Dagblaðið Vísir - DV - 03.01.2006, Page 24

24 ÞRIÐJUDAGUR 3. JANÚAR 2006
T>\ Fréttír
bergljot@dv.is
Nýársganga Cavalierdeildarinnar Á hverju ári hafa eigendur Cavalier-hunda komiö saman í byrj-
un janúar og gengið saman í kringum Tjörnina í Reykjavík. Þessar göngur hafa verið vel sóttar og menn skemmt sér vel
með hunda sína ( hjarta borgarinnar en stöðugt fjölgar í hópnum. Nýársgangan í ár verður á næsta sunnudag, þann 8.
janúar og hefst klukkan 13.00 með því að hundar og menn hittast við Ráðhúsið. Síðan verður farinn hringur og jafnvel
fleiri en einn ef veður verður gott og kraftur í mannskapnum. Nýir eigendur Cavalier-hunda eru hvattir til að mæta og
kynnast öðrum enda hafa engir eins gaman af að hitta aðra hunda en einmitt ferfætlingarnir sjálfir. Ekki láta þá fara á mis
við þá skemmtun og mætum kát tímanlega.
Bergljót Davíðsdóttir
skrifar um dýrin
sin og annarra á
þriðjudögum i DV.
NUTRO - 30% AFSLATTUR
Þurrfóður fyrir hunda og ketti í hæsta gæðaflokki.
Full búð af nýjum vörum. 30% afsl.af öllu.
Opið mán. til fös 10 - 18, Laugard. 10 - 16, sunnud. 12-16.
TOKYO HJALLAHRAUNI 4
HAFNARFIRÐI SIMI 545 8444
Hvít kisa með
kettlinga
Kisa síðasta mánaðar er þessi
hvíta, fallega læða en hún
fannst kettlingafull við Álfaborg-
ir f Breiðholti í lok októbermán-
aðar og var ómerkt. Hún gaut
síðan þremur hvítum, yndisleg-
um kettling-
um þann 16.
nóvember en
þeir eru um
það bil sex
vikna núna
og því fer að
styttast í að
þeir yfirgefi mjúka mömmuna
og fái ný heimili. Sigríður Heið-
berg í Kattholti er vön að vanda
valið þegar hún kemur kettling-
unum sínum fyrir en þeir sem
eru ábyrgir og hún er viss um
að muni hugsa vel um kisurnar
sínar geta athugað málið. En ef
hún er búin að lofa þeim öllum
er nóg um fallegar kisur sem
hægt er að fá f Kattholti, ekki er
vanþörf á þvf það bíður aðeins
eilífðin þeirra sem ekki ganga
út.
Fimm yfirgefm
Hón í oskilum
Rmm Ijón fundust í yfirgefnum
sirkustrukki á miðjum þjóðvegi í
Brasilíu.
Talsmaður
lögreglunn-
ar segir að
menn hafi
ekki trúað
sínum eig-
in augum
þegar þeir
opnuðu
trukkinn
og sáu
upp í ginið
á fimm
Ijónum. „Oc
þau virtust svo sannarlega vera
hungruð, okkur stóð eiginlega
ekki á sama,“ er haft eftir tals-
manninum. Lögreglan vinnur nú
að því að finna eigendur Ijón-
anna en á meðan eru þau f haldi
á lögreglustöðinni í Sao Paulo
þar sem þau fá nóg að borða,
hvorki meira né minna en tíu
kíló af hreinu kjöti, hvert þeirra.
Það er sagt að allt sé stórt í Skagafirði og það sannast svo um munar þegar litið er
inn á bæinn Álfgeirsvelli. Þar rækta hjónin Sigríður Þöra Stormsdóttir og Jón Eg-
iil Indriðason heimsins stærstu gæluketti. Þau segja ketti sína þó ekki mikið fyrir
að nota sér yfirburði sína í viðskiptum við aðra heldur séu þeir afar bliðir og um-
burðarlyndir að eðlisfari.
„Sumir verða hálfsmeykir þegar
þeir sjá þessa ofsalega stóru ketti en
þeir komast fljótlega að því að það er
engin þörf á því,“ segir Sigríður Þóra
Stormsdóttir sem hefur hafið rækt-
un á Main coon-köttum, stærstu
gælukattategund í heimi. Þessar
sætu kisur eru engin smásmíði og
segir Sigríður þær venjulega um það
bil 8-14 kíló að þyngd þótt sá allra
þyngsti sem hún viti um sé 16 kíló.
Forboðnar ástir eða konung-
legur uppruni
Uppruni þeirra er rakinn til fylk-
isins Maine í Bandaríkjunum en
margar sögur eru á kreiki um hvern-
ig þeir komust þanngað. Ein er sú að
þeir séu afkvæmi forboðinna ásta
milli kattar og þvottabjarnar og það-
an er nafnið koon komið samanber
raccoon sem er enska heitið á
þvottabirni. Rannsóknir hafa þó
sýnt að sú saga stenst ómögulega.
önnur og öllu rómantískari saga
segir frá því að í frönsku byltingunni
hafi drottningin Marie Antoinette
sent vinveittum skipstjóra sem var á
leið til Bandaríkjanna frá Frakklandi
kisumar sínar en þanngað hafði hún
hug á því að flýja. Eins og flestir vita
var drottningin gerð höfðinu styttri
af uppreisnarmönnum og sá hún
því gæludýrin aldrei aftur. Skipstjór-
inn féll þó fyrir þessum risavöxnu
dýmm og er sagt að hann hafi fyrst-
ur hafið ræktun á þeim.
