Dagblaðið Vísir - DV - 19.03.2005, Qupperneq 20

20 LAUGARDAGUR 19. MARS 2005
Helgarblað DV
Var líflegt og fjörugt barn
Sveinbjörg á þrjú önnur böm sem öll em
uppkomin. Kalli Bjami Idolstjama frá því í
fyrra, er meðal þeirra. Öll spjara þau sig vel í
lífinu, fyrir utan Fjólu sem er þeirra yngst.
„Ég bjó hér í Reykjavík með bömin þegar
þau vom lítil. Hún gekk í Breiðholtsskóla,
rétt eins og Kalli Bjami og þá þegar fór aö
bera á vandræðum með Fjólu," útskýrir
Sveinbjörg og rifjar upp minningar um Útla
skemmtilega stelpu sem kom öllum til að
brosa. Hún segir að Fjóla hafi alla tíð verið
erfið en ákaflega lífleg og fjörug. „Mig minn-
ir aö hún hafi verið í sjö ára bekk þegar ég
var fyrst kölluð í skólann vegna þess að Fjóla
hafði verið brúka munn við kennarana. Fi
þetta væri nú á dögum hefði hún vafalaust
verið send f greiningu og hún hefur að öllum
lflcindum verið greind ofvirk. Á þessum tíma
var bara ekki rætt neitt um slflcL Þau böm
vom bara óþæg og ekkert gert í því nema
reynt að beita þau aga. Það gekk bara ekki
með Fjólu frekar en önnur ofvirk böm, efdr
því sem þeim er fyst nú orðið," segir Svein-
björg og bætir við að lfldega væri líf Fjölu í
dag öðmvísi ef hún hefði fengið viðeigandi
hjálp á sínum tíma.
Nokkm síðar flutti Sveinbjörg á brott úr
„Ég bíð í angist á hverjum degi eftir að fá
hringingu um að dóttir mín sé öll. Annað-
hvort hafi hún dópið gengið frá henni, ein-
hver annar eða hún sjálf," segir Sveinbjörg.
Dóttir hennar, Fjóla hefúr nú verið á göt-
unni meira eða minna í átta ár og er mjög
langt leidd af fflcniefhaneyslu. Fjóla er auk
þess illa farin á geði, hvort sem um er að
kenna neyslu eða einhverju öðm. Svein-
björg segir þaö ekki skipta máli hver
ástæðan er. Staðreyndin sé að hún er fársjúk
og þurfi hjálp. Hana er hvergi aö fá í þessu
þjóðfélagi allsnægta á fslandi.
„Það er engin stofhun til sem getur tekið
við henni og veitt henni' viðeigandi hjálp.
Hvarvetna er henni vísað í burtu eða hún
strýkur við fyrsta tækifær. Aftur á götuna.
Þannig hefur þetta gengið frá því hún var
sextán ára gömul, ung stúika á Vopnafirði.
Nú er ég flutt til Reykjavflcur til að freista
þess að reyna að hjálpa henni. Ég hélst ekki
við af áhyggjum fyrir austan, vitandi af
henni á götunni, vitandi að hún eigi í ekkert
hús að venda. En það er takmarkað sem ég
get gert þrátt fyrir það,“ segir hún bihtr og í
augum hennar má lesa algjört vonleysi.
Vonleysi og ótta sem hefur svo lengi fýlgt
henni.
bænum til Vopnafjarðar. Fjóla
hélt áfram að vera mikil fyrir sér en
var ekki til beinna vandræða. En fljót- *
lega fór að bera á vandræðum. „Fjóla
byrjaði að drekka 14 ára gömul og vínið
fór mjög illa í hana. Hún hlýddi engu
sem við hana var sagt og var öfug-
snúin og erfið. Hún var í kringum
sextán ára þegar ég gafst upp og
sendi hana á Tinda. Ég vildi
koma í veg fyrir að hún myndi
missa tökin á lífinu og taldi mig
vera að gera rétt með því að
taka á vanda hennar með
festu. Ég veit ékld hvort hlut-
imir hefðu æxlast öðmvísi
ef ég hefði tekið á annan
hátt á vandanum en
sannarlega gerði ég það
sem ég taldi best á
þeirri stundu," segir
Sveinbjörg og hristir
höfuðið í uppgjöf.
Fjóla hefur mikið breyst
Þetta erslðasta myndin sem
móðir hennar á afFjólu en
þarna er hún fjórtán ára. Myndir
• hafa ekki verið teknar slðan.
Móðir hennar segir að hún sé
óþekkjanleg frá þvíþessi mynd
var tekin.
Sveinbjörg Karlsdóttir, móðir Idolstjörnmm
ar frá því 1 fyrra, hrekkur við í hvert siirn
sem sírainn hringir. Á meðan er dóttir
hennar í einhverjn dópbælinu og fær
ekki hjálp. Hún er iila farin af dóp-
neyslu og geðveiki og enginn virðist
geta hjálpað henni.