Sameiningin - 01.09.1910, Qupperneq 5

197
sigr úr býtum, af því að þeim er vitanlegt, að þeir hafa
meðferðis œðsta siðalögmál, fullkomnustu lífsspeki, sem
nokkurn tíma hefir verið mönnum flutt — kenningar-
kerfi, sem á við sérhverja mannlega þörf um víða veröld.
Einsog Elías vann sigr yfir spámönnum Baals með
því, er fram kom í bœn lians, eins er kristniboðum vor-
um óhætt að bjóða ókristna heiminum út í samkeppni upp
á þessi orð Jesú frá Nazaret: „Af ávöxtum þeirra
skuluð þér þekkja þá.”
Erindsrekar kristindómsins geta komið með fulln-
aðar-sannanir fyrir yfirburðum kenningar þeirrar, e,r
þeir flytja. Lítil eða engin framför hefir verið í heim-
inum ókristna á síðastliðnum fimmtán öldum, sú er ekki
eigi rót sína að rekja til áhrifa kristinnar trúar; þar
er súrdeigið, sem smásaman, en þó áreiðanlega víst,
sýrir allt deigið. Jafnframt því, er önnur triiarbrögð
kveðja aftr heim forverði sína, heldr kristnin áfram að
breiða sig út, og óeigingirni kristindómsandans birtist
í því, að skólar rísa upp allsstaðar, þar sem kristna
trúin er gróðrsett, og allr starfskraftr fær í sig nýtt líf.
Þau trúarbrögð, sem eldvi neitt styðja að því að
rnenn verði ávaxtarsamari í góðum verkum', verðskulda
ekki að heita trúarbrögð. Auðvitað er ekki unnt að
eygja tilgang manna og hvatir; hinsvegar birtist þó
þetta hvorttveggja í Hfinu — kemr áþreifanlega fram í
verkunum.
Páll sagði, að Kristr hefði komið til að leiða í Ijós
lífið og ódauðleikann, og til þess að vitna til lians, sem
var enn meiri en Páll, þá liöfum vér orð drottins sjálfs,
þau er hann mælti, er hann var að gjöra grein fyrir er-
indi sínu: „Eg em kominn til þess að þeir hafi líf og
nœgtir (lífs)“.
Vér þörfnumst Krists í lífi voru, því er nú er; að
líða, til þess að sýna oss merking þess. Vér þörfnumst
Krists í Vestrlöndum, og enginn, sem komið hefir til
ókristnu landanna, fær um það efazt, að þar er þörf
fyrir liendi, þörf sérstaklega á því, að menn nái til sín
skilningi Krists á lífinu. Fyrir ljós það, sem kenning
Krists og dœmi hans varpar yfir skyldur lífsins og