Dagblaðið Vísir - DV - 03.03.2006, Qupperneq 20

20 FÖSTUDAGUR 3. MARS 2006
Menning 0y
Þú snertir mig ekki
heldur kjamann sem eng-
inn veit úr hverju er gerð-
ur. Ég vissi ekki að kjaminn
var til, en þú kailaðir hann
fram. Það var fallega gert.
Svo léstu kjamann úr mér
lausan. Nú hringlar hann
stakur í tómi.
{Steinunn Sigurðar-
dóttir, Tímaþjófurinn.)
Virkjað í Þjóð-
leikhúsinu
Frumsýning á Virkjuninni, eftirNóbels-
verölaunahafann Elfriede Jelinek I leik-
geröMaríu
Kristjánsdóttur,
verður á Stóra
sviði Þjóðleik-
hússins i kvöld.
Leikstjóri er
Þórhildur Þor-
' ieifsdóttir.
Ásinnkald-
hæðna hátt
ræðstJelinek
að goösögn-
um og afhjúp-
arþær.eða
eins og hún
segirsjálf:
„Konan er
dæmdtilþess
aðsegjasann-
leikann en ekki
lýsa hlnni fögru ímynd."
Á síðari árum hefurJelinek nánast út-
rýmt hefðbundinni atburðarás i leikrit-
um sínum og eins leikpersónum. Leikrit
hennar þykja þvl elnstök áskorun fyrir
leikhóp og leikstjóra I uppsetningu.
Leikendur eru m.a. Arnar Jónsson, Bald-
^ ur Trausti Hreinsson, Björgvin Franz
úislason, Lilja Guðrún Þorvaldsdóttir,
María Pálsdóttir, Nanna Kristín Magnús-
dóttir og Þórunn Lárusdóttir.
Marla Kristjánsdóttir sér um leikgerð,
byggöri á þýöingu Hafliða Arngrimsson-
aráDasWerk.
Þórunn Lárusdóttir í
Virkjuninni „Konan er
dæmdtilþess aðsegja
sannleikann en ekki lýsa
hinni fögru ímynd.“
Úr sýningu á Pétri Gaut Spennandi að
sjá hvað Baltasar gerir með verkið.
Loksins Pétur
Gautur
Það er skammt siórra högga á millihjá
Þjóðleikhúsinu. Pétur Gautur I leikgerð
Baltasars Kormáks, sýningin sem beðið
hefur verið eftir, verður frumsýnd I Kass-
-anum, nýjasta sviöi leikhússins, annað
kvöld. Pétur Gautur er eitt afstærstu
verkum Henriks Ibsens, Ijóðleikur sem
aflaði skáldinu heimsfrægðar. A6 sögn
beinir leikstjórinn, Baltasar Kormákur,
sjónum að Pétri Gaut I samtimanum.
Með hið vandasama hlutverk aðal-
söguhetjunnar fer Björn Hlynur Haralds-
son, en aðrir leikarar I sýningunni eru
m.a. Guðrún S. Gísladóttir, Ólafur Darri
Ólafsson, Ólafur Egill Egilsson, Brynhild-
'jr Guöjónsdóttir ogEdda Arnljótsdóttir.
Ekki Lárusson
Undarleg meinloka greip
umsjónarmann menningar-
síöu í umfjöllun um glæsisýn-
ingu Spencers Tunicks í gær.
Þar er Hannes hjá Listasafn-
inu á Akureyri sagöur Lárus-
son, sem hann
er alis ekki.
Eins og
vita, þá erfor-
stöðumaður-
inn Sigurðsson
og hér með
leiðréttast
þessi mistök.
Hannes
Sigurðsson
Rob Hornstra opnar ljósmyndasýninguna Rætur rúntsins í Myndasal Þjóðminja-
safnsins á sunnudaginn. Þar sýnir hann ljósmyndir sem hann tók á ferðum sín-
um um ísland. Hornstra segir að gestrisni íslendinga ljúki á útidyratröppunum.
TMMs)
.BH
landslagsmyndir
Rob Homstra er fæddur árið
1975 í Hollandi, en þó ungur sé að
árum, þá þykir hann hafa sannað sig
svo um munar sem ljósmyndari.
Bók hans, sem ber nafnið Commun-
ism and Cowgirls, fangar t.a.m. á
sérstakan hátt hið nýja og gamla
Rússland.
