Fylkir - 23.12.2001, Blaðsíða 9

FYLKIR jólin 2001
9
s
Betsý Agústsdóttir
Það er lj ón á veginum!
Ferðasaga frá Suður-Afríku og Namibíu
Greinarhöfundur á Cape Point á Góðravonarhöfða.
Haldið á vit œvin-
týranna í Afríku
Miðvikudaginn 28. febrúar
2001 kl:8.50 lagði litla ferða-
félagið, þ.e.a.s. greinarhöfundur,
Ágúst og Jenna foreldrar mínir, og
systir mín og mágur Brynja Hlín
og Svenni af stað í mánaðarlanga
Afríkuferð sem á eftir að geymast í
minningunni um ókomin ár.
Flogið var frá Keflavík til London
með Flugleiðum og svo frá
London klukkan 21:00 um kvöldið
áfram til Jóhannesarborgar í
Suður-Afríku með Virgin flug-
félaginu. Það er u.þ.b. 12 tíma flug.
Við lentum í Jóhannesarborg um
hálftíuleytið að morgni 1. mars og
skráðum okkur inn á Town Lodge
hótelið. Svo var drifið í því að
skipta um föt því þama var 25-30°
lúti. Síðan var farið í verslunar-
miðstöð sem heitir Eastgate og á
flóamarkað sem var þar rétt hjá.
Þar vom sumir alveg að gefast upp
á hitanum strax á fyrsta degi sem
síðar kom í ljós að var algjör óþarfi
því það var alls ekki alltaf gott
veður í ferðinni.
Við fómm snemma að sofa um
kvöldið því daginn eftir, föstudag,
var áætlað að fara í helgarferð um
Kriigerþjóðgarðinn. Chic, leið-
sögumaðurinn okkar, kom og sótti
okkur á hótelið um kl. 8 næsta
morgunn ásamt norskum hjónum
sem fóra með okkur í ferðina. Við
mæðgurnar sváfum nú mest allan
morguninn en um hádegi stopp-
uðum við í Pilgrim's Rest, gömlum
námabæ, sem er alveg týpískur
túristabær.
Margt að sjá
Á leiðinni í Krúger skoðuðum
við ýmsa ferðamannastaði s.s.
God's Window, Blyde River
Canyon og The Three Rondavels
sem eru allir alveg stórkostlegir í
orðsins fyllstu merkingu. Á
leiðinni sáum við einnig fjölda
lítilla þorpa og svo alltaf einn og
einn Afríkubúa á gangi meðfram
þjóðveginum með körfu eða
eitthvað annað á hausnum!
Seinnipartinn komum við á gisti-
staðinn okkar, Tremisana Lodge,
sem em nokkur sumarhús saman í
þyrpingu.
Kvöldmaturinn okkar var allur
eldaður á opnum eldi og það vom
kolsvartar innfæddar konur sem
sáu um það. Umsjónarmaður stað-
arins var ung, hvít suður-afrísk
kona, Ancabé Piek. Var ákveðið
að fara snemma að sofa en ég var
nú samt ekki alveg á því að sofna
strax vegna þess að það voru
ýmsar pöddur á veggnum fyrir
ofan rúmið mitt sem ég var skít-
hrædd við. Að lokum sofnuðu allir
eftir langan og strangan dag.
