Akranes - 01.05.1949, Side 17

barn Sigtryggs og Halldóru, sem enn eru
á lífi. — Þessi voru börn Sigtryggs og
Halldóru í Kárabæ:
1) Ásmundur,
2) Guðmundur,
3) Kári,
4) Hallfríður Steinunn,
5) Aldís,
6) Þórdís,
7) Hallfriður Steinunn, önnur og
8) Aldís önnur.
Gísli Daníelsson kemur að Kárabæ
1891. Þá er Halldóra þar og Þorsteinn
Daníelsson fyrrnefndur. Árið 1889 er
Gísli i Sjóbúð. Einnig var hann í Nýjabæ
og víðar. Hann mun hafa verið ættaður
af Snæfellsnesi og komið þaðan með Stef-
áni Bachmann og fleirum, sem þaðan
fluttust rétt eftir 1880. Gísli kaupir bæinn
af Halldóru og flytur þangað, eins og
áður er sagt, með móður sinni, Margréti
Jónsdóttur. Bæði voru þau mæðgin fædd
í Miklaholtssókn. 1 desember 1891 er
Gísli talinn 29 ára, en Margrét móðir
hans 63 ára. Margrét deyr 7. marz 1918,
og er þá talin 81 árs.
Gísli var lærður skósmiður, en stundaði
iðnina ekki að staðaldri. Gísli fékkst við
margt, stundaði sjó á opnum skipum, átti
jafnaðarlegast nokkrar kindur og hafði
nokkra garðrækt, og var um skeið pakk-
húsmaður hjá Lofti Loftssyni og Þórði
Ásmundssyni. Bústýra Gísla um fjölda
ára var Sigríður Ölafsdóttir, Jóhannes-
sonar frá Bræðraparti. Gísli átti engin
börn.
1912 mun Gísli hafa keypt Heimaskaga
og flutt þangað. Þar var hann i nokkur
ár. Það ár (1912), er Sigurður Jónsson
og Þuríður i Kárabæ með 11 börn sín.
1915 kemur Þorvaldur Ölafsson að Kára-
bæ og er þar i nokkur ár. En 1919 er Gísli
og Sigriður aftur komin að Kárabæ og
eru þar alla ævi síðan. Gísli deyr 18.
desember 1934. (F. 2/4—1862 á Lága-
felli í Miklaholtssókn). Sigriður deyr 19.
janúar 1936, (f. 18/10—1873 hér á Akra-
nesi).
Sigríður var stillt og prúð kona. Hún
lærði saumaskap i Reykjavík og fékkst
hér eitthvað við sauma. Hún var og lengi
í fiskvinnu og vaskaði t. d. lengi fisk.
Gísli liyggði litinn timburbæ í Kárabæ
arið 1902, og stendur hann enn.
Gisli Danielsson var algerlega ómennt-
aður maður, svo sem ekki var tiltökumál
a þeim tima. Hann var gætinn, hygginn
og sæmilega greindur. Nýtinn var hann
og samhaldssamur á hvað eina, er að
gagni mátti koma, næstum um of spar-
samur við sjálfan sig. Hann var nákvæm-
ur og reikningsglöggur, þó- var hann bón-
góður, og átti til að vera rausnarlegur.
Eftir því, sem þá gerðist, var hann talinn
ijáður og iánaði peninga fremur en leggja
þá á banka. Ekki lánaði hann fé með
okurvöxtum og var ekki eftirgangssamur
um innheimtur, sérstaklega ef þröngt var
fyrir dyrum. Gísli var trygglyndur þeim,
er hann vildi halda kynnum við. Yfir-
leitt var hann kátur og smó- kýminn,
umtalsfrómur og óáleitinn. Hann var
vandaður maður til orðs og æðis, og hús-
bóndahollur, þeim er hann vann. Hann
var ráðhollur þeim, er til hans leituðu og
þótti vænt um, er svo bar við. Ekki var
hann atkvæðamaður í neinu eða sérstakur
atorkumaður til vinnu. Iðinn var hann og
enginn augnaþjónn.
Gísli hafði áhuga fyrir hóflegum fram-
förum byggðarlags sins. Talaði oft um,
að hann þyrfti að láta það sjást á borði,
þó að ekki gæti hann verið svo stórtækur
í þeim efnum, að um munaði. Nefndi
hann helzt hafnarbætur í þessu sambandi,
en aldrei varð þess vart, að hann kæmi
þeirri hugsun sinni í framkvæmd. Hann
talaði oft um, að ekki mætti bústýran
sín fara á vonarvöl, þó að hann félli frá
á undan henni. Mun hann hafa arfleitt
Sigríði að eignum sinum. Þetta var all-
mikið fé eftir því sem þó gerðist og stóð
víða. Heimtist það misjafnlega enda var
ekki alls staðar ríkt eftir gengið. Það mun
hfa skipzt milli systkina Sigríðar, Þor-
valdar Ólafssonar hér í bæ og Elínar
Ólafsdóttur í Reykjavik.
