Vera - 01.04.1991, Blaðsíða 31

ÞETTA ER MITT LIF
sem matreiðslukennari. Ég var
ekki orðin 22 ára og því lítið eldri
en sumar stúlkurnar. Það var
skrítin tilfinning að eiga að
stjórna þeim! Ég hafði aldrei verið
úti á landi um vetur áður og til að
auka á nýbreytnina fór rafmagnið
af í fimm daga einmitt þegar við
vorum að taka slátur. Sem betur
fer voru eldri og reyndari kenn-
arar með okkur og hægt var að
kynda skólann með viði, elda á
gasi og lýsa með olíulömpum. Ég
var á eldgömlum jeppa og fór
margar ferðir í Egilsstaði eftir
hinu og þessu. Fólk var ekki eins
meðvitað um umhverfi sitt þá og
nú, til dæmis var vani að henda
rusli beint í ána sem rennur út í
Lagarfljót. Um vorið gengum við
niður eftir ánni og hreinsuðum
hana og líklega hef ég fengið
tiltektaræðið þá!
Það var til siðs að skólastjór-
inn væri einnig hótelstjóri yfir
sumarið svo ég var það líka. Það
að stjórna hóteli er eitt það
skemmtilegasta sem ég hef gert
um ævina, það átti svo vel við mig.
Það komu meira að segja greinar
um okkur í erlendum blöðum því
að við ræktuðum eigið grænmeti
og það var ekki boðið upp á ferskt
grænmeti á mörgum hótelum hér.
Ég held sambandi við suma
gestina enn þann dag í dag og
þarna kynntist ég fyrst orlofs-
ferðum húsmæðra sem ég vann
svo síðar mikið við í Skagafirði.
Eftir hótelævintýrið var ég ansi
rík enda hafði ég verið á tvöföldu
kaupi yfir sumarið. Ég lét því
kaupa fýrir mig bíl i útlöndum og
bauð mömmu með mér í utan-
landsferð. Hún lærði m.a.s. á bíl
áður en við fórum og var svo ansi
góð að bakka og skipta um dekk
og sá um hvort tveggja í ferðinni!
Vinkona mín slóst svo í för með
okkur. Við byrjuðum í Englandi
og sóttum svo bílinn til Hollands.
Við vorum í tvo mánuði á ferðalagi
á bílnum, gistum hjá vinum og
kunningjum eða bara á farfugla-
heimilum og gistihúsum. Þetta
gekk allt voða vel og var sér-
staklega gaman. Þeir voru dálítið
hissa landamæraverðirnir í Júgó-
slavíu og Grikklandi að sjá svona
þrjár stúlkur í bíl og meira að
segja keyrandi sjálfar! Við fórum
niður til Grikklands, yfir Korfu til
Italíu og þá kom ég í annað sinn
til Rómar sem er mín uppáhalds-
borg. Leiðir skildust, mamma fór
heim og vinkona mín annað en ég
Efri mynd:
Meö húnvetnskum
bœndum.
Neöri mynd:
Skólastjóri Húsmœöra-
skólans ó Hallormsstaö.
Meö mömmu og Unni
Jensdóttur viö Fíatinn
í Saloniki í Grikklandi.
Neöri mynd:
Fjölskyldumynd frá 1973
fór að vinna á svissnesku skíða-
hóteli. Ég var í Sviss fram á vor.
Umhverfi hótelsins var mjög
fallegt og virkilega gaman að
kynnast þessu. Ég gekk í öll störf
og kynntist því ýmsu. Um vorið
þegar ég kom heim greip Þorleifur
ferðaskrifstofustjóri mig og bað
mig að stofna Hótel Eddu á Eiðum
og ég gerði það. Það var ansi
gaman, en erfitt. Við þurftum svo
mikið að byggja upp, þrífa, mála
og laga í kring þvi þó svo að búið
væri að byggja nýtt hús lágu
brunarústirnar þarna ennþá. Við
unnum öll sextán tíma á sólar-
hring og ég hef aldrei verið jafn
þreytt. Þar fékk ég viðurnefnið
Rusla-Gunna og þó það væri
upphaflega sagt í hálfgerðri bræði
fannst mér það líka heiðursheiti.
Haustið 1964 var Ágúst búinn að
„sitja svo lengi í festurn" að það
var annað hvort að hrökkva eða
stökkva og við giftum okkur um
veturinn. Ég vann á Hótel City og
beið eftir þvi að hann lyki námi.
Við bjuggum hjá foreldrum mín-
um, alltaf pláss i Ási. Um vorið
fórum við norður til foreldra hans
og þar fæddist Lárus. Sumarið
1966 fórum við sem presthjón í
Vallanes og það fannst mér
yndislegt. Ég var komin aftur á
mínar góðu slóðir frá Hallorms-
stað og það er mjög viðkunnanlegt
í Vallanesi, fögur fjallasýn og svo
auðvitað Fljótið. Við áttum fimm
góð ár þar. Einn vetur var ég aftur
skólastjóri á Hallormsstað og ég
hefði getað haldið þvi áfram en
mér fannst það erfitt með börnin
mín tvö og vera prestskona að
auki. Ég hef alltaf tekið þvi svo
alvarlega að vera prestskona.
María dóttir mín fæddist i Egils-
stöðum og var stærsta barn sem
hafði fæðst á Austurlandi, 60 cm
og 20 merkur. Þennan vetur
bjuggum við öll í Hallormsstað en
höfðum í seli í Vallanesi og þá hét
ég því að búa aldrei aftur á
tveimur stöðum. Ég hef nú ekki
staðið við það þvi ég geri það líka
núna. Ég var beðin um að vera í
þriðja sæti fýrir Framsóknar-
flokkinn á Austurlandi. Ég man
að ég sat og prjónaði húfu á hann
Lárus minn, ég var dálítið mynd-
arleg þá, þegar þeir komu og
gengu lengi á eftir mér, en ég
afþakkaði. Þriðji maður komst
inn svo ég væri kannski búin að
vera í 25 ár á þingi hefði ég þáð
sætið!
Frá Vallanesi fórum við í
31