í návígi við dýr
merkurinnar
Chic ræsti okkur kl. 04:30
næsta morgun svo dagurinn nýttist
sem best í garðinum. Við lögðum
af stað í 8 manna Volkswagen en
komumst ekki mjög langt því kl. 6
urðum við bensínlaus úti á
þjóðvegi. Chic húkkaði far hjá
einhverjum innfæddum að næstu
bensínstöð og á meðan settumst í
vegkantinn og slöppuðum af. Eftir
á sagði Chic okkur að það hefðu
verið ljón þama allt í kringum
okkur! Að lokum komum við að
hliðinu inn í garðinn og sáum strax
alls kyns dýr. M.a. sebrahesta,
gíraffa, bamba og auðvitað varð
maður óður í að taka myndir sem
eru nú misgóðar. Eftir smátíma
keyrðum við svo fram á „ljón í
veginum“ eins og orðtakið segir,
því að á miðjum veginum lá
ljónynja og teygði úr sér að svo
bflamir komust hvorki afturábak
eða áfram! Uti í vegkantinum eða
u.þ.b. 2 metrum frá ljónynjunni lá
svo karlljónið og gerði sig lfldegan
við ynjuna og ekki leið á löngu þar
til fjör færðist í leikinn. Eg held að
fólk geri sér ekki grein fyrir því
hvað það er mikil upplifun fyrr en
það sér það sjálft, að sjá „konung
dýranna“ eðla sig á miðjum vegi í
ca. 3 metra fjarlægð. Áfram hélt
ferðin og sáum við ýmis fleiri dýr
eins og apa, flóðhesta, krókódfla,
snáka og ffla svo eitthvað sé nefnt.
Seinnipart dagsins sáum við
eiginlega engin dýr og allir vom
alveg að sofna í bflnum og þar á
meðal bflstjórinn, Chic, enda
vomm við búin að vera á keyrslu í
12 tíma á 20-30 km. hraða. Eftir
kvöldmatinn á Tremisana Lodge
söng staifsfólkið í eldhúsinu fyrir
okkur nokkur afrísk lög og það var
alveg meiriháttar.
Daginn eftir, vöknuðum við
eldsnemma og fómm í göngu um
skóginn með innfæddum manni
sem við kölluðum Fána, við
náðum ekki alveg nafninu hans.
Hann sagði okkur frá ýmsum
trjám, hvernig þau væru nýtt,
spomm eftir dýrin og síðast en ekki
síst saur, „droppings“, dýranna
sem hann þekkti eins og handar-
bakið á sér. Pabbi er nú einu sinni
þannig að hann geymir alla
minjagripi úr svona ferðum og
hann tók með sér „tóg“ sem Fáni
fléttaði úr blöðum „Tannhvassrar
tengdamömmu“, sem betur fer tók
hann ekki með sér „droppings“ -
minjagripi!
Svo týndum við líka Marula
ávöxtinn upp af jörðinni og borð-
uðum af bestu lyst, en það er
einmitt Amamla vínið sem er búið
til úr þessum ávöxt. Uppúr hádegi
lögðum við svo af stað aftur til
Jóhannesarborgar og seinnipartinn
vorum við komin aftur á Town
Lodge. Daginn eftir var ferðinni
heitið til Windhoek, höfuðborgar
Namibíu, en flugið þangað var
ekki fyrr en seinnipartinn svo við
eyddunt deginum í dýragarði í
Jóhannesarborg, búin að vera að
skoða dýr alla helgina! Þar sáum
við samt ýmislegt nýtt, til dæmis
tígrisdýr, kameldýr og bimi og svo
til að kóróna allt þá sáum við tvo
ísbirni! Þeim leið nú örugglega
ekki vel þama í hitanum.
Til Nantibíu
Flugvélin lenti í Windhoek um
kvöldmatarleytið þann 5. mars og
þar tók Ingi Freyr bróðir á móti
okkur og urðu miklir fagnaðar-
fundir. Daginn eftir keyrðum við
til Swakopmund og komum aðeins
við á Okahandja trjámarkaðinum,
og þar gistum við á Alte Briike
Lodge. Um kvöldið áttum við svo
heimboð til Eiríks „hests“ og
Siggu í Walvis Bay. Áður en Swa-
kopmund var yfirgefin var ákveðið
að kíkja aðeins á trjámarkaðinn og
var mikið verslað og prúttað þar.
Þegar við komuna aftur til
Windhoek vomm við ekki bókuð á
hótelið sem við ætluðum að gista á,
en fengum gistingu á Cela Lodge í
staðinn sem var bara betra því það
var mjög nálægt miðbænum og
búðunum! Þar var þessi fíni trjá-
markaður og hægt að gera góð
kaup á þvottakörfum, hljóðfæmm
og öllu mögulegu. Um kvöldið
fórum við út að borða og smökk-
uðum m.a. sebrahest, krókódíl,
strút og fleira góðgæti, sannkölluð
Afríkuvillibráðarveisla.
