Dagblaðið Vísir - DV - 05.03.2005, Blaðsíða 14

14 LAUCARDAGUR 5. MARS 2005
Fréttir DV
Um verðtryggingu lánsfjár
Á 28. flokksþingi FrEirasóknar-
flokksins sem nú er nýlokið bar
margt á góma.
Ein ályktunin var um afnám
verðtryggingar á lánsfé á 5-20 ára
lánum. Þar tel ég að flokkurinn hafi
farið fram úr sér á vissan hátt, enda
Jón Einarsson
á Sauðárkróki
skrifarum
lánamálin.
Lögfræðingurinn segir
ljóst að verðtryggingin hefur skap-
að stöðugleika á lánamarkaði og
byggt inn í lánakerfið öryggisventil
gagnvart aukinni verðbólgu.
Það er eðlilegt að lán til lengri
tíma en fimm ára séu verðtryggð
þar sem forsendur í efnhagslífí geta
breyst á undraskömmum U'ma. Það
væri óeðlilegt og ósanngjarnt bæði
gagnvart lánveitendum og lánþeg-
um að banna verðtryggð langtíma-
lán. Áhættan myndi endurspeglast
í vaxtahækkunum og jafnframt
væri hugsanlegt að bankakerfið
hætti að bjóða upp á ákveðnar teg-
undir lána, það er lán með föstum
vöxtum. Bankakerfið myndi þess í
stað gera skilyrðislausa kröfu um
að hafa vaxtakjörin endurskoðan-
leg og háð ákvörðun bankans. Og
þar með væru lántakendur á vissan
hátt verr settir en ef þeir ættu kost á
verðtryggðum lánum. Jafnframt
ber að hafa það í huga að það hlýt-
ur að vera neytendum í hag að eiga
valfrelsi og geta valið milli verð-
tryggðra og óverðtryggöra lána.
Framhjá því verður hins vegar
ekki litið að vísitala neysluverðs
hefur verið gagnrýnd og þá helst
Trúbadorinn
rukkar
geðveika
Margrét hringdi:
Ég hef átt í mínum vandræðum
með Guðlaug Laufdal, trúbador á
Ómega. Hann sendir ítrekað frétta-
bréf frá söfnuðinum sínum heim til
mín. Þar er spilað inn á tilfinningar
fólks og vitnað í Biblíuna þar sem
dauði og djöfuli blasir við: „Ef þú
hegðar þér ekki eins og maður þá
brennur þú í helvíti," í grófum
dráttum. „Þú kemst inn í himnaríki,
en þú þarft að borga fyrir það,“
Lesendur
kemur næst. Svo segjast þeir geta
bjargað manni. Allur er undirtón-
inn að viðtakandinn sé skuldbund-
inn söfnuðinum.
Sonur minn hefur átt erfitt,
hann hefur ánetjast fíkniefnum og
er haldinn geðhvarfasýki. Þegar
hann les fréttabréfið frá Guðlaugi
margfaldast ranghugmyndirnar hjá
honum. Nú vil ég taka það sérstak-
lega fram að ég er mjög kirkjurækin
og mjög trúuð. Ég er margbúin að
hringja og biðja Guðlaug að hætta
að senda þessi bréf. Hann lofar öllu
fögru, en bréfin koma áfram. Ég fæ
póstinn á mitt heimilisfang og
passa að fleygja hon-
um áður en sonur
minn kemur.
Ég vildi bara'
segja að mér finnst
það ósvífið og
grímulaust að leggj-
ast á öryrkja og
dópista til þess að
græða pening.
Guðlaugur trú-
bador Syngur hal-
elúja á Ómega og
boðar helviti gegn-
um bréfalúguna.
Starfsmaður á elli-
heimili Reynirað koma i
veg fyrir að blaðamenn
kanni aðbúnað.
Reynslusaga frá
Kumbaravogi
Kona skrifar:
Mér lætur eitthvað annað betur
en að skrifa bréf, en skrifin um
Kumbaravog hreyfir þó við mér. Árið
1999 lést á heimilinu gamall hús-
bóndi minn sem ekki er í frásögu fær-
andi nema fyrir það eitt að ég varð
vitni að því ásamt sveitunga þessa
manns, konu sem lét sér annt um
þennan útslitna gamla mann, hvað
gamalt fólk verðm fyrir mikiUi niðm-
lægingu. Þessi kona hafði oft talað
um það við mig að ef hún gæti tæki
Lesendur
hún gamla manninn til sín. Hún
sagði mér margt sem mér þótti
óhugsandi að gæti verið raunveru-
legt.
