Sameiningin - 01.09.1910, Side 8

200
mannlegt líf verðr fyrir; og verði breyting á því sam-
bandi, þá stafar af því veruleg umbylting í lífi mannsins.
Maðrinn þarfnast styrks þess hið innra, sem samfara
er meðvitundinni um návist alskyggns guðs; bann
þarfnast styrks þess hið innra, sem honum veitist við
það, er hann finnr til siðferðilegrar ábyrgðar andspænis
skapara sínum — ábyrgðar á sérhverri hugsan sinni,
sérhverju orði og verki. Og þar sem þeim, er þessa
styrks njóta, verðr það stundum á að falla fyrir freist-
ingum þeim, er fyrir1 þeim verða, hve lijálparlaust og
vonlaust hlýtr ])á ástand þeirra að vera, sem engu öðru
treysta en eigin mætti sínum!
Þar næst er — í öðru lagi — trú á Krist, soninn og
frelsarann, hann, sem er „vegrinn, sannleikrinn og
lífið.“
Gruðdómr Krists er meginþáttr kristinnar trúar;
þeim þætti verðr ekki slept. Eigi Kristr að vera manni
frelsari, eða þótt aðeins væri fullgild fyrirmynd, þá
verðr hann fyrst að vera sonr. Því til sönnunar að
hann í raun og veru sé sonr guðs, einsog hann sjálfr
vitnar að hann sé, þarf ekki að bera fyrir sig fœðing
hans eða kraftaverk hans, né jafnvel upprisu hans. Til
staðfestingar frásögn ritningarinnar um fœðing hans,
kraftaverk lians og upprisu þarf ekki annað en sýna, hvað
hann sagði, hvað hann gjörði, og hvað hann var; það
er eina eðlilega rökleiðslu-aðferðin í því máli. Ef menn
aðeins skilja hann, þá virðist mönnum ekkert ómögulegt.
Líf hans hér á jörðu er söguleg staðreynd — það í sögu
mannkynsins, sem meira er en allt annað. Að sá, er
aðeins var maðr, hafi sagt það, sem hann sagði, gjört
það, sem hann gjörði, lifað og dáið einsog hann lifði
og dó — það er óskiljanlegt. Hann ólst upp á verkstœði
timbrmanns, án þess að eiga nokkur skifti við spekinga
annarra landa og án þess að kynnast neitt vitringum
þeim, sem dánir voru, að því undan teknu, sem hann
lærði í gamla testamentinu; allt um það kunngjörði
hann, er hann var þrítugr að aldri, að hann væri Messí-
as, safnaði um sig fáeinum lærisveinum, flutti mönnum
siðalærdóm þann, sem skaraði fram xir öllu, er nokkurn