Bræðrabandið - 01.05.1978, Síða 6

Matborð heimilisins verðxar sem borð
Drottins og sérhver máltíð sakramenti.
Og hversu miklu betur eiga orð
Krists við andlegt eðli okkar. Hann
segir: "Sá sem etur hold mitt og drekk-
ur blóð mitt hefur eilíft líf." Það
er með því að veita viðtöku því lífi
sem úthellt var fyrir okkur á Golgata
sem við getum lifað heilögu lífi. Og
þetta líf öðlumst við með því að
taka á móti orði hans, með því að
gjöra það sem hann hefur boðið. Með
því verðum við eitt með honum. "Sá sem
etur hold mitt," segir hann, "og
drekkur blóð mitt, sá er í mér og ég
í honum; eins og hinn lifandi faðir
sendi mig og ég lifi fyrir föðurinn,
eins mun sá lifa fyrir mig sem mig
etur." Jóh.6,54; 56;57. Þessi ritning
á a'sérstakan hátt viðhið heilaga
sakramenti. Meðan trúin hugleiðir
hina miklu fórn Drottins vors, sam-
lagast andlegt líf Krists sálinni.
Slík sál öðlast andlegan styrk við
hverja altarisgöngu. Þjónustan myndar
lifandi hlekk sem bindur hinn trúaða
Kristi, og um leið föðurmam. Á sér-
stakan hátt myndar hún tengsl á milli
umkomulausrar mannlegrar veru oq Guðs.
Þegar við meðtökum brauðið og vínið
sem eru tákn um brotinn líkama Krists
og úthellt blóð hans, tengjumst við
í huganvim neyslu máltíðarinnar í loft-
salnum. Við virðumst vera á leið gegn-
um garðinn sem helgaður var af kvöl
hans sem bar syndir heimsins. Við
sjáiam fyrir okkur baráttxina sem það
kostaði að sætta okkur við Guð. Kristur
er leiddur fram krossfestur meðal okkar.
Við að líta upp til hins krossfesta
frelsara öðlumst við skarpari skilning
á merkingu fórnarinnar sem hátign him-
insins færði. Endurlausnaráformið
verður dýrlegt fyrir augum okkar, og
hugsunin um Golgata vekur lifandi og
heilagar hræringar í hjörtum okkar.
Lofgjörð til Guðs og lambsins verður
okkur efst í huga og munni; því að
hroki og sjálfsdýrkun getur ekki þrif-
ist í sál sem geymir í fersku minni
atburðina á Golgata.
Sá sem sér hinn óviöjafnanlega kær-
leik frelsarans, mun göfgast í hugsun,
hreinsast í hjarta og umbreytast að
eðli. Hann mun ganga út til þess að
verða ljós í heiminum, til þess að
endurvarpa í nokkrum mæli þessum dular-
fulla kærelika. Því meir sem hugurinn
dvelst við kross Krists, þeim mun
ákafar munum við taka undir orð postul-
ans er hann sagði: "En það sé fjarri
mér að hrósa mér nema af krossi
Drottins vors Jesú Krists, fyrir hvern
heimurinn er mér krossfestur og ég
heiminum." Gal.6,14. •
FRAMHALD AF BLS. 12
ir við að draga að lurka og kaðla.
Hann starði á börnin ýta flekanum
út á vatniö. Seglið var dregið upp og
byrinn fyllti seglin og hann sigldi út
á slétt vatnið.
"Hjálpl" Við hrópið fór straumur
um börnin en óþekktarstrákurinn svar-
aði strax. Flekinn hafði farið á hvolf
og eitt barn var í vanda statt. Það
var að missa meðvitund í köldu vatninu.
Það tók stuttan tíma að bjarga
barninu og koma því upp á ströndina
og þar var það vafið í teppi. Björgunar-
maðurinn stóð á ströndinni í nokkurri
fjarlægð frá hópnum.
Einhver stakk upp á því að safnað
væri saman fáeinum skildingum handa
þessum hugdjarfa dreng.
Sá sem átti að afhenda peningana
þar sem hann stóð skjálfandi og sagði:
"Drengur minn við viljum gefa þér
þessa peninga til þess að sýna þakklæti
okkar." Drengurinn úr fátækrahverfinu
leit á peningana og síðan í augu vel-
gjörðarmanns síns og sagði: "Ég vil
ekki þessa peninga, herra, en ef þú
vilt gjöra eitthvað fyrir mig viltu
þá gjöra svo vel að senda einhvern til
að elska mig?"
Heimspekingurinn Mecius sagði einu
sinni: "Að gefa mönnum að borða og
ekki að elska þá er að koma fram við
þá eins og þeir væru nautgripir."
Gæti það verið að í allsnægtum þessa
heims væri einhver nálægt þér sveltandi?
Hvenær gafstu þeim síðast "að borða"?
Elskaðu þá. •
6