Dagblaðið Vísir - DV - 24.01.2004, Síða 14

14 LAUGARDAGUR 24. JANÚAR 2004
Fréttir JXV
Hvaö er aö gerast í búningsklefanum hjá íslensku
handboltastrákunum í Slóveníu? Eru þeir að fara
yfir um hver á öðrum, þar sem þeir sofa, borða,
og vinna saman, og eru saman allan sólarhring-
inn? Geir Sveinsson veit nákvæmlega hvernig
þeim líður, enda spilað á fjórða hundrað lands-
leiki. Hann segist aldrei ætla að spila handbolta
aftur, og langar ekkert til að vera með á EM, enda
líf hans tekið miklum stakkaskiptum síðasta árið.
að heyrist skaðræðisóp úr stofunni hennar ömmu. Slóvenar
hafa unnið íslendinga í fyrsta leiknum á EM. Amma fylgist alla
jafna aldrei með íþróttum - nema þegar íslenska liðið
er að keppa í handbolta. Og þannig er það einfald-
lega með handboltann. Þegar alþjóðamót standa
yfir eins og nú, límist allskonar fólk í öllum aldurs-
hópum við sófann, sem alla jafna hefur engan
áhuga á íþróttum, og öskrar og æpir á sjónvarpið. Þó
að handbolti sé ekki fjölmennasta íþróttin hér á landi hika
menn ekki við að kalla hann þjóðaríþrótt - og sennilega með
réttu.
Það verður nokkuð langt úthald hjá ís-
lensku strákunum í Slóveníu meðan EM
stendur yfír. Hvað er að gerast í búningsklef-
unum hjá íslenska handboltaliðunu? Hvern-
ig líður stjörnunum okkar þarna úti? Eru þeir
ekki að fara yfir um hver á öðrum, þar sem
þeir sofa, borða, og vinna saman, og eru sam-
an allan sólarhringinn? Hvað gerist á
krísufundum? Hvernig er það þegar allt er
búið, og við tekur grár hversdagsleikinn á ný?
Geir Sveinsson hefur spilað 342 landsleiki og
veit nákvæmlega hvernig þeim líður. Flestir
hafa verið bjartsýnir á gengi íslenska liðisins,
og Geir tekur undir það. Það sé engin ástæða
til annars.
„Efstu átta liðin eru mjög jöfn, og það get-
ur allt gerst. Liðið er mjög gott, og það er eng-
in spurning í mínum huga að þetta er eitt af
átta bestu liðunum í Evrópu, ef ekki heimin-
um. Það sem ræður úrslitum héðan af er fé-
lagslegi þátturinn, hvernig tekst að búa til
góðan liðsanda. Það vegur gríðarlega þungt
og ræður í raun og veru því hvort við lendum
á verðlaunapalli eða áttunda sæti.“
Skapofsaköst og krísufundir
Geir hefur spilaði síðast á stórmóti árið
1997, sem var heimsmeistaramót.
„íslensku strákunum líður eflaust mjög
vel, og eru í senn spenntir en jafnframt af-
slappaðir, og njóta þess að vera að taka þátt í
einu af stærstu mótum handboltans. Hvað
stemninguna varðar þá verður hún aldrei
neikvæð, en hún er samt sem áður tengd ár-
angrinum. Ef ekki gengur vel getur hún
daprast. Þetta er langt úthald og getur reynt
gríðarlega á hópinn. Hver einasti dagur er
svo til eins; æflngar og keppni, og maður sér
ekki mikið af staðnum sjálfum. Ég hef ferðast
um allan heim til að spila, en ég get eflaust
bara sagt þér hvernig íþróttahallirnar líta út,
hótelin og rútumar," segir Geir og kímir.
Þegar heim er komið viil
myndasi mikið spennufall.
Menn sakna átakanna og
adrenalínsins og það getur
tekið tíma að aðlaga sig
aftur. Oft kemur depurð og
leiði yfir menn þegar þeir
koma heim eftir að hafa
spilað á stórmótum.
