Sameiningin - 01.09.1910, Qupperneq 6

ig8
ábyrgð þá, sem það liefir í för með sér, eykst velfarn-
an og sæla manna áreiðanlega. Þeir, sem njóta bless-
unar þeirrar, sem samfara er kristinni menning,
verða því — bæði til að sýna þakklæti sitt og fyrir þá
sök að þeim er það beinlínis boðið — að styðja að því,
að biblían verði þeim kunn, sem ekki þekkja hana.
Sá sannleikr, að eðli trésins ráði ávöxtum þess, sem
er eitt megin-atriði í náttúrufrœðinni, gengr í gegnum
biblíuna. 1 síðustu bók hennar, seinasta kapítulanum
þar, er oss frá því sagt, að tré lífsins beri tólffaldan
ávöxt,*) á sínum mánuði hvern ávöxt. Yersið endar á
yfirlýsing, er bendi,r til kristniboðsstarfsins, þar sem
svo segir, að blöðin á trénu sé ‘þjóðunum td lækningar’.
Eigi kristnin að vera heiminum tré lífsins, þá verðr
tré það að bera ávöxt; eigi sá eða sá maðr með kristnu
nafni, svo að nokkur mynd sé á, að geta látið það tré
birtast í sjálfum sér, þá verðr hann ekki aðeins að bera
ávöxt, heldr og þann ávöxt, sem sýnt fær öllum, að hann
er einn þeirra, er lýst er með þessum orðum: „Þér* eruð
greinarnar."
Ávextir andans eru svo margir, að öfðugt er að
velja úr þeim nokkra og lýsa þeim svo sem á þeim ríði
meir en öllum öðrum; en eg dirfist þó að taka fram tólf
atriði, sem teljast mega undirstöðu-atriði — tólf sann-
indi, sem ofin verða að vera inn í kristið trúarlíf hvers
þess manns, sem ekki skal talinn ‘iðjulaus né ávaxtar-
laus’. Bœta má takmarkalaust við sannindi þessi, en
að láta þau verða færri en þetta er engin hœgðarleikr,
þar sem Kristr sjálfr hefir lagt áherzlu á hvert eitt ein-
asta þeirra.
Fyrst — trú á guð, skaparann, verndarann og föð-
ur vorn.
Tilveru guðs þarf ekki að sanna; að guð er til liggr
í augum uppi. í upphafi var guð — út yfir það er oss
ekki unnt að komast. Einhversstaðar verðum vér að
byrja; á einhverju verðum vér að byrja, og kristinn
*) eða tólf ávexti, þ. e.: tólf tegundir ávaxta.