Skátablaðið - 01.12.1957, Side 11

----------o-------------
RÚNAR GIIÐJÓNSSON
F. 8. nóv. 1939.
D. 3. sept. 1957.
Á sumrin, þegar sólin skín og döggvot
blómin endurspegla sólargeislana, þá er
eins og allt brosi við manni, jafnvel fram-
tíðin líka. En þegar hausthélan liggur yfir
láði og legi, þá er saknaðarblær yfir öllu.
Við sjáum fögru blómin fölna og hjaðna
hvert af öðru.
Þau hjaðna eins hljóðlega og þau uxu
upp og döfnuðu. Ævi þeirra var stutt en
fögur. Fegurð þeirra og ilmur hefur fest
sig í meðvitund vora á þann hátt, að við
njótum ilmsins og fegurðarinnar, þar til
sumrar á ný, og vorsólin endurvekur þau
til lífsins.
Þannig er það með þann, sem ungur er
burtkallaður héðan. Hann er aðeins blóm-
ið, sem hjaðnar og hverfur, þegar það hef-
ur náð fullum þroska og fegurð, en minn-
ingin björt og fögur lifir.
Rúnar Guðjónsson kom til okkar Hraun-
búanna fyrir um það bil tveimur árum og
gerðist skáti. Hann eignaðist brátt vini
innan félagsins, og átti sinn ríka þátt í
mörgum ferðalögum með þeim, bæði úti-
legum við Kleifarvatn, og um óbyggðir.
Hann starfaði einnig í Eljálparsveit Hraun-
búa, og tók þátt í leitum með sveitinni.
Við kynntumst lionum lítið, en við fund-
urn, að þar fór hógvær en þó lífsglaður
piltur, sem vildi öllum vel.
Hann hafði yndi af að ferðast í góðum
félagsskap. Nú, þegar hann hefur lagt upp
í hina hinztu för, þá fylgja honum hlýjar
kveðjur okkar allra í Hraunbúum, með
þakklæti fyrir skammvinna en góða kynn-
ingu.
E. J.
SKÁTABLAÐIÐ
færir öllum lesendum sínum
beztu óskir um gleðileg jól
og farsœlt nýtt ár
og þakkar hið liðna.
SKATAB LAÐIÐ
87