Ég hefferðast um allan
heim til að spila, en ég get
eflaust bara sagt þér
hvernig íþróttahallirnar
lita út, hótelin og rúturnar.
„Þetta hefur þó breyst og nú er reynt að
brjóta þetta meira upp. Það hefur sýnt sig að
það er skynsamlegasta leiðin til að ná ár-
angri, að gera þetta ekki of flatneskjulegt með
því að hafa hvern dag eins."
Handboltastrákarnir gista tveir og tveir
saman f herbergi og eru saman nánast allan
sólarhringinn. Þetta mikla návígi hefur mikil
áhrif, bæði slæm og góð.
„Þó að menn séu í bullandi samkeppni
um stöður, þá eru menn að hvetja hvern
annan áfram. Hugsunin er auðvitað sú að
menn vilja ná árangri og uppskera sem heild.
Það neikvæða sem gerist oft er að þegar mót-
lætið byrjar vill kveikjuþráðurinn styttast.
Þetta eru 16 ólíkir einstaklingar með mjög
mismunandi þarfir. Það sem einn þolir getur
annar engan veginn þolað, og menn geta lát-
ið eitthvað í fari annars fara mjög mikið í
taugarnar á sér. En þetta kemur yflrleitt ekki
fram fyrr en álagið er orðið mjög mikið og illa
fer að ganga. Þá reynir á fyrirliðann og þjálf-
arann að leysa málið, og oft eru haldnir svo-
kallaðir krísufundir. Þá er yfirleitt allt látið
flakka og það er best þegar upp er staðið."
Hópurinn valinn líka út frá karakter
Geir segir lítið um það að menn fái hluti í
andlitið, eins og takkaskóna sem Beckham
fékk forðum í augabrúnina.
„Nei, nei, þetta er miklu harðara í at-
vinnumennskunni, enda gríðarlegar fjár-
hæðir í spilinu og grimm samkeppni um
stöður. Á svona mótum eru menn að spila
um stolt og heiður landsins en ekki peninga.
Menn verða aldrei ríkir af því að spila á ís-
landi, og það er heldur ekki hugsunin. Menn
líta svo á að það sé heiður að spila fyrir ísland
og það vilja allir gera það. Það er reynt að
koma í veg fyrir að skemmd epli séu í hópn-
um. Þjálfarinn velur hópinn ekki bara út frá
handboltahæfileikum, heldur líka þvt' hvern-
ig karakterarnir falla saman, og reynir með
því að koma í veg íyrir að upp úr sjóði."
En hvernig er þetta í búningsklefanum, er
mikill strákahúmor í gangi?
„Ja, eigum við ekki að segja sem svo að
það gerist ýmislegt í búningslterberginu, sem
fer aldrei lengra."
Talað við miðil fyrir leik
Flestir liðsmenn nota einhverskonar
heillagripi að sögn Geirs.
„Sumir segja alltaf sama hlutinn á leiðinni
út á völl, eða eitthvað slíkt. Ég var til dæmis á
tímabili með hring sem ég geymdi bara í vas-
anum. Svo hefur maður verið með orku-
steina sem dæmi. Svo er það ekkert launung-
armál að sumir tala við miðla fyrir leik."
- Fá þeir þá leiðbeiningar og skilaboð að
handan?
„Tja, það er ýmiss konar; styrk eða hvatn-
ingu og einhvers konar uppörvun. Mörgum
finnst þetta betra, en samt ekkert endilega að
treysta algerleg á þetta."
- Menn fara þá ekkert í algjöran mínus ef
lukkugripurinn týnist?
„Nei, nei. Svo ef illa gengur fínna menn
sér kannski nýjan heillagrip. Svo er íslenska
liðið með sálfræðing með í för, Jóhann Inga
Gunnarsson, sem hefur sérhæft sig í íþrótta-
sálfræði.
