Freyr - 01.03.1906, Blaðsíða 15

FREYR.
47
ur á að stofua 3 aðra mjólkurskóla, einn fyrir
Vesturland, annan fyrir Austurlandið og hinn
þríðja fyrir IÞrándheimsbygðarlögin. Náms-
skeiðið á að vera 1 ár, og kenslan bæði bók-
leg og verkleg. S. S.
Frjósöm ær. A bóndabæ einum á Austur-
landinu í Noregi lifði ær í vor, er hafði átt
15 lömb á 3 árum og 8 mánuðum. — I maí
1901 átti hún 3 lömb, 1 af þeim drapst. —
1902 átti hún aftur 3 lömb, er lifðu öll og
eins 1903. Árið 1904 átti hún 2 lömb, og i
janúar 1905 átti hún 4 lömb og lifðu þau öll.
Eftirlitsfélög í Noregi voru 1. jan. þ. á. 145
alls. I þeim voru 2378 stærri og minni bænd-
ur með alls 31,731 kú, eða 218 kýr til jafnað-
ar í hverju félagi. Á hvern búanda komu 13
kýr til jafnaðar.
Sauðfjár-kynbótabúið á Breiðabólstað. Ing-
ólfur hreppstjóri Gfuðmundsson seldi í haust á
uppboði 16 veturgamla hrúta af kyn bótafénu á
364 kr. eða 22,75 kr. hvern að meðaltali. Með-
alvikt þeirra var 147 pd. Vænsti veturgamli
hrútur kynbótabúsins viktaði 161 pd. og honum
var slátrað og var kjötið 61 pd., mör 7 pd. og
gæra 12 pd. sá léttasti 138 pd.
Tvo hrúta á búið 2 vetra og viktaði ann-
ar í haust 180 pd. og hinn 185 pd. — Vetur-
gamlar gimbrar viktuðu frá 110—126 pd., og
lambhrútarnir 16 þeir vænstu 93Y2 pd. að
meðaltali.
Fjárræktarfélag Þingeyinga. Eélagið seldi
í haust 44 kindur, og seldust þær sem hér
segir:
1 hrútur tvævetur á............. 80,00 kr.
4 — veturgamlir á 28, 40, 40, og 50 kr.
Meðalverð 39,50 kr.
19 dilkhrútar á 6—16 kr. meðaltal 8,74 kr.
11 dilkgimbrar á 4—8 kr. — 7,50 kr.
2 ær veturgamlar, hvor á.........16,50 kr.
7 — eldri, hver til jafnaðar á 14,00 kr.
Tvævetra hrútinn keypti Framfarafélag
Grýtubakkahrepps, en hitt fiest félagar Ejár-
ræktarfélagsins.
Rabarbari.
I?að má segja að vér Islendingar ræktum
rabarbaraplöntuua bæði vegua nytsemi hennar
og fegurðar. Aunarsstaðar er hún eingöngu
ræktuð vegna nytseminnar; en hér erum vér
óvanir að sjá annan eins feikna vöxt og hjá
þessari plöntu, þegar hún á verulega goth
£>að er svo mikil sæld í henni. Maður verð-
ur hrifinn af að sjá blöðin þjóta uppúr mold-
inni á vorin um leið og klakinn er að fara.
Rabarbaraplantan heyrir súruættinni til.
Hún er fleirær jurt; ræktuð í görðum og
notast bjaðstilkarnir til matar. Á haustin visn-
ar það sem upp úr jörðu stendur, en rótin lifir
yfir veturinn og upp af henni vaxa á vori
hverju ný blöf.
Rabarbarinn getur vaxið á samablettinum
um mörg ár og sprottið vel, ef' staðurinn er
góður og áburðurinn nógur. Reiturinn á að
liggja móti sól. Jarðvegur á að vera stung-
inn upp alinnar djúpt áður en rabarbarinn er
settur í hann. Jarðvegurinn á að vera kraft-
mikill; sé hann það ekki í eðli sínu, þarf að
bera í hann því meir af áburðarefnum. Auk
venjulegs búpeningsáburðar er gott að bera á
hann allskonar sorp og safnhauga.
Til eru ýms atbrigði af' rabarbara; al~
gengust eru þau tvö, Linnæus og Victoria.
Hið fyr nefnda hefir rauða fíngerða stilka, sér-
lega bragðgóða; hið síðar nefnda grænleita,
grófgerðari stilka, stórvaxnari og fleiri en á
Linnæus.
Rabarbara má fjölga með fræsáningu, en
því fylgir sá ókostur, að ekki er að reiða sig
á að f'á neina vissa, sérstaka, góða tegund.
Eiginleikar þeirra plantna, sem vaxa upp af
fræi, líkjast oft meir hinni upprunalegu teg-
undamóður en þeirri plöntu, sem fræið er af,
sé hún orðin breytt að einhverju leyti vegna
ræktunarinnar frá upprunalegu eðli sínu; og
svo er því varið með þessa jurt, eins og svo
fjölda margar aðrar, að hún hefir breyzt við
ræktunina, bæði af vixlfrjóvgun og langvar-
andi úrvali.
Yissasta aðferðin til að fjölga rabarbara
er sú, að skipta þeim sundur. Bezt er að
gjöra það að vorinu til, svo fljótt sem hægt