Freyr - 01.07.1919, Blaðsíða 12

74
rRE FR.
Sjálfar hefi jeg eigi enn gert neinar ná-
.kvæma fóðurtilraun með þarann til að finna
samburð á honum og heyi. Daníel bóndi á
Eiðum hefir gefið ldnd 1 kg. á dag og sparað
við það */e af heygjöfinni, og reyndist vel. Sam-
kvæmt þessu ættu 6 kg. að svara til fullrar
dagsgjafar fyrir kind. Sje hver m.3 af þaran-
um reiknaður 850 kg. ætti teningsmeterinn að
vera um 140 daga (20 vikna) gjöf fyrir 1 kind.
— Nú telja sumir 1 kg, af sinulausu góðu út-
Jieyi fulla dagsgjöf fyrir fullorna kind, ætti þá
6 kg. af súrþara að jafngilda 1 kg. af slíku
heyi. — Auðviðað er ekki þar með sagt, að
þessi þungi af þara sje einhlítt fóður eða hæf-
ur einsamall fyrir kindina. En sje hæfilegur
hluti súrþara gefinn með hæfilega miklu og
nægilega kraftgóðu öðru fóðri, ætti að mega
spara með honum hey eftir þessu hlutfalii.
Þegar farið var að taka á súrþaranum
hjá mjer í vetur, var hann ágætlega verkaður
og ilmaði súrlykt af honum eins og úr besta
súrheyi. Þunn skán með veggjunum, var dá-
lítið skemd og lyktar slæm, en ofan á voru eng-
ar skemdir. — Gryfjan var óbirgð, og óvarin
fyrir regni og snjó, virðist úrkoma ekki saka
þarann. En nauðsynlegt er þó að hafa gryfj-
urnar birgðar, fenni í gryfjuna er það til auka
fyrirhafnar við að ná úr henni, og eins vill
þarinn frjósa' í opnum gryfjum, og er þá mjög
örðugt að ná honum upp.
Þar er hagar voru góðir í allan vetur, not-
aði jeg, súrþaran lítið fyrir sauðfje, þó gafjeg
hann ám nokkuð til reynslu, og átu þær hann
ágætlega. Skyldu ekkert eftir nema þöngul-
hausa með möl og skeljabrotum og það sem
lyktarslæmt var frá gryfjuveggjnnum. — Hest-
um hefi jeg gefið hann með í vetur, og átu
þeir hann vel. Átu þeir jafn lystugt þang og
þaraskegg eins og þarann sjálfan. Ef þeir leyfðu
einhverju, voru það helst þarablöð, og svo að
sjálfsögðu þöngulhausar með skeljum. Hest-
unum var altaf beitt, og ljetu þeir því illa
við moðum og frugguðu heyi og rekjum. —
ÍParann átu þeir miklu betur, og eru þó hest-
ar hjer alveg óvanir fjörubeit.
Kýr hefi jeg eigi enn fengið til að jeta
súrþara, en nýan maríukjarna og beltisþara
hefi jeg gefið þeim með, sem aukafóður við og
við, bæði nú, seinni hluta vetrar, og eins áður
hafa þær jetið hann vel, einkum kjarnann, og
hafa þær grætt sig við þann bætir. Tel jeg
vist að takast megi að venja kýrnar við súr-
þarann, sje hann góður og heldur valinn handa
þeim.
Eg var sjálfur ekki heima um tíma eftir
að þarinn var látinu í gryfjuna hjá mjer, gat
jeg því eigi mælt hitan í gryfjunni.
Nágranni minn Guðjón Gfuðmundsson bódi
á Ljótunnarstöðum bjó til dálitla súrþaragryfju
hjá sjer síðastliðið haust og fylti hana af þara
um veturnætur; hefir hann gefið sauðfje þar-
ann með í innistöðu og lætur hann mjög vel
af honum. Tómas bóndi Jónsson á Kollsá hjer
j hrepp, bjó og til dálitla grifju undir þara í
haust, en þar er lítill þarareki, og í haust rak
þar ekki þara, svo hann gat ekki gert tilraun-
ina. Niðurl.
Guðm. G. Bárðarson.
Vinnutyösekla og Nýbýli.
Sí og æ fjölga þær raddir úr sveitunum,
sem kvarta um, að vinnulýð vanti þangað,
bændur geti ekki lengur unnið upp jarðir sín-
ar fyrir fólksleysi, þeir geti einu sinni ekki
framfleytt þeim fjenaði sem þeir þegar hafi
— hvað þá heldur aukið bústofninn — það
sje sama hvað í boði sje vinnufólkið fáist ekki
og kaupafólkið ekki heldur. Það hefir verið