Svo var það þannig að hún bað
mig að koma með sér og sjá með eig-
in augum ástandið. Við vorum á tím-
anum 4-5 og kaffitími löngu liðinn,
en á borðinu við hlið rúmsins var
samt bolli með köldu kaffi og á disk
ein kleina og brauðsneið hvort-
tveggja var orðið hart. „Jæja eigum
við að hjálpa þér að borða þetta"
sagði vinkona okkar og reyndi að
reisa þann gamla upp, hann varð
ósköp þaJddátur og borðaði það sem
hafði verið langan tíma við hliðina á
honum. í öðru rúmi var veiknr mað-
ur sem fór að afsaka að hann gæti
ekki hjálpað okkar manni. „Þær eru
nú vanar að koma inn og taka þetta
frá honum fyrst hann getur ekki náð
sér upp“ sagði sá sem var veilcur.
Gamii húsbóndinn minn átti erfitt
með mál og vorum við ekkert að fást
um það, við stumruðum bara yfir
honum. Nokkrum sinnum fór ég svo
með henni á Kumbaravog, við vorum
ævinlega með aukabita handa okkar
manni. Einu sinni var hann svo liress
að við fengum leyfi til að fara með
hann fram í setustofu, hún snýr í
norður og síður en svo hlýleg. Þarna
sátum við svo og spjölluðum við Jútt
fólkið, þá kom að því okkar maður lét
okkur skilja að hann þyrfti að komast
á ldósettið, vinkona mín kallaði til
starfsstúJku og bað hana að hjálpa sér
við að koma manninum á klóið, hún
bað hana að bíða sem hún gerði en
okkar maður fór að verða ólcyrr svo
vinkona min fór á stúfana aftur til að
nálgast hjálpina ókomnu. Henni var
sagt að bíða svolítið lengur sem hún
og gerði og tíminn leið en okkar mað-
ur var orðin mjög aðþrengdur. „ Jæja“
sagði vinkona mín „þetta gengur
ekld“, í sama mund kom stúlka og við
héldum að hún væri nú loksins kom-
in til að hjálpa gamla manninum en
með mildum gusti strunsaði hún
ffamhjá okkur en þegar hún kom til
baka sagði vinkona mín að nú væri
komin tími til og meira en það að
hún hjálpaði gamla manninum. Þá
kom hnykkurinn: „Verið ekki að
skipta ykkur af þessu, það þarf ekkert
að fara með hann á klósettið, hann er
með bleyju, það er nóg.“ Málið útrætt
en sá gamli fór að gráta. Þetta þótti
okkur vera niðurlæging fyrir neðan
allar hellur. Maðurinn gerði sér grein
fyrir þörf sinni með fullri skynsemi
þó að hann væri mjög máttfarinn og
ætti erfitt með að tjá sig.
Það er þarft verk að koma að
málum gamalla. Margur er sá að
hann haldi að hann verði aldrei gam-
all eða hjálpar þurfi en ég óska eng-
um svo stutts lífs að harrn fullorðnist
ekki dáh'tið.
Churchill neglir niður járntjaldið
Árið 1946 hélt Winston Churchill
allra frægustu ræðu ferils síns og
eina þá mögnuðust sem flutt hefur
verið í sögunni. í ræðunni kemur
hugtakið um „jámtjaldið" á milli
austurs og vesturs fyrst fram. Með
þessari skilgreiningu sinn má segja
að Churchill hafi „tjaldað" upp
kalda stríðinu í orðum, en með
„járntjaldinu"
átti hann við
ímyndaða víg-
línu á milli stór-
veldanna í
í dag
Churchill og
járntjaldið 1946
austri og vestri.
Ræðan var haldin í Westminster-
menntaskólanum í Missouri í
Bandaríkjunum, eftir að honum
hafði verið veitt heið-
ursgráða frá skólan-
um.
Þessi orð koma lík-
lega til með að lifa
lengur í minnum fólks
en flest önnur verk
Churchills því með
þeim hitti hann
naglann svo fast á
höfuðið að höggið
endurómar enn í
daglegu tali fólks um
kalda stríðið. Þau
marka upphaf þess
stríðs sem háð var
án innrása herja en
hafði í för með sér
Winston Churchlll Talaði um
pólitlskan aðskilnað austurs og
vesturs / frægri ræðu árið 1946
þar sem hann kom fram með
hugtakið umjárntjaldið* fyrstur
manna.
einhverja mestu ógn sem
heimurinn hefur ennþá
kynnst.
