Freyr - 01.09.1971, Side 5

FREYR
BÚNAÐARBLAÐ
Nr. 17—18, september 1971
67. órgangur.
Útgefendur:
BÚNAÐARFÉLAG ÍSLANDS
STÉTTARSAMBAND BÆNDA
Útgófustjórn:
EINAR ÓLAFSSON
HALLDÓR PÁLSSON
PÁLMI EINARSSON
Ritstjórn:
GÍSLI KRISTJÁNSSON
(óbyrgðarmaður)
ÓLI VALUR HANSSON
Heimilisfang:
BÆNDAHÖLLIN, REYKJAVÍK
PÓSTHÓLF 7080, REYKJAVÍK
Áskriftarverð kr. 300 órgangurinn
Ritstjórn, innheimta, afgreiðsla og
auglýsingar:
Bœndahöllinni, Reykjavík — Sími 19200
Prentsmiðja Jóns Helgasonar
Reykjavík — Sími 38740
EFNI :
Heyannir
Nautastöð Búnaðarfélags íslands
Kalsíumklóríð
Gullnir starir Islands
Bósar kúnna
Hraðþurrkað gras og grœnfóður
Reglugerð Lífeyrissjóðs bœnda
Framhaldsnóm í almennri búfrœði
Eg kýs heybindivél
Húsmœðraþáttur
Ættfœrsla kúnna
Kaupfélagið í Osló
Menn og málefni
Útlönd
Bœkur
Bœndaskóli í Odda
Molar
HEYANNIR
Þegar þessar línur eru skráðar standa yfir heyannir, sá
tími ársins, sem fyrrum var talinn aðalbjargrœðistími
búenda og er það í vissum skilningi enn.
Um heyannir stóðu fáir eða margir á spildunni við
slátt, eftir því hvort litið var til smábýla eða hinna stóru
bújarða þeirra. tíma. í kjölfar sláttumanna komu stúlk-
urnar með hrífur sínar til þess að raka og dreifa múg-
unum og gera af flekki.
Næsti áfangi var svo að þurrka, og þurfti þá stundum
að bíða góðviðrisins eða hey að hrekjast ella. í þá daga
var það eftirsótt að komast í kaupavinnu og fylla þann
hóp, sem stóð á teigi, karlmenn í Ijósum skyrtum og
kvenfólkið með hvítar svuntur, allir gátu verið hrein-
lega klœddir og það átti við, einkum þegar sólskin og
þurrkar voru. Var þá áberandi athafnasemi þegar margt
fólk var að verki eins og gerðist á stórbýlum þeirra tíma.
Að sjálfsögðu var veðurfar rysjótt þá eins og nú en
björtu dagarnir riktu lengi í hugum fólksins, þeirra var
notið í minningunum um langan tima, stundum œvi-
langt. Hregg og hrákviðri gleymdust fyrr og er það sjálf-
sagt mannlegt, að minnsta kosti svo lengi sem yfirþyrm-
andi andbyr var ekki til hrellingar.
Nú er öldin önnur. Nú sjást ekki raðir fólks í flekk
eða Ijá, né heldur slyngir sláttumenn veifandi orfum á
spildunni.
Nú veit enginn né þekkir góða eða laklega sláttumenn
því að dráttarvélin og sláttuþyrlan geisast um völlinn
og fella grasið á við 20 manns. Nú þekkist ekki sláttu-
skussi, sem gerður er að hólmaskít, þrœlasláttur er úr
sögunni og þessi eða skyld fyrirbæri og mörg önnur eru
aðeins til á prenti og á tungu eldri manna, sem voru
þátttákendur eða áhorfendur gamla tímans.
Nú eru störfin vélræn. Sláttuþyrlan, heytætlan, hey-
klóin og ýmis önnur nýtízkutæki eru komin í stað
mannsaflsins við heyannir. Sjálfvirkni er kjörorð nú-
tímans, en þar eru vélræn öfl í starfi og árangur starf-
anna margfaldur á við mannsafrek, enda allt nú það
metið x hestöflum, sem telst til orkugjafa.
Eins og fornir vinnuhættir hverfa þannig týnast heiti
og hlutir í sveitunum, komast ef til vill á Þjóðminja-
safnið — hver veit?
Er nokkur von til þess að unga fólkið þekki Ijámýs?
Hvernig ættu unglingar að vita hvað er reiðver og reið-
F R E Y R
353