Freyr - 01.10.1910, Blaðsíða 4

114
•FREYIl.
það, 300—600 pund á dagsláttu. Eftir það líða
1—2 ár án þess nokkuð sé gert við landið.
Ákrifin sjást fljótt; strax eftir fyrsta sumarið
fer liturinn á jarðveginum að dökkna og votta
fer fyrir nýjum gróðri.
Stundum er leir eða sandur fiuttur áland-
ið, en stundum ekki. Óhætt er um það, að
bæði leirinn og sandurinn bætir, en þetta verk
er kostnaðarsamt og því gott að losna við það.
Hér var tiltölulega létt að ná í leir og þess-
vegna var bann fluttur á mikinn bluta afþess-
ari gróðrarstöð. Þegar búið var að dreifa bon-
um yfir, var lagið 1—l1/* þuml. á þykt. I
leirnum var bæði kalk, kalí og fosfórsýra.
Tii þess að nokkuð geti nú vaxið á þessu
landi, verður að bera á það þau næringarefni,
sem lítið er af í jarðveginum, en það er kalk,
kalí og fosfórsýra. Þó kalk bafi verið borið á
fyrir 1—2 árum síðan, eins og eg þegar befi
minst á, er enn þá bætt við talsverðu af því,
með því að bera á mergil (kalkmikinn leir).
Kalkið befir líka komið með leirnum, ef bann
annars befir verið borinn á, og enn þá er bætt
við nokkru af því í tilbúnum áburði, 100 pund-
um af 37°/0 kalísalti á dagsláttu bverja.
Það er viðurkent nú orðið, að bakteríur
þurfi að vera í jarðveginum til þess að koma
af stað ýmislegri efnabreytingu í honum og til
að viðhalda benni. Ennfremur bafa seinni ára
rannsóknir sýnt, bve mikla þýðingu bakteríur
bafi fyrir belgplöntur, á þann bátt að köfnunar-
efni loftsins geti komið að notum. í þessum
mókenda jarðvegi er mikið af köfnunarefni i
lífrænum samböndum, er þurfa að taka breyt-
ingum til þess að verða gróðrinum að notum.
Bakteríurnar þurfa að koma til skjalanna við
saltpéturssýrumyndunina.
E>að er vitanlegt að bakteríur geta borist
um með vindinum og á ýmsan annan hátt fluzt
til, og munu þær þvi smámsaman taka sér ból-
festu þar sem lífsskilyrði eru fyrir þær, en auð-
vitað skeður þetta fljótar ef þeim er bjálpað
og þær fluttar á jarðveginn í ýmiskonar áburði-
Þær flytjast að með leirnum og með safnhauga-
áburði, sem borinn er á o. s. frv.
Að unnum þessum verkum, er þegar befir
verið talað um, byrjar bin eiginlega vinsla
jarðvegarins. Eins og eg befi getið um, eru
þemburnar ekki plægðar, þær eru aðeins berf-
aðar, fyrst með diskaberfi, en ekki er þörf á
að það gangi dýpra en 2—3 þuml. Það er
ekki þörf á meiru en að efsta lagið blandist
vel, en jarðvegurinn er í sjálfu sér svo laus, að
ekki þarf að vinna bann þessvegna. Herfingin
fer fram snemma vors, belzt í marz—apríl, áð-
ur jarðvegurinn þornar um of. Verður þá oft
að láta hestana ganga á þrúgum, 'því annars
sökkva þeir of mikið i, og venjulega eru þær
hafðar þegar fræið er herfað niður, til þess það
troðist ekki of djúpt. Jarðvegurinn er jafnað-
ur með smágerðu berfi áður en sáð er. Þetta
fyrsta gróðrarár er sáð korni og belgplöntum
til grænfóðurs. Þessi gróður þrífst oftast vel.
Þegar búið er að slá bann, er aftur berfað 2—
3 þuml. djúpt með diskaherfi, bæði um haustið
og vorið eftir. I marzmánuði er borinn á kalí-
og fosfórsýruáburður og grasfræi er nú sáð
svo snemma sem bægt er. Eræið er herfað
niður og þungur valtari síðan dreginn yiir.
Með grasfræinu er sáð korni, belmingi gisnara
en þegar því er sáð einsömlu. Grasið er sleg-
ið þetta sumar og stundum næsta sumar, en
eftir það er landið baft til beitar annaðbvort
ár, en slegið bitt árið. Það ár sem slegið er
er grasið venjulega selt. Verðið á því óslegnu
er 44 kr. á dagsl.
Viðbald þessara sáðsléttna er einungis inni-
falið í því, að borinn er á kalí- og fosfórsýru-
áburður, árlega um 60 pd. kainit og 60 pd.
Thomasfosfat á dagsláttu. — Slétturnar eru nú
orðnar 14 ára gamlar og haldast ágætlega, en
nokkuð er graslagið orðið öðruvísi síðustu ária