Vopnakapphlaupið og
þróun kjarnorkusprengj-
unnar var í algleymingi í
rúm tuttugu og fimm ár
eftir að hugtakið kom
fram og þótt stríðið hafi
aldrei brotist út í vopn-
uðum átökum, hefur
það markað stór spor í
mannkynssöguna. Eftir
fall Sovétríkjanna má
segja að kalda stríðið
hafi Qarað út að mestu
en afleiðingar þess eiga
seint eftir að hverfa.
fyrir það að í kerfinu er fólgin
ákveðin sjálfvirkni þar sem hækk-
un á vísitölunni er notuð sem rök-
stuðningur fyrir hækkun á verði
sem síðan hækkar aftur vísitöluna.
Jafhffamt koma verðhækkanir út í
vísitöluna hvort sem nokkur kaupir
vöruna eða ekki, þar sem vísitölu-
grunnurinn byggir á tiltekinni
mældri neyslu nokkrum mánuðum
fyrr, en ekki raunneyslu síðasta
mánaðar.
Loks má benda á það að meðan
þingmenn og ráðherrar Framsókn-
arflokksins láta fjármálaráðherra
komast upp með að hækka álögur á
almenning með tilvísun til vísitölu-
hækkana sem síðan, fyrir tilverkn-
að víxlverkunar, hækka aftur vísi-
töluna, er Framsóknarflokkurinn
ekki í neinni aðstöðu til þess að
standa gegn því að vísitölubinding
lána sé tekin til endurskoðunar.
Valið fæðubótarefni ársins 2002 í Finntandi
• •• að vera trúaður
bílaþvottamaður?
„Það er alltaf mjög gott að vera
trúaður í þessu starfi, og reyndar
sama hvaða starfi maður leggur
stund á.
Bón Guðs
„Ég er búinn að
vinna við bílaþvott
síðan árið 1982. Þá
byrjaði ég að vinna
í standsetningar-
deildinni hjá
Sveini Egilssyni,
sem þá var með
Ford-umboðið.
Árið 1986 opnaði
ég síðan bónstöð-
ina Hjá Jobba og hef rekið hana síð-
an. Stöðin er sjálfsagt orðin ein af
elstu starfandi bílaþvottastöðvun-
um. Það má eiginlega segja að ég sé
farinn að grána í bransanum, eins
og til höfuðsins.
Ég þakka að sjálfsögðu Guði fyr-
ir að hafa enst í þessu fagi til þessa
dags. Þetta er erfiður markaður.
Sérstaklega er erfitt að byrja í hon-
um í dag. Það er mikið um fyrirtæki
sem koma og fara, sum endanlega
en önnur skipta um kennitölu. Við
erum samt nokkrir sem erum orðn-
ir gamlir í hettunni og ég einn af
þeim elstu.
Ég þakka að sjálf■
sögðu Guði fyrir
að hafa enstí
þessu fagi til
þessa dags.
Þvertrúuð fjölskylda
En reksturinn gengur vel hjá
mér og framtíðin er björt, þrátt fyr-
ir að ég fari kannsld að hægja á mér
þar sem ég fer að eldast. Við fjöl-
skyldan lifum því ágætis lífi, höfum
nóg fyrir okkur og
aðra. Við stöndum
líka saman í trú
okkar á Guð þótt
við höfum mis-
jafnar áherslur.
Við erum þver-
kirkjuleg fjöl-
skylda, sem þýðir
að við tilheyrum
sitthvorum trúfé-
lögunum.
Ég og konan mín erum í ís-
lensku Kristskirkjunni, sem er af
sama meiði og Þjóðkirkjan, annar
sonur okkar í Ffladelfi'usöfnuðin-
um, sem og sonur hans, og hinn í
Þjóðkirkjunni, á meðan dóttir okk-
ar er í Krossinum. Sumir kannski
halda að þetta sé skrýtið en þetta
er bara eins og lífið; við erum eins í
grunninn en höfum mismunandi
áherslur. Það sama á við um trúnn
a í fjölskyldunni, hún er sú sama í
grunninn en við túlkum hana
hvert á okkar hátt."
Minnistöflur

li
: 551 9239
FOSFOSER
MEMORY
-o s
K'S
15 0Q
''‘t:
c 2
8*
2
•C “
á E
-S 110
° g
£ 3
li1
iSSllÉlllÉÉ