Um mörg undanfarin ár hefur gömul
kona, Hallfríður Narfadóttir, búið i
bænum, og er þar enn.
5 6. Barð — Hólkot.
Bærinn gekk undir báðum þessum nöfn-
um. Hans er fyrst getið í manntalinu í
janúar 1872 og hefur því verið byggður
1871. Hann stóð rétt fyrir norðan Traðar-
bakka og i því landi. Þar byggði fyrst
Einar Snorrason, sem bjó þar meðan hann
lifði. Að honum látnum féll þar byggð
niður.
Kona Einars Snorrasonar var Halldóra
Hallgrimsdóttir. í fyrrnefndu manntali er
Einar talinn 31 árs, en kona hans 26 ára.
Þar er þá hjá þeim Hallgrímur sonur
þeirra, 2 ára. I febráar 1871 eru þau hjón-
in í Lambhúsum. Árið 1870 eru þau á
Grund. Þau giftust 20. nóv. 1869.
Sporri faðir Einars í Hólkoti mun vera
ættaður austan úr Rangárvallarsýslu.
Hann fer að búa á Þórisstöðum í Svínadal
1845, með Sigríði Jónsdóttur frá Vatns-
hömrum i Andakil. Þessi Sigríður var um
skeið vinnukona hjá Guðmundi Þorvalds-
syni í Háafelli í Skorradal og munu þau
hafa átt saman son, er Þorsteinn hét og
kenndur við Þórisstaði Þorsteinn kvæntist
Sigríði Bjarnadóttur frá Kalastöðum.
Þeirra synir, Búi á Hóli, faðir Eyjólfs
Búasonar og þeirra systkina. Jón, smiður
og hestamaður, Þorsteinsson, faðir Sig-
urðar Jónssonar —- nú í Tryggvaskála —
og systkina hans.
Börn Snorra og Sigríðar voru:
1) Sigtryggur, bóndi á Þórisstöðum eftir
foreldra sina, kvæntur Kristbjörgu
Jónsdóttur (Þau systkinabörn).
2) Sigriður, kona Jóns Pálssonar söðla-
smiðs í Brennu.
3) Elísabet, átti Hannes, bróður Jóns í
Brennu. Þau fóru til Ameríku.
Áður en Snorri kvæntist Sigríði mun
hann hafa átt tvo syni með Guðríði Ein-
arsdóttur (sjá 1. tlb. 1946). Annar þeirra
var Einar í Hólkoti, en hinn hét Jón.
Einar Snorrason varð ekki langiífur.
Hann drukknaði 23. nóv. 1880, (með
Halldóri snikkara). Tveir synir Einars
Snorrasonar og Halldóru eru enn á lífi,
þeir Jón Einarsson rakari, Grettisgötu 62
í Reykjavík, og Guðmundur, sem lengst
af hefur búið í Hafnarfirði.
Eftir lát manns síns fer Halldóra að
Höfn i Melasveit og er þar í nokkur ár.
Síðar var hún nokkur ár á Kirkjuvöllum
með sonum sínum.
Þessi voru börn Einars og Halldóru 1
Hólkoti:
1) Hallgrímur. Hann kvæntist norður i
Miðfirði konu þeirri, er Sigríður hét,
en fluttist siðan til Hafnarfjarðar og
stundaði þar sjómennsku á togurum.
Það er langt síðan Hailgrímur missti
fyrri konu sína. Þau áttu saman tvo
syni, Halldór og Jónatan; eru báðir á
lífi, búsettir í Hafnarfirði. Hallgrimur
kvæntist í annað sinn, konu þeirri, er
Sigurborg heitir Jóhannesdóttir, frá
Klettstíu í Norðurárdal. Þau áttu sam-
an einn son er heitir Jóhannes Nordal
Hallgrímur var bráð vel gefinn at-
gerfismaður og góður drengur. Hann
mun vera dáinn fyrir rúmu ári.
2) Guðmundur, f. í Hólkoti 22. júli 1872.
Eftir að faðir hans dó, mun Guðmund-
ur hafa verið i Lambhúsum til ferm-
ingaraldurs. Eftir það var hann á ýms-
um stöðum, hér á Skaga, m. a. lengi
á Grund. Einnig uppi í sveit. Árið
1904 fluttist Guðmundur með móður
sína til Hafnarfjarðar. Hann mun
hafa stundað sjómennsku um 55 ára
skeið á skútum og togurum. Árið
1907 kvæntist Guðmundur Svein-
björgu Guðmundsdóttur, ættaðri af
Seyðisfirði. Þeirra börn: Einar og
Maria, efnis börn, sem bæði dóu í
æsku, og Teitur málarameistari í
Reykjavík. Hans verður síðar getið
i þessum þáttum í sambandi við húsið
á Heiðarbraut 20, sem hann byggði.
Það var einhverju sinni, er hér var lítið
um atvinnu, að Guðmundur tók sér far
til Englands á togaranum Apríl, með
Hjalta Jónssyni, til að leita sér þar að at-
vinnu. Þegar Guðmundur sté á land i
65 •
AKRANES