Skátablaðið - 01.12.1957, Qupperneq 29

EINAR MÁR JÓNSSON:
J AMBOREE 1957
AÐ er varla of mikið sagt, að
telja Jubilee Jamboree, sem
haldið var í Englandi í sum-
ar, merkasta viðburðinn í heimi skáta, nú
um alllangt skeið. Það var haldið í tilefni
aldarafmælis Baden-Powells og fimmtíu
ára afmælis skátahreyfingarinnar. Til þess
var mjög vandað og mun það vera fjöl-
mennasta skátamót, sem haldið hefur ver-
ið. Á sjálfu Jamboree voru tuttugu og
fimm þúsund skátar, en á sama stað voru
einnig rekkamót og Indaba (foringjamót),
svo að í heild voru þarna þrjátíu og fimm
þúsund skátar og rekkar. Jamboree sóttu
þrjátíu og tveir íslenzkir skátar. Fararstjóri
var Sigurður Ágústsson.
Vegna verkfallsins á kaupskipaflotanum
neyddist hin ötula fararstjórn til að leigja
flugvél bæði fyrir okkur og kvenskáta, sem
voru á leiðinni til móts í Windsor Park.
Það var vitanlega neyðarúrræði, en mun
samt hafa glatt hjörtu hinna sjóveiku.
Flugvélin (sem var annar nýi Viscount-
inn) tók fjörutíu og níu í sæti, en þar sem
við vorum hundrað og tvö, þurfti að bæta
við tveimur sætum í vélina, svo að hægt
yrði að flytja hópinn í tveimur ferðum. í
því skyni að athuga, hvort það gengi, lét
fararstjórinn vigta okkur öll. Ég get ekki
stillt mig um að láta í Ijós aðdáun mína á
því, hversu auðveldlega tókst að vigta
kvenskátana. Það sýnir bezt, hvílíkir snill-
ingar voru í fararstjórninni, því að fáir
hefðu leikið það eftir.
Fyrri hópurinn fór seint um kvöldið
mánudaginn 29. júlí, en seinni hópurinn
morguninn eftir. Lent var í Glasgow. Kven-
skátarnir fóru þá strax til Lundúna og sá-
um við þá ekki aftur fyrr en í Edinborg á
heimleiðinni. Við vorum mestallan dag-
inn undir handleiðslu pilsklædds Skota í
Renfrew, sem er útborg Glasgow. Borðað
var í matsöluhúsi og gekk það vonum
framar. Um kvöldið flugum við til Birm-
ingham með öðrum Viscount. Á flugvell-
inurn stigum við svo upp í bíl, sem flutti
okkur á mótstað. Þegar þangað kom var
orðið dimmt. Veður var samt mjög hlýtt
eftir okkar mælikvarða, en ekki Englend-
inganna, því að þeir gáfu mér eldheitt te,
sem þeir kváðu mjög gott í svona köldu
veðri. Um nóttina sváfum við í stóru tjaldi.
Snemma næsta morgun fórum við á fætur,
átti þá að tjalda. Ég stakk þá af með nokkr-
um öðrum letingjum. Hugðumst við skoða
umhverfið, en ekki vorum við langt komn-
ir, er kallað var í okkur. Var það piltur
einn biksvartur. Hann sagðist vera frá
Surinam. Fæstir okkar höfuð nokkra hug-
mynd um, hvar það land væri að finna.
En það kom í Ijós, að hann vissi miklu
meira um ísland, en við vissum um Suri-
nam. Var það í eina skiptið sem slíkt kom
fyrir. Við héldum nú heim, og hjálpuðum
hinum að tjalda og hreinsa svæðið. Við
vorum með stórt tjald, sem við höfðum
fyrir eldhús. Flver flokkur hafði sitt horn,
en þeir voru fjórir. Flokksforingjar voru
Ingolf Petersen, Sigþór Jóhannsson, Ragn-
ar Guðmundsson og Guðmundur Finns-
son. Yfir sveitinni var nokkurs konar „sam-
ábyrg forysta", en það voru þeir Ágúst
SKATAB LAÐIÐ
105