Freyr - 01.12.1983, Blaðsíða 18

Petta er ekki hinn góðkunni Andrés-Önd sem verið er að vigta heldur frœnka hans. (Ljósm. Guðný Ágústsdóttir)
i
Árni G. Pétursson
hlunnindaráðunautur
Uppeldi æðarunga að Vatnsenda
og Oddsstöðum á Melrakkasléttu 1983.
Allir ungarnir voru merktir með
málmmerkjum. (Ljósm. G. A).
Þann 20. júni voru 12 ungar og 10
ábrotin egg tekin í hreiöri í Eyjum
og flutt í dún í pappakassa heim í
Vatnsenda og skriðu ungar í
ábrotnu eggjunum út um kvöldið
og nóttina. Ungarnir voru hafðir í
hlýju í eldhúsi fyrsta sólarhringinn
og fyrstu dagana var fylgst með að
notalegt væri á ungunum jafnt úti
sem inni, og voru þeir náttaðir í
pappakassa innandyra um nætur.
Uppeldi þetta var búskaparlegs
eðlis og litið svo á, að það skyldi
gert út frá hagrænu sjónarmiði.
Ungarnir nutu þess vegna sjálf-
ræðis, sem henta þótti, og voru því
ekki mjög dekraðir. Fljótt kom í
ljós að fóðrið (gæsarungablanda)
var ekki á allan hátt fullnægjandi
fyrir þrif og vellíðan unganna og
greinileg einkenni um eymsli í fót-
um (periósis) komu fram hjá
sumum þeirra. Ungarnir voru
mjög í leit eftir einhverju, sem
vantaði í fóðrið, jafnt um holt og
móa og í leirflögum, sem í tjörnum
og mýrum. Þeir virtust ekki
treysta á, að allt fengist í kjarn-
fóðri sem gefið var heima við bæ
og þurfti því gjarnan að kalla þá
heim til máltíða, ólíkt því sem er
þegar gjöf fullnægir þörfum.
Fimm ungar misfórust og var því
17 ungum sleppt til sjávar. Vænt-
anlega mun um helmingur van-
halda hafa stafað af einhvers kon-
946 — FREYR