Vera - 01.04.1991, Síða 33

ÞETTA ER MITT LÍF
fræðimannsíbúðinni í Jónshúsi
og séra Jóhann Hlíðar var alltaf
að hvetja okkur til að sækja um
embættið, sem Ágúst og gerði. Við
fórum þvi í Jónshús 1983 og það
voru mikil viðbrigði að koma úr
sveit í stórborg. Nú þurfti ekki
lengur að bíða eftir næstu Króks-
ferð! Lárus var þá búinn með tvo
vetur í Menntaskólanum í
Reykjavík og við vildum vera hjá
Maríu meðan hún væri í mennta-
skóla. Við gátum það í Kaup-
mannahöfn en áttum ekki margra
kosta völ á íslandi. Því miður
gátum við ekki narrað Lárus með
okkur, en hann bjó hjá pabba og
mömmu og kom út þegar hann
hafði lokið við stúdentinn en
María er með danskt stúdents-
próf. Þannig gátum við haft stúlk-
una okkar lengur hjá okkur.
Lárus varð auðvitað líka að vera
að heiman í vinnu yfir sumarið
meðan við vorum í Mælifelli.
Þannig er það með sveitafólk,
sérstaklega fólk sem er með lítinn
eða engan búskap - eins og
embættismenn - að við missum
börnin svo snemma frá okkur. Við
völdum Mælifell meðal annars
vegna þess að þaðan var börn-
unum ekið í skólann og þau
þurftu því ekki að fara í heima-
vist.
Mágur minn sagði einhvern
tima að starf sendiráðsprestsins í
Kaupmannahöfn hefði verið mjög
rólegt og þægilegt uns ég kom og
breytti því í hörku vinnu! Ég veit
ekki hvort nokkuð er til í þvi hjá
honum en þörfin fyrir prest var
mikil. Starflð var mjög fjölbreytt
og við kynntumst ýmsu. Við
heimsóttum gamla fólkið reglu-
lega, en margir voru einmana og
ég er enn þeirrar skoðunar að
enginn eigi að verða gamall í
útlöndum. Ég hafði reyndar lýst
því yflr áður en ég fór út að ég
ætlaði í félagsmálafrí og mér
finnst ég hafa staðið við það. Ég
saknaði þess að hafa ekki kirkju-
kaffl eins og ég var vön, en
félagsheimilið sá um það og var ég
ekkert að skipta mér af því. Ég
kynntist góðu fólki í Höfn og það
var gaman hvað íjölgaði í kirkju-
kórnum og hve andinn var góður
þar. Einnig fannst mér skemmti-
legt að kynnast fólkinu sem
dvaldi í fræðimannsíbúðinni og
við höfðum mikil samskipti við
aðstandendur sjúklinga sem
komu til Hafnar. Samstarfið við
fólkið í Jónshúsi var einkar
skemmtilegt og hafði ég mjög
miwAU
m\ f I * > ■jiríí.'Í'l T Æ
m Ivrn- ■ v. I '7 ■ WamgmSM (2.m 1 J 1
Viö kennslustund í Laugabakkaskóla 1991
Mágur minn sagöi
einhvern tíma aö
starf sendiráðs-
prestsins í
Kaupmannahöfn
heföi verið mjög
rólegt og þœgilegt
uns ég kom og
breytti því í hörku
vinnu!
gaman af að sjá um safn Jóns
Sigurðssonar og reyndi að fá alla
sem komu í húsið til að kíkja þar
við. Án Jóns Sigurðssonar væri
ekkert Jónshús. Ég á svo sannar-
lega marga góða vini eftir dvölina
í Kaupmannahöfn.
Nú er ég aftur orðin prestskona í
sveit. Ég hef alltaf litið það alvar-
legum augum að vera prestskona,
eins og ég sagði áðan. Þetta er
mikið starf þó svo að það sé ekki
launað. Hér á Prestbakka þurfti
alldeilis að taka til hendinni þegar
við komum og þá naut ég mín!
Mér líkar kennslan á Laugabakka
vel og nú er ég i fyrsta skipti elst í
kennaraliðinu! Ég er líka komin á
kaf í pólitík aftur. Ég varð mjög
glöð þegar mér var boðið sæti á
Kvennalistanum því mér flnnst
hann vera lýðræðisleg hreyflng
þar sem allir hjálpast að.
Stefnuskrá Kvennalistans fellur
líka vel að skoðunum mínum! Þó
svo að ég hafl átt ríkan þátt í þvi
að Blanda var virkjuð var það
aldrei með stóriðju í huga, ég er
algjörlega á móti álveri. Staða
kvenna i dreifbýli er mér einnig
hugleikin. Konur eiga fárra kosta
völ i atvinnumálum hér, ég þarf til
dæmis að aka 55 kílómetra til
vinnu núna svo það verða lítil
viðbrigði þegar ég fer á þing!
RV
Ég varö mjög
glöö þegar mér var
boöiö sœti á
Kvennalistanum því
mér finnst hann vera
lýðrœðisleg
hreyfing þar sem
allir hjálpast að.
33