Símablaðið - 01.02.1922, Blaðsíða 12

8
SÍMABLAÐIÐ
Úr rainnisbók.
Eftir Gunnar Schram.
II. (Frh.)
Við hliðina á Morse-sainum er Wheat-
stone og printer-salurinn. Þar eru hrað-
símritunartækin, sem vinna beint við
útlönd, t. d. England, Noreg, Svíþjóð
og Þýzkaland. Er þar þröngt inni og
óvistlegt, og ætið mikill hávaði og
skrölt í vélunum og perforatorunum. í
salnum eru 8 creeds-hraðsímritunartæki,
sem skila skeytunum prentuðum, með
vanalegu letri, á pappírsræmur, sem
límdar eru á skeytaeyðublöðin og síðan
send viðtakanda. Jafnframt því, setn
skeytin eru prentuð, er tekið afrit af
þeim á vanalegan slöngurita (undu-
lator), sem svo eru geymd á stöðinni.
Áhöld þessi eru að mörgu leyli þægileg
og fljótvirk, en oft koma fyiir smábil-
anir á þeim, svo ætíð þarf að hafa vana
menn við þau. Þessum hraðritunartækj-
um hefir áður verið lýst í Elektron (1.
og 2. árg.) og ætlu þeir, sem vilja
kynnast þeim, að lesa þær greinar.
Um þetta Ieyti hafði slöðin fengið ný
hraðritunarlæki frá Þýzkalandi, smíðuð
af Siemen og Halske, en ekki var farið
að nota þau meðan eg var þar, því
fyrst þurfti að æfa símritarana að vinna
við þau. Tæki þessi hafa verið notuð í
Þýzkalandi síðan 1915, og sá eg þau
seinna í notkun á aðalslöðinni í Kristi-
aníu, og höfðu þau þá verið notuð þar
í eitt ár. Var látið vel yfir þeim og
sagt að þau hefðu marga kosti yfir
creeds-tækin.
Við aðra hlið Morse-salsins er hið
svo kallaða símnefnaherbergi. Pangað
eru öll skeyti fyrst send, sem koma frá
öðrum stöðvum og eiga að sendast út
um borgina. í Kaupmannahöfn eru skráð
mörg þúsund síinnefni, sem ómögulegt
er fyrir nokkurn að muna hver á, en
það yrði mikil töf, ef sendisveinarnir
þyrftu ætíð að líta í símnefnaskrána,
þegar þeir þurfa að fara með skeyti,
sem aðeins stendur á símnefni. Til
þess að flýta fyrir útburði skeytanna,
eru þau send inn í símnefnaherbergið
og flokkuð þar. Á veggjum her-
bergisins eru stórir skápar, með jafn
mörgum hólfum og símnefnin eru. í
hverju hólfi er smá miði, sem prentað
er á símnefnið og full utanáskrift þess
sem á það. Enn fremur eru á miðanum
ýmsar athugasemdir, þar sem sagt er
t. d., að skeytið eigi að berast á skrif-
stofu viðtakanda á vissum tíma dagsins,
en annars á heimili hans, og því um
líkt. Þessir miðar eru límdir á skeytin,
og sjá þá sendisveinarnir undir eins
hvert þau eiga að berast. Flýtir þetta
mjög fyrir útburði skeytanna og tryggir
afhendingu þeirra. Líkt fyrirkomulag og
þetta, er víða notað á stórum stöðvum,
og er sjálfsagt að nota það við stöðina
í Reykjavík, þegar símnefnum fjölgar
nokkuð að ráði.
Langlínnftfgreiðslan.
»Statstelefonen« eða landssíminn er á
sömu hæð hússins og ritsíminn, en í
öðrum enda þess.
Fjöldi símanotenda, sérstaklega bank-
ar og stór verslunarhús, hafa beint
samband við landssímann og auk þess
liggur þangað fjöldi lína frá bæjarsíma
Kaupmannahafnar. Allar þessar línur
koma inn á sérstaka miðítöð í lands-
símanum, þar sem tekið er á móti tal-
símapöntunum, sem eru skrifaðar á þar
tii gerð eyðublöð, af símastúlkunum.