Freyr - 01.09.1926, Qupperneq 5

Búnaðarmálablað. Utgef. og ritstj.: Jón H. Þorbergsson bóndi Bessastöðum og Sigurður Sigurðsson búnaðarmálastjóri. iJrayr Afgreiðslumaður og gjaldkeri; Sveinbj. Benediktsson ritari Búnaðarfél. ísl. Pósthólf 131. Árg. blaðsins kostar 5 kr. Gjalddagi 1. júlí.
XXIII. ár. Reykjavík, september — október 1926. Nr. 9—10.
TJm
búmiö á Vestfjörðum.
Framh.
En eru möguleikar til þessa? Já það
hyggjum vér. Land það er rækta má er
aðallega:
Móar lítið grýttir eru á nokkrum stöð-
um, þeir eru mjög auðveldir til ræktunar.
Mýrar. Stærri og minni mýrarflákar eru
á víð og dreif um alla Vestfirði. Enn þá
hafa þessar mjTrar óvíða verið teknar til
ræktunar, en viðast hvar liggja þær vel
til þess, eru með líðandi halla, svo fram-
ræsla er auðveld.
Eitt sem víóa er ábótavant með tún-
yrkju hér, er það, að eigi er nægilega vel
séð fyrir framræslu, mörg tún bera þess
glöggan vott, jarðvegurinn er of rakur og
súr, að nokkru vaxinn mýrlendisgróðri. Á
þessum stöðum nýtist eigi áburður og
gróðurinn verður þroskalítill. Eitt af grund-
vallarskilyrðum þess að túnið spretti vel,
er að það sé hæfilega framræst. Þetta
þurfa bændur að muna, og bæta úr ef
misbrestur er á.
Ur mýrum má búa til góð og varanleg
tún, en fyrst þarf að ræsa þær vel fram.
Ef það er gert eingöngu með opnum skurð-
um þarf að skera landið í skákir með 1.30
m. djúpum skurðum og 30 m. bil ámilli.
Ef lokræsi eru notuð má bilið milli þeirra
vera um 15 m. en dýptin 1.10 m.
Mýrarækt er nú mikið auðveldari en
áður, síðan menn fengu betri verkfæri og
lærðu að nota tilbúinn áburð.
í Nauteyrarhreppi hafa menn nú fengið
dráttarvél. Með því að láta hana draga
gott diskaherfi er hægt að tæta mýrajarð-
veg svo vel, að gerlegt sé að sá grasfræi,
ef nægur áburður er notaður.
Grýttur jarðvegur er víða á Vestfjörðum,
mikið af stærra og smærra grjóti, sem
þarf að hreinsa úr jarðveginum til þess að
hann sé ræktanlegur. Til þessa hafa menn
eigi alment kunnað hinar auðveldustu að-
ferðir við grjótvinslu — sprengingar eða
notkun steingálga. — Þess vegna hefir það
verið bundið miklum erfiðleikum að ná
grjótinu úr jarðveginum. Búnaðarsam-
bandið ætti að gangast fyrir því að kenna
mönnum nýtísku aðferðir við grjótvinslu
eða grjóthreinsun, og þegar þær eru lærð-
ar mun margur bletturinn á Vestfjörðum
verða ræktanlegur, sem nú er álitinn ó-
mögulegur til ræktunar. Aðstaða til grjót-
hreinsunar er viða góð. Af hjöllunum með
sjó fram þarf eigi að koma grjótinu annað
en niður í fjöruna.
Að öllu þessu athuguðu álítum vér að
miklir möguleikar séu til aukinnar tún-
ræktar á Vestfjörðum, enda eiga menn
fyrst og fremst að leggja áherslu á það.