Á sunnudaginn verður opnuð
ljósmyndasýningin Rætur rúntsins
(Roots of the Rúntur), en þar sýnir
Rob Homstra ljósmyndir sem hann
tók á tveggja mánaða ferðalagi sínu
um ísland í fyrra. Heitið er dregið af
þeirri séríslensku iðju íslenskra ung-
menna að „fara á rúntinn" til þess að
drepa tímann, hitta hvert annað og
kynnast.
Eyðilegt á Bakkafirði
Meginþema verkefnis Robs
Homstra átti að vera atvinna og þess
vegna ferðaðist hánn um þorp
landsins og mýndaði starfsfólk fisk-
iðnaðarins.
Hann ók allan hringinn og
myndaði fólk við leik og störf. Hann
segist hafa verið staðráðinn í því að
fanga þrennt: Líf unga fólksins, líf
þess gamla eða hefðbundna og síð-
an líf þess nýja, jafnvel útlenda.
„Ég komst að því að unga fólkið
er alls staðar eins," segir Rob. „Það
klæðist flottum tískufötum og að-
hefst það sama. Er á rúntinum, á
netinu og horfir á sömu sjónvarps-
þætti og ungt fólk um allan heim.
Kannski áttar éldri kynslóðin sig ekki
á þessu og byggðarlögin þróast því
ekici í takt við unga fólkið. Þess vegna
flytur það burt.“
Rob segir að fjölmargt hafi breyst
á íslandi og það nú nýverið. Hann
nefnir sem dæmi Raufarhöfn og
Bakkaljörð, staði sem honum fannst
beinlínis sorglegt að koma til. ,M-
vinnan hvarf, fólkið missti lífsbjörg-
ina og flestir fluttu burt í kjölfarið.
Húsin em tóm, staðimir eyðilegir og
uppgjafartónn í fólkinu. öðm máli
gegnir með staði á borð við Reyðar-
fjörð, en þar er nóg að gera og mikil
uppbygging, vegna álversins. Þar er
líka mikið um erlent vinnuafl, en
það er eitt af því sem hefur mikið
breyst á síðustu árum.“
Var ekki boðið til stofu
„Ég var alveg hissa þegar ég fór að
skoða íslenskar ljósmyndabækur,"
segir Rob. „íslendingar virðast að-
eins vilja mynda náttúrufegurðina,
en ekki fólkið og líf þess. Ég skil að
þið séuð stolt af náttúrunni, en gat
ekki annað en undrast þetta. Jafn-
framt langaði mig að gera eitthvað
allt annað."
Rob segir að honum hafi verið
sérlega vel tekið þegar hann var að
mynda utandyra, öfugt við þegar
hann vogar sér að taka myndir af
fólki á götum úti í heimalandi sínu,
Hollandi. Þá Uggur stundum við að
hann sé laminn af þeim sem vUja aUs
ekki láta taka myndir af sér.
„En ég komst hins vegar að því að
gestrisni íslendinga endar á útidyra-
tröppunum," segir Rob. „Ég átti
virldlega erfitt með að fá að koma
inn tU fólks. Öfugt við í Rússlandi,
þar sem ég heimsótti líka fólk í af-
skekktum þorpum, en þar vom aUir
boðnir og búnir að bjóða mér í kaffi
inni í stofii, jafnvel þó þeir töluðu
atts enga ensku.
„Hér var fóUc mjög tortryggið,"
segir Rob og máli sínu tíl stuðnings
bendir hann á mynd af gamaUi konu
sem situr á stól inni á heimitt sínu og
útskýrir að það hafi tekið hann og
aðstoðarmann hans hátt í tvo
klukkutíma að fá að taka mynd af
henni. Aðra mynd bendir hann á, af
Rob Hornstra
eldri manni, og segir: „Þessi leyfði
mér að taka mynd af sér, fyrir utan
húsið sitt. Hann vfldi ekki hleypa
mér inn. Mér finnst íslendingar lok-
aðir og eins og þeir vUji bara að gest-
ir sjái ytra byrðið. Líkt og það vUl
halda að manni landslagsmyndum í
stað þess að sýna hið raunverulega
mannlíf."
Sýning Robs Homstra er byggð á
þátttöku hans í evrópsku ljós-
myndaverkefni á vegum Inter-
national Photography Research
Network við háskólann í Sunderland
í Englandi, en Þjóðminjasafn íslands
var samstarfsaðUi að verkefnmu í
fyrra.