Freyr - 01.03.1971, Blaðsíða 9

fleiri tegundir, en língresið ýmist skrið-
língresi eða hálíngresi.
Þegar við svo snúum okkur að nýju
blöndunum sjáum við, að þar er svo til
enginn munur á blöndum Sambandsins og
Mjólkurfélagsins. A og V blandan mega
heita alveg eins og munurinn á B og H
hverfandi. Við getum því látið okkur
nægja að tala aðeins um tvær blöndur og
nefnt þær A.V og B.H.
Þegar við berum þessar fræblöndur sam-
an við gömlu blöndurnar, vekur það mesta
athygli, að í A.V. blöndunni, sem mest
hefur verið notuð að undanförnu, er ekk-
ert fræ af háliðagrasi, þeirri grastegund,
er hér hefur reynzt lang varanlegust af
innfluttum grastegundum. Engin fram-
bærileg rök hafa verið færð fyrir þessari
ráðabreytni, en tvennu virðist helzt á lofti
haldið, að háliðagrasið sé svo snemm-
sprottið, að það vaxi fljótt úr sér og verði
lélegt fóður, og að því hætti mjög til að
verða einráðu, þar sem því er sáð. Bæði eru
rök þessi haldlaus. Engin þörf virðist að
bíða með sláttinn eftir því, að háliðagrasið
spretti úr sér, en sé það vel á borið og
slegið á réttum tíma gefur það ágætt fóður
og góðan endurvöxt. Varla getur það tal-
ist ljóður á háliðagrasinu, að það heldur
velli betur en aðrar grastegundir og fyllir
rúm þeirra. sem hverfa, og svo hygg ég,
að sé rétt á haldið og rétt metið, sé það
engan vegin eins ábúðarmikið og einrátt
og oft er talið.
Vallarfoxgrasfræ er algerlega ráðandi í
AV-blöndunni, 50—55% að þyngd, en vafa-
laust talsvert meira þegar fræfjöldi og
spírun eru tekin til greina. í þessari ráða-
breytni virðist gæta talsverðrar óskhyggju.
Vallarfoxgrasið er að vísu ágæt fóðurjurt
og getur gefið mikla uppskeru fyrst í stað,
en gengur fljótt úr sér víðast hvar, þrátt
fyrir hina nýju stofna, Engmó og Korpu,
sem þó eru taldir taka hinum eldri fram.
Þegar svo túnvingullinn, sem er annar að-
alþáttur fræblöndunnar, reynist líka víða
skammær, þarf engan að undra þótt stund-
Vel ræktuð' jörð og gotl fræ cr undirstað góðrar
eftirtekju.
um hafi orðið stutt í sáðsléttunum síðustu
árin.
Ekki bætir BH-blandan mikið úr skák.
I henni er að vísu nokkurt háliðagrasfræ,
en síðastliðið ár var það allt amerískt
(Oregon). Hve lengi svo hefur verið veit
ég ekki. Þetta gæti að vísu bjargað nokkru
ef tryggt væri, að ameríska háliðagrasið
sé eins þolið og jafngott til ræktunar hér
og það finnska, en mér er ekki kunnugt
um neinar rannsóknir, sem tryggi það.
Meðan svo er verður að taka þessari teg-
und með varúð. Þegar svo henni sleppir,
vekur mesta athygli, að vinglar, aðallega
túnvingull, eru allt að 50% blöndunnar,
og ef rétt er, að ending hans sé víða léleg,
þá fer blandan öll að verða hálfgerður von-
arneningur.
í aftasta dálki töflunnar er tillaga um
grasfræblöndu, sem nota mætti fyrir allt
landið. Ég skal viðurkenna, að þar er ekki
um neina stórbyltingu að ræða aðra en
þá, að háliðagrasið er aftur komið í for-
sætið og þá auðvitað finnskt eða annað
F R E Y R
97