Vera - 01.06.1992, Blaðsíða 28

OÐSAGAN
U M FEGURÐINA
Barmurinn á að vera
stór, mjaðmirnar
þrýstnar og maginn
kúptur. Sitjandinn og
lærin stór og stinn og
handleggirnir mjúkir
og óvalir.
Nú er svo komið
að útlitið
sem þykir hvað
eftirsóknarverðast,
er langt frá því
að falla inn í þann
ramma sem nóttúran
gerir ráð fyrir.
ICrafan um fegurð hefur fylgt
konum frá örófi alda og það er
sama í hvaða menningarheim er
leitað, allsstaðar er til ímynd
hinnar fallegu konu. Víða þykir
fallegt að konur séu þiýstnar. Á
Samoaeyjum þykja þær til dæmis
fyrst fallegar þegar þyngdin er
komin yfir 100 kg og á Indlandi
þykja konur fallegri því feitari
sem þær eru. Ég komst einhvers-
staðar yfir rit sem heitir The
Perfumed Garden og er
skrifað af Shaykh
Nefzawi á sextándu öld.
Þar lýsir höfundur unaði
ástarlífsins og að sjálf-
sögðu lýsir hann einnig
fegurðardís þeirra tíma.
Hún á að vera mittis-
grönn, stóreygð með
ávalar kinnar, fingert
nef og þrýstnar varir.
Barmurinn á að vera
stór, mjaðmirnar
þiýstnar og maginn
kúptur. Sitjandinn og
lærin stór og stinn og
handleggirnir mjúkir og ávalir.
Ekki þótti eftirsóknarvert að hafa
hrokkið hár, vera smáeygð, stór-
mynnt, með skörðóttar tennur og
hrukkóttar kinnar. Konur áttu
hvorki að vera horaðar, með slöpp
bijóst og maga, né hand- eða
stórfættar. Svipaðar lýsingar
fylgja á karlmönnum, þótt meira
sé lagt upp úr þvi að þeir séu
góðir elskhugar, þvi sá sem
fullnægir ekki konu sinni getur
ekki búist við að vera húsbóndi á
sínu heimili! Konur á þessum
tíma hafa eflaust haft fjölmörg
ráð til að öðlast hið eftirsótta útlit
eins og kynsystur þeirra á öllum
tímum. Sé lesið á milli línanna í
lýsingum þessa arabíska nautna-
belgs er þó augljóst að konur hafa
ekki staðið frammi fyrir jafn stór-
brotnu vandamáli og kynsystur
þeirra á Vesturlöndum í dag. Hið
þráða útlit hefur nefnilega nálg-
ast að líkjast sköpulagi kvenna
sem fá nóg að borða og þurfa ekki
að vinna erfiðisvinnu, þær eru
þrýstnar og mjúkar.
Fegurðarímynd hinnar vestrænu
nútímakonu er hins vegar mun
ílóknara fyrirbæri og nú er svo
komið að útlitið sem þykir hvað
eftirsóknarverðast, er langt frá
því að falla inn i þann ramma sem
náttúran gerir ráð fyrir. Af síðum
tískublaðanna blasa við okkur
konur sem eru tæplega tveir
metrar á hæð, virðast vega um 40
kíló og hafa svipað ummál brjósta
og þær stöllur Monroe og Bardot.
Konur létu sér lengi vel nægja að
hoppa og hamast í leikfimi alla
daga og lifa undir hungurmörk-
unum til að nálgast hið eftirsótta
útlit, en samkvæmt nýjustu
tölum frá Bandaríkjunum þjást
tvær af hveijum tíu konum af
lystarstoli. Síðasta áratuginn
hafa læknavísindin bætt um
betur og fært mörk þess mögu-
lega töluvert út. í engri grein
læknisfræðinnar er jafn mikil
gróska og i lýtalækningum og
konur gangast í auknum mæli
undir ýmiskonar aðgerðir til að
láta sníða af sér vankantana. Nú
þykir sjálfsagt að fara í andlits-
fyftingu, láta sjúga fitu úr maga
og lærum og stækka brjóstin.
Konum er talin trú um að þessar
aðgerðir séu hættulausar og sárs-
aukalitlar en lýsingarnar minna
helst á pyntingaaðferðir miðalda.
En hvers vegna láta konur teyma
sig endalaust á asnaeyrunum og
eyða of Ijár í alls konar „fegrunar-
lyf' sem eru meira og minna
gagnslaus eða láta jafnvel kvelja
sig og pína fyrir hið „rétta" útlit? í
bókinni The Beauty Myth eða
Goðsagan um fegurðina, íjallar
Naomi Wolf á mjög sannfærandi
hátt um þá spennitreyju sem feg-
urðarkrafan er orðin fyrir banda-
rískar konur. Wolf rekur þessa
þráhyggju varðandi útlitið ekki til
hégómagirndar kvenna heldur
segir að hér sé um hápólitískt mál
að ræða sem rekja megi til auk-
innar þátttöku kvenna í atvinnu-
lífinu. Með aukinni menntun og
tilkomu pillunnar hafi möguleik-
ar kvenna til þess að keppa við
karla á vinnumarkaði aldrei verið
meiri. Wolf segir konur hafa
staðið körlum fyllilega á sporði á
vinnumarkaðinum, þrátt fyrir
tvöfalt vinnuálag, enda bendir
hún á að konur um allan heim
vinni mun lengri vinnudag en
karlar. Þessi framsókn kvenna
hefur haft þær afleiðingar að það
þrengist um karla á vinnumark-
aðinum og auk þess eru gerðar
auknar kröfur til þeirra heima
fyrir. Hinar síauknu útlitskröfur
sem gerðar eru til kvenna eru
nýjasta vopn karlveldisins til að
tryggja stöðu sína á vinnumark-
28