Símablaðið - 01.12.1977, Side 26

Rabbað
Víð
Jón Tómasson
Jón
Tómcisson
Mér þóttu það ekki lítil tíðindi þegar ég
frétti að Jón Tómasson væri að hætta hjá
Pósti og shna, hætta símstjórastarfinu í
Keflavík og væri í þann veginn að stofna
sinn eiginn atvinnurekstur.
Stöðvarstjórastarfinu í Keflavík er Jón
búinn að sinna í þrjátíu og sex ár og á
mjög farsælan starfsferil að baki, enda
vart hægt að hugsa sér geðþekkari mann
en Jón og þar hefur stofnunin svo sannar-
lega átt góðan fulltrúa.
Fyrstu störf Jóns hjá Pósti og síma voru
á Þingvöllum. Hann sá um póst- (þg síma-
rekstur í Valhöll í þrjú sumur í röð á ár-
unum 1936—9.
Honum fórust þessi störf svo vel úr
hendi, að Hlíðdal, þáverandi Símamála-
stjóri, kallaði Jón á fund sinn árið 1940 og
bað hann að leysa af á Keflavíkurstöðinni,
en stöðvarstjórinn þar, Sverrir Júlíusson,
hafði óskað eftir fríi án launa í tvö ár.
Sverrir kom ekki aftur til starfa á sím-
stöðina og reyndin varð því sú, að þessi
tvö ár urðu að rúmlega þrjátíu og sex ár-
um fyrir Jón.
Jón hefur starfað mikið að félagsmálum
símamanna. Árið 1942 var hann kosinn
ritari í stjórn Félags stöðvarstjóra, en þá
og lengi vel, voru stöðvarstjóra með sitt
eigið félag eins og kunnugt er. Formaður
þcssa félags og síðar félagsdeildar £ F.I.S.
var Jón í þrjátíu ár og það segir sína sögu,
að hann mætti á öllum stöðvarstjórafund-
unum, sem haldnir voru á meðan hann var
í félagi þeirra.
Jón var lengi í stjórn F.Í.S. Hann var í
framkvæmdastjórn félagsins um átta ára
skeið og varaformaður F.Í.S. um nokkur
ár.
Þá var hann í ritnefnd Símablaðsins um
árabil og færir blaðið honum bestu þakkir
fyrir mjög vel unnin störf og þann mikla
áhuga, sem hann hefur ætíð sýnt Síma-
blaðinu.
Nú er Jón búinn að opna Umboðsskrif-
stofu í Keflavík, sem annast fyrirgreiðslu
m.a. fyrir ferðaskrifstofur, happdrættin,
tryggingarfélög o.fl. Símablaðið óskar hon-
um velfarnaðar í hinu nýja starfi.
Við hittum Jón að máli og báðum hann
að rabba örlítið við okkur.
— Hver er ástæðan fyrir því, að þú
hættir í stöðvarstjórastarfinu, maður á
besta aldri?
— Já, mörgum leikur hugur á að forvitn-
ast um þetta, einkum samborgurum þar
syðra. Vitanlega hljóta að vera gildar á-
stæður fyrir því, að fara úr góðu starfi.
En því miður er það nú svo, að ég er ekki
lengur á „besta aldri“ og þegar starfið
spannar mikið fjárhagsumstang, á maður
ekki að hanga í því þar til vanheilsa haml-
ar við að skila af sér. Það gætu orðið
leiðindi og vandræði fyrir samstarfsfólk
og jafnvel fleiri.
SIMABLAÐIÐ