Símablaðið - 01.03.1943, Blaðsíða 14

14
SÍMABLAÐIÐ
Stöðvarstjóraskipti við útvarpsstöðina
á Vatnsendahæð.
Landssíminn lánar stöðvarstóra til tveggja ára.
Sveinbjörn Egilsson stöðvarstjóri viS út-
varpsstöðina á VatnsendahæS hefir sagt þvi
starfi lausu frá I. okt. n. k. Einnig hefir
aSstoSannaSur hans, Magnús Jóhannesson,
sagt starfi sínu lausu frá sama tíma.
Sveinbjörn Egilsson hefir veriS stöSvar-
stjóri frá því útvarpiS byrjaSi, 1930, og
vann aS uppsetningu stöSvarinnar ásamt
verkfr. Marconifélagsins.
Hefir Sveinbjörn haft á sér sérstakt orS
fyrir þekkingu og samvizkusemi.
Magnús Jóhannesson hefir starfaS á út-
varpsstöSinni síSan 1933 og veriS af sam-
starfsmönnum sínum talinn rnjög góSum
hæfileikum búinn og meS afbrigSum sam-
vizkusamur í starfi sínu.
Undir venjulegum kringumstæSum
mundi opinber stofnun reyna aS halda slík-
um mönnum í þjónustu sinni, —• einkum
þar sem hún telur sig ekki hafa öSrum
mönnum á aS skipa, til aS taka viS störfum
þeirra. Hér mun engin tilraun hafa veriS
gærS til þess.
SímablaSiS hefSi aS sjálfsögSu ekki taliS
sér bera aS taka þessar uppsagmir og ráSn-
ingu nýrra starfsmanna til athugunar, ef
ekki hefSi viljaS svo til, aS ÚtvarpiS leitaSi
til Landssimans í vandræSum sínum, og
aS Landssíminn lánaSi því mann til aS
takast á hendur stöSvarstjórastarfiS um
tveggja ára skeiS. Uppsagnir þessar bar
svo aS, aS alit virtist ekki meS felldu um
þær. Og ráSning hins nýja stöSvarstjóra
bar svo brátt aS, og meS svo óviSkunnan-
legri leynd, aS einnig þaS benti á, aS allt
væri ekki „eins og það ætti aS vera“.
Stjórn FÍS ákvaS því,_ aS láta sig máliS
skipta.
Ilenni hafSi borizt til eyrna, 'aS ó-
ánægja hinna tveggja starfsmanna út af
viS skiptum þeirra viS yfirmenn sína, væri
aS einhverju eSa öllu leyti orsök uppsagn-
arinnar.
SjónarmiS hennar var þetta;
Ef þessir starfsmenn viS hliSstæSa stofn-
un símanum teldi sig misrétti beitta, eSa
hefSu ástæSu til óánægju út af viSskiptum
sínum og yfirboSaranna, og ef þeir segSu
starfinu upp af þeim ástæSum, væri líklegt,
aS enginn starfsbræSra þeirra hefSi viljaS
taka viS starfi þeirra, þó færir hefSu veriS
um þaS. HefSu þeir á réttu aS standa, var
kúmiS inn á hættulega braut fyrir síma-
mannastéttina, er símastjórnin. leysti þau
vandræSi, sem viS þaS höfSu skapazt, meS
því aS lána starfsmann til aS hlaupa í
skarSiS. Sama sagan gat endurtekiS sig
innan símastofnunarinnar. Myndi síma-
mannastéttin þá ekkert geta viS því sagt,
þó einhver starfsmaSur Útvarpsins, eSa
annarrar hliSstæSrar stofnunar tæki starf
símamannsins aS sér, þó enginn stéttar-
bræSra hans fengist til aS gera þaS.
ViS nánari eftirgrennslan kom þaS þá
líka í Ijós, aS þessir starfsmenn útvarps-
ins töldu framkomu yfirmanna sinna hafa
veriS á þann veg undanfarin ár, aS þeir
gæti ekki viS þaS unaS. VirSist annar
þeirra, Magnús Jóhannesson, eingöngu segja
upp starfi sinu af þeim ástæSum, en Svein-
björn meSal annars þess vegna. VirSist
óánægjan vera sprottin af þvi, aS þessum
starfsmönnum þyki stjórn Útvarpsins hafa
tekiS ýmsum málaleitunum þeirra af stirS-
leika,.— svaraS þeim dræmt eSa ekki, og
ósanngjarnar fyrirskipanir gerSar til þeirra
um vinnutíma.
AS athuguSu máli hafa stjórnir hinna
tveggja starfsmannafélaga, FIS og Starfs-
mannafél. Útvarpsins, taliS rétt aS taka
mál þetta sameiginlega til yfirvegunar, ekki
meS þaS fyrir augum, aS hafa áhrif á upp-
sögn þessara manna, því þaS er vitaS að
hvorugur þeirra myndi fáanlegur aS svo
komnu til aS vera áfram í starfi sínu, held-
ur meS þaS fyrir augum, aS reyna aS koma
í veg fyrir aS slíkar uppsagnir endurtaki
sig; og hitt, að slík mál verSi leyst á sama