Símablaðið - 01.02.1922, Síða 15

SÍMABLAÐIÐ
11
lsland, en hefir síðar verið notaður
nokkuð, bæði í Noregi og Danmörku,
Aðalkostur hans er sá, að með honum
er ekki hægt að setja skakt. Auk
þess er hann bæði mjög einfaldur
og traustur. Sveifin getur aðeins verið
sett á fimm vegu og hvergi þar á milli.
Hringingu fær stöðin i öllum setningum
sveifarinnar, nema miðsetningunni, þá
er stöðin útilokuð frá línunni.
Enda þótt þessi skiftari hafi reynst
vel um margra ára skeið á flestum þeim
stöðvum, sem hafa ver-
ið útbúnar með honum,
hefir reynslan samt leitt
í ljós ýmsa smágalla, sem
loða við hann. Á stöðv-
um, þar sem mikill raki
er á vetrum, hefir hann
endst illa, og auk þess
er sá galli á honum, að
óviðkomandi menn geta
átt við hann og breytt
setningu hans, sett lín-
una inn eða út, eða gert
eitthvert ógagn.
Var þvi fyrir nokkrum
árum tekið að reyna hér
þá tegund línuskiftis, sem
notuð er í Noregi (No.
2). í honum eru hér um
bil sömu línusetningarn-
ar og í íslandsskiftinum,
en sá er munurinn, að í
þessum eru þær gerðsr
með töppum (í stað sveif-
arinnar). Skiftir þessi er
skáplagður og er hægt
að aflæsa honum, svo
að óviðkomandi menn
komist síður í hann.
En hann hefir heldur
ekki staðist raunina,
einkum hefir töppunum hætt við að
bila.
Að fenginni þessari reynzlu, hefir nú
verið gerður nýr skiftir (No. 3), sem er
smíðaður á vinnustofu landssimans í
í Rvik. Auk þeirra fimm setninga skift-
arans, sem til eru á No. 1 og 2, sem sé:
I. Linan fram hjá — stöðin lokuð
II. — — — — áhaídið inni á
línunni.
III. — — — — aukabjallan inn|
á lipunnr.