Freyr - 01.09.1926, Síða 10

78
FRE YR
ili alt að 10 manns. Hér er mikið verk
unnið og má enn vænta mikils af nýbýl-
endunum, sem enn eru á bezta aldri.
Gafl í Einarstaðalandi, heiðarbýli milli
Reykjadals og Bárðardals. Nýbyggjendur
Hörður Jónsson og Unnur Tómasdóttir,
bæði ættið úr Reykjadal. Reistu þau býlið
1918 og leigðu land þess. Tún er þar
enn mjög lítið, en mikið kjarnaland og
engjar. Á býlinu er enginn nautgripur, en
geitur og sauðfé. Skortir mig kunnugleika
til að rita nánar um þetta býli.
í undirbúningi hvað vera að reisa ný-
býli í Litlulaugalandi í Reykjadal. Vænt-
anlegir nýbyggjendur þar, Tryggvi Sig-
tryggsson frá Hallbjarnarstöðum og Unnur
Sigurjónsdóttir frá Litlulaugum.
Þá er og getið þeirra nýbýla í Suður-
Þingeyjarsýslu, sem mér er kunnugt um.
Björn á Brún er brautryðjandinn í því að
koma upp sjálfstæðu nýbýli og tekst vel,
munu hér enn fleiri á eftir koma. Einnig
mun rúm fyrir nýbýli reynast verða á
fleiri stöðum en nú virðist, fljótt á litið,
ekki eingöngu í Þingeyjarsýslu, heldur og
um land alt.
Fólksstraumurinn hefir ekki verið ör
úr þessari sýslu, er þetta einn vottur þess.
Auk þess má víða sjá þar um slóðir
margbýli á jörðum, sem er vottur hins
sama. Virðist samkomulag og afkoma
fólks á margbýlisjörðum í góðu lagi.
Löggjafar landsins mega ekki lengur
ganga fram hjá því, að nýbyggjendur og
þá einkum þeir, er nýbýli stofna til sveita,
verða að njóta meiri hlunninda um láns-
kjör og styrki, heldur en enn á sér stað.
Að reisa og rækta nýbýli er í raun og
veru eitt hið alþýðingar mesta, sem gert
verður til að auka þjóðarauðinn og tryggja
velgengni þessarar þjóðar í framtíðinni.
Allur fjöldi manna er haldinn þeirri
skammsýni, að óframkvæmanlegt sé að reisa
sjálfstæð nýbýli í sveitum Iandsins. Þeir
hinir sömu ættu þegar að hefja rannsókn
á því, hvenær líklegt megi telja að sveita-
búskapur hér líði undir lok.
J. H. P.
Klíxnfnveilci í vorlömbum.
Ég tel víst, að það séu meðal annars
allir sjúkdómar búpenings, sem ritstjórar
Freys vilja ræða og þá um leið að leita
eftir þeim bestu læknisráðum. í þetta sinn
ætla ég hér að minnast á veiki, sem hefir
ekki þekst hér um Borgarfjörð fyr en á
þessum síðasta áratug, svo að mér sé
kunnugt. Eftir einkennum gæti veiki þessi
verið kend við munn og klaufir, því þar
kemur hún fram. Þótt vonandi sé, að
hér sé um aðra tegund þeirrar veiki að
ræða, en hina skæðu, sem nú geysar um
Svíþjóð og víðar.
Sjúkdómslýsing.
Hér hefir veikin komið fram í lömbum
3—6 vikna gömlum. Verða þau fyrst hölt
í alla fætur, úfin og krokuleg. Sést þá ef
að er gætt, að aftan á hælum þeirra eru
að byrja sár, þar sem klaufir og skinn
tengjast saman. Etur þetta óðfluga um sig
þangað til að allar klaufir eru dottnar af,
þar með lágklaufir líka. Standa þá lömb-
in á kögglunum berum og blóðugum. —
Verður svipur þeirra með hinum mesta
kvalablæ, sem að líkindum lætur. Pegar
svo er komið fer veikin líka að koma
fram í munni þeirra. Lítill graftrarnabbi
sést á milli nasanna utan á snoppunni.
Gómfyllan verður dökkgræn og beinið
undir henni fær líka dökkgrænan lit. —
Pórmundur bóudi í Langholti, sem hefir
mist 6 eða 7 lömb úr þessari veiki, hefir
sagt mér að þau, sem lengst tórðu af
þeim, hafi verið orðin svo spilt í munnin-