hann
skyldi aldrei neyta tóbaks fram-
ar. Mér fanst ég verða hamingju-
samasta konan í öllu Englandi,
og ég kastaði mér um hálsinn
á honum og kysti hann remb-
ingskoss«.
Pá heyrðist rödd aftan úr saln-
um: »Pað var honuin mátulegt«.
Móðirin: Hvað á ég oft að
segja pér jiaö, Vílli, að ég gef
þér ekki annan tíeyring til!
Villi: Voðalag vitleysa er
jietta, sem hann pabbi hefur
verið að segja, að þú sért, altaf
að skifta um skoðun.
Presturinn: Heyrið þér hérna
Jón minn, skelfing er leiðinlegt
að sjá svona almennilegan mann
drukkinn upp á hvern dag. Pér
ættuö nú alveg að hætta að láta
áfengi inn fyrir yðar varir, Jtví
Jiað er versti óvinur yðar.
Jón: Já, Jiað er satt, að Jiað
er versti óvinur minn; en hafið
Jiið ekki margsagt, prestur minn,
að rnaöur eigi að elska óvini
sína?
Presturinn: Jú, Jiað er satt,
Jón minn, en ég hef aldrei sagt
að pér ættuð að gleypa Jiá.
Indíáni einn borgaði lögfræð-
ingi peninga og bað um kvittun.
»Iívað ætlið Jiér að gera við
kvittun?«
»Pað er betra að hafa hana*,
sagði Indíáninn, »ef ég t. d. dey
og kem til dyra himnaríkis, og
sankti Pétur spyr mig, hvort ég
sé búinn aö borga yður. Ilvern-
ig á ég Jiá að fara að, ef ég hef
enga kvittun? Ég Jiarf Jiá að
fara að flækjast inn um alt iiel-
víti að leita aö yður, til Jiess
að fá hjá yður kvittun«.
Stelpa og strákur voru að ríf-
ast. »Borga karlmennirnir ináske
ekki fötin, sein kvenfólkið er í«?
sagði strákur.
«Pað getur vel verið«, sagði
stelpan, »en ef engir karlmenn
væru til, þyrfti kvenfólkið lield-
ur engin föt«.
Il&laprentsmltjan