Bræðrabandið - 01.11.1987, Blaðsíða 27

Brœðrabandið 11. 1987
Krists hverja aðra hvöt og hefur
mannveruna yfir spi11ingaráhrif
heimsins.
Sökum þess að hin trúaða sál heldur
sig fast við 3esú í trú og bæn, af því
að hún lítur til hans til að geta
eignast allan þann kraft, sem Kristur
hefur að veita, gengur hún til sam-
félags við Krist. Líf hennar er falið
með Kristi í Guði. Þessi hópur manna
hefur allt aðrar hvatir en þær sem
stjórna heiminum og knýja hann áfram og
því þekkir heimurinn þau ekki.
Hjá fylgjanda Krists er peninga-
fíknin ekki allsráðandi. Sakir Krists
mun hann vinna að því, afneita sjálfum
sér þess vegna, afsegja hverja ónauð-
synlega löngun, afnema alla óþarfa
eyðslu, til þess að hann geti varið
fjármunum þeim sem hann eignast til
hins mikla starfs að frelsa sálir, sem
eru án Krists og án vonar í heiminum. Á
þann hátt samstarfar hann með endur-
lausnara heimsins, sem varð fátækur
okkar vegna, til þess að við sakir
fátæktar hans, mættum verða rík....
Löngunin í auðvelda daga, munað og
sjálfsupphefð einkenndu ekki líf hans.
Hann var harmkvælamaður og kunnugur
þjáningum. Hann var særður vegna vorra
synda og kraminn vegna vorra mis-
gjörða. Hegningin, sem vér höfðum til
unnið, kom niður á honum og fyrir hans
benjar urðum vér heilbrigðir. Og allir
þeir sem beygja sig algerlega fyrir
Guði, munu segja af hjarta: "Ég vil
fylgja þér, frelsari minn." Þeir munu
hafa samfélag við Krist í þjáningum
hans.
Hefur sannleikurinn, sem við segjumst
trúa, helgað sálir okkar? Sé svo, mun
afleiðingin koma í ljós. Eins og
kraftur súrdeigsins til að smjúga í
gegn leiðir til algerrar breytingar á
mjölinu, þannig mun máttur orðs Guðs
ummynda sálina fyrir náð hans. Ekki má
veita viðtöku sannleikanum, sem
fólginn er í ritningunum, einungis sem
fræðum. Hann á að koma til leiðar
breytingu á mannlegum hjörtum.
En spurningin vaknar, hvers vegna
sjáum við enga breytingu hjá svo
mörgum sem segjast trúa sannleikanum,
hvorki í orðum, í anda eða lunderni?
• • •
Drottinn hefur ekki sett okkur í
dómarasæti, en þessum vandkvæðum mætum
við í söfnuðunum. Þetta fólk hefur
ekki iðrast. Þau þurfa að endurfæðast.
Sann1eikurinn hefur ekki fengið
tækifæri til að vinna verk sitt í
mannshjartanu. Réttlætissól Krists
hefur ekki fengið að skína inn í
sálarmusterið. Hinn ummyndandi máttur
sannleikans er ekki látinn verka á
náttúrlegar og áunnar hneigðir til
ills og haldið er í fyrirfram áunnar
skoðanir eins og dýra steina. Allt
þetta sýnir skort á náð Krists. Það
birtir vantrú á mátt Krists til að
ummynda lundernið....
Þau hafa leyft uppsöfnuðum siðum og
venjum frá allri ævinni að ráða, af
því að þau hafa alið þá hugmynd í
brjósti að þær séu réttar. Þau hafa
ekki viljað taka því að vera leiðrétt,
vegna þess að þau hafa vanið sig á að
loka augunum fyrir eigin göllum. Þau
hafa talið að ekki þyrfti að breyta
háttum þeirra og siðum og hafa haldið
fast í eigin hugmyndir, sem eru
fullkomnar í augum þeirra. Þau hafa
ekki átt þá trú sem starfar í kær-
leika. Súrdeig sannleikans hefur ekki
verkað á hjörtu þeirra eins og súr-
deigið á mjölið. Þau vilja ekki láta
beina huga sínum í neinn annan farveg
og afleiðingin er sú, að Andi Guðs
getur ekki starfað fyrir þau. Þetta er
orsökin fyrir allri óvildinni og skorti
á samræmdri athöfn.
Með einum huga
Fólk Guðs verður að leitast við að
vera eitt eins og Kristur er eitt með
föðurnum. Hver um sig kann að segja:
"Það er einmitt það sem við viljum."
En hver um sig telur sínar eigin
athafnir, orð og röksemdir réttar og
ekki þarfnast neinna breytinga.
Hvernig geta slíkir verið af einum
huga og iitið eins á málin? Allir
skulu leitast við að vera samhuga og
minnast þess um leið, að ekki ber að
lúta dómgreind neins eins starfsmanns
skilyrðislaust.
Trú Oesú Krists getur því einungs
verið til blessunar, þegar hún starfar
og verkar eins og súrdeigið verkar á
mjölið. Postulinn segir: "Ef nokkurs má
sín upphvatning í nafni Krists, ef
kærleiksávarp, ef samfélag andans, ef
ástúð og meðaumkun má sín nokkurs, þá
gjörið gleði mína fullkomna með því að
27