Khalahari eyðimörkin
Næsta dag keyrðum við inn í
Khalahari eyðimörkina á áfanga-
stað sem er kallaður Intu Africa.
Þar var hægt að velja um að gista í
lúxus tjöldum eða í litlum gisti-
húsum en við völdum tjöldin til að
fá ekta Afríkustemmningu og þar
sváfum við inní miðri eyðimörk
með villt dýr allt í kringum okkur!
Inní tjöldunum vora 2 góð rúm í
„svefnherberginu" og svo var setu-
stofa, þannig í raun og veru leið
manni eins og á lúxus hóteli. Og
svo má ekki gleyma því að það var
baðherbergi á veröndinni við
hliðina á tjaldinu undir bemm
himni! Þar gat maður legið í baði
og horft á stjömumar og hlustað á
eyðimerkurhljóðin. í fyrstu leist
ekki öllum jafnvel á þetta en eftirá
að hyggja hefðum við aldrei viljað
sleppa því að gista í tjöldunum.
Við fórum á opnunt jeppa með
vopnuðum bflstjóra í þriggja tíma
safarí um eyðimörkina í 30° hita en
engri sól sem betur fer! I ferðinni
sáum við ýmis dýr t.d. 2 ljón rífa í
sig sebrahest. Daginn eftir var ræs
kl. 6:30 og við héldum af stað í
göngu með leiðsögumanninum
okkar og einum búskmanni sem
talaði „smellutungumár. Ferðinni
var heitið í búskmannaþoip að
skoða lifnaðarhætti þeirra. Það var
mjög merkilegt að sjá alla karlanna
saman ínn í strátjöldum reykja ein-
hverskonar sígarettur og leika sér
að skjóta af boga. Viðfengumnú
reyndar að reyna það líka en það
gekk nú misvel! í þorpinu sátu
konumar og bjuggu til hálsmen úr
strútseggjum. Ekki var mikið um
fatnað hjá fólkinu heldur aðeins
leðurpjötlur fyrir því allra heilag-
asta. Þær voru með smá túrista-
verslun sem við keyptum ýmislegt
í. Eftir þetta ævintýri lögðum við
af stað „heim“ til Inga Freys,
Lúderitz, sem er sunnarlega í
Namibíu. Á leiðinni stoppuðum
við í bænum Keetmanshoop sem
er inní landinu og þar var hitinn
nálægt 40° C.
Þaðan er um 3ja slunda akstur
til Lúderitz en það munar svo
rosalega á hitastiginu innx landi og
úti við sjóinn að þar hefur fólk dáið
vegna hitans sem er oft um 50°C.
Þurftu að vakta
þvottinn
Við komum til Lúdertz um
fimmleytið og fengum eigið
íbúðarhús til að gista í og þar biðu
okkar uppábúin rúm. Þvflíkur
lúxus, sæng í fyrsta skipti í 2 vikur!
Eftir að við höfðum komið okkur
fyrir var öllum boðið í frábæra
grillveislu, lambalæri með öllu
tilheyrandi, sem „mömmur" hans
Inga þama úti höfðu undirbúið.
Næsti dagur fór bara í afslöppun,
þvo þvott og sitja svo úti í sólbaði
og vakta þvottinn á snúrunni svo
honum yrði ekki stolið! Einnig var
tíminn notaður til að senda vinum
og vandamönnum tölvupóst og
láta vita af sér.
Við fómm líka í heimsókn í
grunnskólann í bænum þar sem
íslensku konurnar eru að kenna
konum og börnum að prjóna, það
var mikil upplifun. Skólinn er í
gömlu félagsheimili og vom allir
bekkimir, nema einn eða tveir,
saman inní salnum og þvflík læti.
Það var akkúrat nestistími þegar
við komum og þá var sko fjör.