Freyr - 01.02.1968, Blaðsíða 20

náðust þannig úr hjörðinni á Kistufelli með
aðstoð blóðprófs. Þessar kindur munu hafa
smitazt veturinn 1962—1963.
Augljóst er, að þessar kindur hafa haft
mikla möguleika á því að bera smit í heima-
landið og húsin á Kistufelli um haustið og í
byrjun vetrar 1964. Það voru því mjög al-
varleg mistök, að Gufa og Fríða náðust
ekki til slátrunar fyrr en í okt,—des., og
að ekki var unnt að framkvæma blóðpróf
á fénu í septemberlok og slátra þá þegar
þeim kindum, sem sýndu útkomu við blóð-
prófið (Gulrófu, Fönn og Órækju). Þetta
var þeim mun óheppilegra, sem veðrátta og
allar aðstæður fjárins í heimahögum að
haustinu eru mjög hagstæðar fyrir dreif-
ingu smitsins.
Tafla II
Sláturfé frá Kistufelli í Lundarreykjadal 1965. — SamanburSur á útkomum viS blóSpróf og niSurstöSum af líffœra-
skoðun.
Útkoma við blóðpróf
1964 1965 Garnaveiki vis
Nafn no. Aldur apr. nóv. maí Slátrað í Númer líffæraskoðun
Hnakki 0.0 0.0 1.0 nóv. H 1133 + +
Nafnlaus 40 1 0.5 nóv. kln 2518 -f-
Jóns-Grána 6 0.0 0.0 nóv. H 1399 H—h
Bagga 8 0.0 0.0 1.0 nóv. kln 2620 -f-
Bletta 6 0.0 0.0 0.5 nóv. H 1400 _|—1_
Gulhnakka 3 0.0 0.0 4.5 nóv. H 1401 ++
Nafnlaus 49 1 1.5 nóv. kln 2623 -f-
Mjóhyrna 3 0.0 0.0 1.0 nóv. H 1402 +
Breiðleit 3 0.0 0.0 1.0 nóv. H 1403 +
Rák 6 0.0 0.0 2.5 nóv. H 1404 +
Mjallhvít 1.5 nóv. kln 2627
Kúpa 3 0.0 0.0 des. H 1492 ++
Árið 1965 var í nóvemberlok slátrað 11
kindum á Kistufelli, sem reynzt höfðu
grunsamlegar við blóðpróf í maí um vorið
eða um hálfu ári áður. Garnaveiki fannst
í 7 af þessum 11 kindum, en þar sem tvær
þeirra voru veturgamlar og því ekki lík-
legt, að garnaskemmdir fyndust í þeim,
mun nær sanni að sleppa þeim úr, en þá er
útkoman 7 af 9 eða lík og árið áður.
Ein kindin, Kúpa, reyndist vera með
garnaveiki á háu stigi í desember, en hafði
ekki sýnt neina útkomu við blóðpróf í maí
um vorið. Hér virðist það sama hafa skeð
og kom fyrir með 3 kindur að Kistufelli
árið áður. (Sjá Gulrófu, Fönn og Órækju
í töflu I). Þessar kindur sýndu enga út-
komu við blóðpróf í maí 1964, en komu fram
við blóðpróf í nóvember og desember, og
fór þeim þá ört hnignandi. Vitað er, að
kindur veikjast oft eftir burð og veður- og
fóðurbreytingar að hausti og í byrjun
vetrar geta flýtt fyrir sýkingu. Einnig
benda þessar staðreyndir á nauðsyn þess
að blóðprófa féð á % árs fresti, ef gera á
alvarlega tilraun til að draga úr garna-
veikisýkingu með aðstoð blóðprófa.
76
F R E r R