Freyr - 01.09.1926, Side 7

PRE YR
»Skrúður« sýnir ljóslega hverju hægt er
að áorka, þá garðar eru hirtir með um-
hyggju og nákvæmni.
Á Holti í Önundarfirði er mjög fagur
trjá- og blómagarður, og svo er víðar á
Vestfjörðum.
Aburður. Sem víða annarstaðar á landi
voru er búpeningsáburður eigi hirtur sem
skyldi. Áburðarhús og safnþrær eru á of
fáum stöðum. Þó eru til staðir, þar sem
áburðarhirðing má teljast til fyrirmyndar,
t.d. á Melgraseyri við ísafjarðardjúp og víð-
ar, enda lætur túnið þar á sjá, dökkgrænt
með þroskamiklum og jöfnum gróðri. All-
ir sem eigi hafa áburðarhús, ættu að láta
það verða sitt fyrsta verk að byggja það.
Sú jarðabót þarf að ganga á undan öðr-
um. Nú er styrkur veittur til áburðarhús-
bygginga, sem nemur 60 kr. á nautgrip,
sem áburðarrúm er ætlað fyrir.
Pari. Auk búpeningsáburðarins er víða
auðvelt að ná í þara og fiskúrgang til á-
burðar. Þang- og þararastir liggja niðri í
fjörunum, en meginhluta þeirra þvo sjáv-
arbylgjurnar aftur út.
Þari er góður áburður. Víða hefir ó-
ræktarlandi verið komið í góða rækt með
þara eingöngu. Betra er þó að nota með
honum nokkuð af tilbúnum áburði, eink-
um superfosfat. Gott að bera 100 kg. af
því á dagsláttu. Á Vesfjörðum er víða auð-
velt að ná upp þara, og ætti hann að not-
ast mikið meira til áburðar en gert hefir
verið.
Fiskúrgangur. 1 veiðistöðvunum fellur
mikið til af fiskúrgangi. Er hörmulegt að
sjá mestu af því tagi fleygt í sjóinn, eink-
um í hinum stærri veiðistöðvum. Fiskúr-
gangurinn er ágætur áburður, oghve mik-
ið myndi það eigi tryggja framtíð fiski-
veranna, ef sjómenn tækju sig til og rækt-
uðu tún, svo þeir gætu haft 2—3 naut-
gripi, svín og bænsn. — Nóg er landrým-
ið víðast hvar.
16
Skeljasandur. Eitt er það sem Vestfirðir
hafa fram yfir flesta aðra landshluta og
mikla þýðingu getur haft í ræktunarlegu
tilliti, og það er sú feikn af skeljasandi,
sem liggja viðast hvar í fjörunum umalla
Barðastrandasýslu og alla leið norður að
ísafjarðardjúpi. Á sumum stöðum mynd-
ast feikna þykk lög af þessum skeljasandi,
svo sem t. d. við Barðaströnd, Rauðasand,
við Sauðlauksdal í Patreksfirði, í Önund-
arfirði og víðar. Mér er eigi kunnugt um
að þessi skeljasandsiög hafi verið rann-
sökuð nánar, en víða lítur út fyrir að hér
geti verið um stórar kalknámur að ræða.
1 sandinum er oft 80% af kalki.og stund-
um er hann blandaður öðrum efnum. Par
sem auðvelt er að ná í skeljasand er á-
gætt að bera hann á mýrar, sem á að
taka til ræktunar. Það myndi hafa lík á-
hrif og getið er um á Rauðasandi. Til-
raunir vantar þó er sýni Ijóst hverjar verk-
anir sandurinn hefir, og hve mikið þarf
að bera á af honum, og hvort það svar-
aði kostnaði að flytja hann langt til. Hér
er eitt af mörgum verkefnum, sem Bún-
aðarfélag íslands hefir að leysa.
Með betri áburðarhirðingu, notkunþara,
fiskúrgangs og skeljasands er mikið á-
burðarmagn fyrir hendi á Vestfjörðum,
sem hefir í sér fólgið mikið verðmæti með
haganlegri notkun, en sem nú fer forgörð-
um. Til viðbótar þessu mætti svo nota til-
búinn áburð, eftir því sem þörf krefði.
Væru þessir möguleikar allir notaðir með
þekkingu, stæði áburðarvöntunin eigi rækt-
uninni fyrir þrifum.
Sœþörungar sem fóður. Eins og áður er
getið vex afar mikið af sæþörungum við
strendur Vestfjarða, sem annarsstaðar hér
við land. í sæþörungunum eru eigi að eins
fólgin í áburðarefni heldur og fóðurefni.
Fjörubeit sauðfjár er alkunn, en hitt hefir
eigi verið alment, að nota sæþörunga sem
innifóður. Pó þekkist þetta á Vestfjörðum.