Taka á móti manni með virkt-
um
Sigríður segir að hún viti til þess
að þeir sem hafi fengið sér kött af
Rosalega stór Það eru
ekki allir kettlingar jafn
stórglæsilegir og þessi.
Litill og sætur
En verðurstór
og myndarlegur.
Heimasætan og gæludýr-
ið Dóttir þeirra hjóna áífullu
fangi með einn afheimilis-
köttunum á bænum.
þessari tegund vilji
helst ekki aðra
enda sameini
þeir svo marga
þætti sem fólki
finnst eftir-
sóknarverðir í
fari gæludýra.
„Þeir minna um
margt á hunda en
era samt kettir," seg-
ir Sigríður glettnislega
þegar hún er beðin um
að lýsa þeim í stuttu
máli. „Þeir era ofsalega forvitnir um
allt sem maður er að gera og vilja
helst fá að fylgja manni hvert fót-
mál," segir hún og bendir á að ólfkt
flestum öðram köttum taki þeir yfir-
leitt á móti manni með miklum
virktum þegar komið er inn úr dyr-
unum.
Þurfa þeir ekki mikið að
borða?
„Jú, þeir era mikið fyrir mat og
eru venjulega mættir í hvert skipti
þegar ísskápurinn opnast eða verið
er að huga að matseld," svarar Sig-
ríður og hlær, greinilega vön þessari
spurningu. Hún segir reikninginn
þó ekki háan enda séu eldri kettirnir
mestmegnis aldir á þurrfóðri þótt
nauðsynlegt sé að gefa þeim hrátt
kjöt við og við. „Þegar maður er með
kettlinga þarf að gefa þeim hrátt kjöt
reglulega enda þurfa þeir svo ofsa-
lega mikið prótein á meðan þeir era
að vaxa. Fullvaxta kettir þurfa ekki
nærri því jafn mikið, en hafa gott af
því að fá smábita."
Gagga fremur en
að mjálma
Sigríður segir eldri
ketti mjög meðvitaða '
um hvað þeir séu fyrir-
ferðarmiklir og læri að
hegða sér í samræmi við
það. „Mínir kettir leggja
alltaf loppuna á mig áður en
þeir koma í fangið á mér.
Svona til að láta vita að þeir ‘
séu á leiðinni," segir hún því til stað-
festingar.
Þrátt fyrir stærðina segir Sigríður
þá oft hafa lítið hjarta enda séu þeir
sérlega blíðir. „Fólki bregður oft
þegar það heyrir
þá mjálma því
það líkist alls
ekki því kattar-
mjálmi sem við
eigum að venjast.
Hljóðin sem ein
læðan hjá mér gefur
frá sér líkist í raun
mikið fremur gaggi
en einhverju öðra
og það er hægt að hafa mjög gaman
að því eins og flestu öðra í fari þess-
ara fallegu katta," segir kattarækt-
andinn hæstánægður með sína
ketti.
Olukkans sprengjur dag eftir dag
Með hverju árinu verða spreng-
ingar og læti um áramót háværari.
Sú var tíðin að menn sprengdu
duglega á gamalárskvöld en síðan
hljóðnaði allt þar til á þrettándan-
um. Nú hins vegar stendur þessi
ólukkans sprengjuárás vel fram yfir
gamlárskvöld; jafnvel langt fram
eftir janúarmánuði.
Ég er ekki svo krampuð, skæld
og geðill að ég skilji ekki að ein-
hverjir hafi gaman af að skjóta og
sprengja, en heldur finnst mér
mikið af því góða; hundarnir mínir
skemmta sér hreint ekki þessa
daga.
Birta mín lætur sér þó fátt um
finnast og haggast ekki en Gná mín
á verulega bágt. Svo bágt að hún er
meira eða minna í uppnámi við
Skoðun Beggu
hvem hvell. Svo slæm er hún dag-
ana í kringum gamlárskvöld að
tæpast er hægt að yfirgefa hana. Ég
get sjálfri mér um kennt að hluta
en í upphafi gætti ég þess svo vel að
róa hana að hún var náttúrulega
viss um að mikil vá stæði fyrir dyr-
um. Síðustu tvö ár stekkur hún upp
í ofsahræðslu og skrúfar sig fasta
við mig á milli þess sem hendist
fram að dyram, undir rúm eða inn
í sturtubotn. Ég reyni að dreifa
huga hennar með því að leika við
hana og láta sem ekkert sé. En það
ráð vil ég gefa hundaeigendum
sem eiga hvolpa sem ekki era fam-
ir að átta sig á sprengjunum að gefa
þeim ekki tilefni til að ætla að ekki
sé allt í lagi. Alls ekki að taka þá
með út á meðan sprengt er en vera
inni hjá þeim og láta sér fátt um
finnast. Minn feill var að aumkast
of mikið yfir hana í byrjun og upp-
sker ég eftir því. Það er ekkert gam-
anmál að þurfa að taka sér frí úr
vinnu til að vera heima hjá hund-
unum á meðan á þessu stendur,
eins og við hjónin geram. Æðrist
Gná leitar vars, skelfing
in uppmáluð Viðhvern
\hvell stekkurhún upp viti
\sinu fjær afhræðslu.
því ekki og verið eins eðlileg og þið
getið, leikið við hundana á meðan
og drefftðhuga.l