Freyr - 01.10.1948, Síða 13

FREYR
311
kölluðum alhliða áburði blandað saman
við mikla mold“, þá lifi ánamaðkar ekki
í slíkri blöndu.
Nú eru minnstu áburðarpokar á enskum
markaði um 45 kg., og sé gert ráð fyrir
miðlungssterkum áburði og ríflegum á-
burðarskammti, þá þyrfti að blanda inni-
haldi eins poka saman við um 100 smá-
lestir af þurrum jarðvegi til þess að fá
nokkurnvegin svipuð skilyrði í byngnum
og á akrinum. Þessar tölur eru eðlilega
gróft áætlaðar, en sýnilegt er þó, að ekki
hefir verið hirt um, að líkja eftir að-
stæðum á akrinum. Hefði það verið gert,
lá vitanlega beint við að minnka áburðar-
magnið. Hitt væri fáránlegt og illfram-
kvæmanlegt að blanda 45 kg. af áburði
saman við meira en 100 smálestir af mold,
svo að vel væri, og enginn öfundsverður
af að elta ánamaðka um þann haug. En
þessi enski moldarbyngur hefir áreiðan-
lega ekki verið nein 100 tonn. heldur lítið
brot af því magni, og þar af leiðandi hefir
áburðarmagnið á hverja einingu moldar
verið svo mikið, að blandan varð ban-
væn ánamöðkum, og þá væntanlega einnig
jurtum.
En „vitnið“ Sykes ályktar síðan, að í
„þessum skaðlegu áhrifum" liggi ein alvar-
legasta ákæran gegn tilbúnum áburði(!)
„Tilraun" þessi er sýnilega algjör mark-
leysa. Hún er mjög lélegur vitnisburður
þeim manni, sem leyfir sér að nota hana
sem rök. Ef til vill er hún helzt vísbending
um það, að einnig Bretar eigi á hinu fræði-
lega sviði jarðræktarinnar sína Guðmunda
Marteinssyni.
Ritskoðun og víndrafstöð.
í fyrri grein minni lýsti ég undrun minni
yfir því, að málgagn bændanna, „Tím-
inn“, skyldi birta greinar B. B. athuga-
semdalaust. Blaðið svaraði á þá leið, að
það vildi gefa mönnum kost kost á að ræða
málin frá sem flestum hliðum.
Mál, pólitísks og almenns eðlis, má vissu-
lega ræða frá ýmsum hliðum, en öðru máli
gegnir um náttúrufrceðileg eða teknisk
efni, þar sem kaldar staðreyndir liggja oft
ljóst fyrir.
Blað, sem flytur villandi greinar um slík
efni, greinar, sem sniðganga staðreyndir,
stuðlar tvímælalaust að því að forheimska
lesandann. Og það blað hefir eina og að-
eins eina afsökun, sem sé þá, að það sé
ekki dómbært á þau mál, sem um er að
ræða. Nú ákveða dagblöðin það vitanlega
sjálf, hve hátt þau setja markið í þessu
efni og hljóta traust í samræmi við það.
En ég leyfði mér að gruna, að „Tíminn“
legði á sig a. m. k. smákrók til þess að
varna því, að hann yrði notaður sem boð-
beri forheimskunnar meðal íslenzkra
bænda.
Mér er fullkomlega óljóst á hvaða grund-
velli „Freyr“ telur grein G. M. prenthæfa.
Ef til vill hefir hún verið birt af greiða-
semi við G. M„ sem er áhugamaður um
ræktun, verkfræðingur og ljúfmenni. En
það er eigi að síður vafasamur greiði, sem
G. M. er þar gerður.*) Ég hika ekki við að
*) Tvær œeginástæður eru fyrir því, að grein G. M.
birtist í Frey:
1. Hún túlkar í ýmsum atriðum viðhorf það, sem
margir bændur hafa haft til þessara mála og oss er
kunnugt um, að sumir þeirra eru ekki á því hreina með
hvor hefir rétt fyrir sér, Björn í Grafarholti eða hinir
Birnirnir. Varð því að telja rétt, eðlilegt og sjálfsagt,
að fleiri viðhorf væru rannsökuð, ef verða mætti, að
áframhaldandi umræður vörpuðu bjartara ljósi yfir
þessi mál.
2. G. M. færði á vettvang vitnisburð erlendra höf-
unda til stuðnings málstað þeim, er hann túlkaði. Þá
aðila getum vér eigi stimplað sem ómerkinga. Þeir einir,
sem hafa sérþekkingu á þessum málum, hljóta að gagn-
rýna þá, og þar eð umræðurnar voru í gangi, er eðli-