Ljósmæðrablaðið - 01.11.1934, Blaðsíða 12

70
LJOSíUÆ-ÐRABLAÐIÐ
að leggja i ofninn. Nú koin ósprunginn belgur i Ijós
og fæddist fjórða barnið í sigurkufli. Að lokum fædd-
ist fimta barnið, einnig í sigurkufli. Læknirinn svifti
auðvitað belgjunum sundur, svo að börnin druknuðu
ekki. Segir læknirinn, að sér hafi fundist sig vera að
dreyma, eiula hafi liann lítið sofið um nóttina. Hann
þaut nú í að binda um naflastreng barnanna, en á fyrsta
barninu hafði Ijósmóðirin gert það með tvinnaspotta
af tvinnakefli, sem þar var.
Börnin voru að vísu lifandi og grétu, en læknirinn gekk
að því visu, að þau dæu, og skírði þau því skemri skírn
í snatri. Ekki var annað að vefja utan um börnin en
léreftstuska og handklæði. Var svo vermdu teppi vafið
um alt sanian og börnin lögð í rúmið.
Nú tók ekki betra við. Það var að líða yfir konuna.
Blóðrás var lílil að sjá, en legið mjúkt og lítt finnan-
legt, hörundið kalt og æðasláttur daufur. Nú var leg-
botninn núinn, pituilrini og sekale dælt inn. Legið dróst
nú bráðlega saman og æðasláttur skánaði. 20 mínútum
eftir fæðingu síðasta barnsins gengu naflastrengir lengra
niður og legið hækkaði. Var þá stutt á legið, og gekk
þá fvlgjan úl og talsvert af blóði. Fvlgjan var ein og
óskift með 5 lækjum.
Rétt á eftir ætlaði aftur að líða yfir konuna. Var þá
legið orðið aftur mjúkt og ófinnanlegt. Pituitrini og se-
kale var aftur dælt inn, en Iielst leit út fyrir, að konan
væri að skilja við. Húsbóndinn sást hvergi, svo að lækn-
inum leist það ráðlegast að fara og sækja presl1), en
lét Ijósmóðurina halda við legið. Presturinn bjó
enska milu þaðan.
Þegar læknirinn kom aflur með prestinn, leið kon-
unni miklu betur. Blóðrásin bafði að mestu stöðvast,
og eftir 2 klst. var konan úr allri bættu í svipinn.
1) Sennilega hefir fólkið veriS kaþólskt og þess vegna taliS
skín og prestsþjónustu bráSnauðsynlega.