Við hann er hægt að ræða um hvað sem
er, persónleg vandamál, hvort sem það er
vinnan, íjölskyldulífið eða eitthvað annað, og
það er oft mikill stuðningur í því.“
Það var gott að hætta í handboltan-
um
Geir lagði skóna á hilluna árið 1999 og
hætti að spila handbolta. Hann er aðeins 39
ára að aldri, og enn eru menn á hans aldri að
spila í liðinu. Hvers vegna hætti hann?
„Þeim kafla er lokið í mínu lífL Ég bjó úti í
tíu ár, og fyrst og fremst voru það fjölskyldu-
ástæður sem ýttu á það að ég flutti heim. Svo
fór ég úl að þjálfa, og aftur voru það persónu-
legar ástæður fyrir því að ég hætti að þjálfa.
Þá uppgötvaði maður, þó það sé kannski ljótt
að segja það, hvað það var gott að hætta. Það
opnuðust nýjar víddir, og maður fann að það
var til svo margt annað í lífinu.
Ég stend á ákveðnum tímamótum núna
og finnst þess vegna fínt að setja punktinn
hér. Eflaust segja margir að ég geti ekkert sett
punktinn, og ég verði kominn af stað aftur
innan skamms, svo það er kannski best að
spara stóru orðin. En svona líður mér í dag.
Ég fer ekki að spila aftur, það er alveg á
hreinu. Það væri þó frekar að fara út í þjálf-
un.“
Vill ekki ræða persónuleg mál
Fjölmiðlar hafa mikið reynt að fá Geir í
persónuleg viðtöl, enda er ltann einn af þeint
sem allir landsmenn þekkja og líta upp til.
Mikil fjölmiðlaumfjöllun var á sínum tírna
um lietjulega baráttu hans og eiginkonu
lians, Guðrúnar Helgu Arnarsdóttur, fyrir að
fá að ættleiða barn. Hjónunum var synjaö
um ættleiðingu þar sem Guðrún hafði tvisvar
sinnum greinst með krabbamein, en sam-
kvæmt reglum gátu hjón ekki ættleitt barn
hér á landi ef annað þeirra hafði átt við veik-
indi að stríða en hitt fullkomlega heilbrigt.
lleglurnar þóttu afar ósanngjarnar, enda
dæmi þess að slíkir einstaklingar fengju að
ættleiða barn. Var ntálið meðal annars tilefni
til heitra umræðna á Alþingi. Að lokuin fengu
hjónin að ættleiða lifla stúlku, en aðeins
nokkrum mánuðum síðar lést Guðrún úr
krabbameini. Litla stúlkan er nú átján mán-
aða, en bróðir hennar cr orðinn tólf ára. Geir
vill ekki ræða þessi ntál í fjölmiðlum.
Hann er nú í sambandi við Jóhannu Vil-
hjálmsdóttur, umsjónarmanns íslands í dag
á Stöð 2.
Á skólabekk
„f dag er ég í MBA námi í Háskóla íslands
sem ég klára nú í vor, auk þess sem ég er að
vinna aðeins fyrir Sýn, IMG Gallup og Val,“
segir Geir.
„Það getur verið svolítið púsluspil sem
einstætt foreldri að samræma nám, vinnu og
fjölskyldulíf. En ég á fullt af góðu fólki að, og
án þeirra væri þetta í rauninni ekki hægt. Ég
klára námið f vor og hugmyndin er að vera
kominn með fast land ekki seinna en í haust.
Þessi vera mín úti gerði það að verkum að
maður lærði tungumál og annað, og ég horfi
svolítið til þess, hvort sem það verður að
flytja út eða vinna hjá fýrirtæki með starfsemi
erlendis. Það kemur allt til greina."
Hann segir að reynsla sín í
handboltanum komi sér
einnig mjög vel í starfi, og
hvetur öll börn til að
æfa jþróttir.
„Iþróttir eru
besta forvörnin
sem til er. Það
þurfa ekki allir að
verða afreks-
menn, en hug-
arfarið sem
ungt fólk lærir
í íþróttum
skiptir miklu
máli. Fólk 'étk.
m
mm
Wm -■ wSl
fe, .. W