Símablaðið - 01.11.1935, Qupperneq 34

70
SÍMABLAÐIÐ
Starfsmaimatal Landssímans.
Eins og áður hefir verið skýrt frá hér
í „SiiT)ablaðinu“, hefir stjórn landssím-
ans ákveðið að safnað skuli í eina bók
nöfnum, myndum og nokkrum upplýs-
ingum um þá starfsmenn landssímans,
er hafa fastráðnar stöður eða skipunar-
bréf. Og nær þetta til allra slíkra starfs-
manna, alt frá þvi að landssíminn hóf
göngu sína 1906. ,
Einnig nær betta til stöðvarstjóra á
1. fl. B stöðvum.
Ætlast er til að þessi bók verði að
fullu gerð á næsta hausti — 30 ára af-
mæli stofnunarinnar.
Ekki verður um það deilt, að slíkt
starfsmannatal er bæði ánægjulegt og
gagnlegt að liafa.
Um þessar mundir er farið að senda
út — til réttra hlutaðeigenda skýrsl-
ur til útfyllingar. Er þess vænst, að
þeim verði glögt og greiðilega svarað.
Mr. Gifford’s, sem ferðast hafði aftur
og fram i tímann, og komið úr þvi
ferðalagi með einn af stórsigrum
mannsandans.
En á þessari leið þurfti hún að end-
urnýja kraft sinn, eins og hver annar
ferðalangur. Á leiðinni til San Francis-
co fór hún gegnum 50 magnarastöðv-
ar, og þurfti í hvert sinn að þúsund-
falda styrkleik hennar. í Dixon og á
Java var magnanin margar miljónir,
og loks í London, áður en hún hætti
sér út yfir Atlantshafið.
ÖQjthJLL Ofy l>jCUAt\ÚL.
Kai'l var staddur á síniastöð, þegar mann
bar þar að með símskeyti, sem átti að fara
til Flateyjar á Breiðafirði. „Hvernig farið
þið nú að því, að koma þessu til Eyja, þang-
að liggur enginn sími“;i— Reynt var að út-
slcýra það fyrir honum, en hann var van-
trúaður á þá skýringu og kvað vísu þessa:
Margt upp finnur mannsandinn,
magnast lygaskrafið.
Senda þráðlaus simskeytin
suður yfir hafið!
í Flatey var það, þegar lokið hafði ver-
ið uppsetningu stöðvarinnar, að Karl kom
til loftskeytamannsins, sagði honum að kon-
an sín hefði einhverja innvortis-skömm, og
bað hann nú í öllum bænum að fá lyfja-
húðina í Reykjavík til að senda sér mixtúru
með þessum nýju samgöngutækjum. Loft-
skeytamaðurinn reyndi að útskýra það fyr-
ir karli, að mixtúruna væri ekki hægt að
senda loftleiðina, — en hann brást við hinn
reiðasti og sagði: „Ó, það er bara gamla
sagan um lítilmagnann og höfðingjasleikj-
una. — Fyrir mig viltu ekki gera það, —
en hefði það verið sýslumaðurinn, — þá
hefði ekki staðið á hjálpinni.“
Ný auglijsingaaðferð,
Gunnar Bachmann símritari, sem
morgum er kunnugt um, að margt
snjalt dettur í hug, hefir nú fundið
upp nýja auglýsingaaðferð, sem vek-
ur mikla eftirtekt, og fengið einka-
levfi á þeirri uþpfyndingu. Er það
bók ein mikil, með skrautlegum aug-
lýsingasíðum, en blöðum hennar er
flett með rafmagnskrafti.
Er bók þessari, sem þegar er full
spjaldanna milli, stilt út í sýningar-
skála Haraldar Árnasonar, og hefir
fjöldi fólks jafnan staðið þar og horft
á nýjung þessa.